J.R.R. Tolkien Władca Pierścieni

RZr7POtXyM3gW11

Zdjęcie przedstawia siwowłosego starca. Mężczyzna ma długie, proste włosy i gęstą siwą brodę. Jego twarz jest pociągła.

Zamierzchłe Dni minęły, odchodzą Dni Pośrednie, a nastają Dni Nowe. Czas elfów się skończył, nadchodzi nasz czas: świata ludzi, którymi winniśmy rządzić. Musimy jednak rozporządzać siłą, aby pozwoliła nam wszystko ułożyć wedle naszej woli, dla pożytku Dobra, które widzą tylko Mędrcy. Uważnie wsłuchaj się w moje słowa, Gandalfie, stary przyjacielu i pomocniku (ciągnął przymilnym głosem, zbliżając się do mnie). Nie przypadkiem powiedziałem: „musimy”, o nas to bowiem będzie chodzić, jeśli sprzymierzysz się ze mną. Dojrzewa nowa moc, wobec której bezużyteczne się stają wszystkie nasze dawne sojusze i układy. Żadnej nadziei nie można wiązać z elfami ani wymierającymi Númenoryjczykami, i właściwie nie masz, nie mamy żadnego wyboru. Musimy zbratać się z tą potęgą; to mądre posunięcie, Gandalfie, i bardzo obiecujące: zwycięstwo jest w zasięgu ręki, a wielka będzie potem odpłata dla tych, którzy się do niego przyczynią. Wraz ze wzrostem nowej Potęgi w moc będą też obrastać jej wypróbowani stronnicy, Mędrcy zaś, tacy jak ty i ja, postępując cierpliwie, mogą w końcu zacząć kierować jej czynami. Trzeba się będzie zdobyć na wytrwałość, trzeba będzie skrywać swe prawdziwe myśli, nieraz przyjdzie być może opłakiwać zło, do którego się w ten sposób przyczynimy, ale przyświecać nam będą cele najczystsze i najwyższe: Wiedza, Prawo, ład, cele, do których dotąd na próżno dążyliśmy, więcej napotykając przeszkód niż pomocy ze strony naszych słabych bądź gnuśnych przyjaciół. Nic się nie zmieni, jeśli chodzi o nasze wielkie zamierzenia, a tylko innych do ich realizacji użyjemy środków.

1 Źródło: J.R.R. Tolkien, Władca Pierścieni, tłum. J. Łoziński, Poznań 2002, s. 294–295.