Model $3\mathrm{D}$ kruszarki młotkowej

W wizualizacji trzy D przedstawiono model kruszarki młotkowej. Jest to urządzenie wykorzystywane do rozdrabniania kopalin poprzez uderzanie. Kruszarka młotkowa zamontowana jest w obudowie, której zasadnicza część ma kształt poziomo zorientowanego walca. W górnej, bocznej części na całej długości walca zamontowany jest prostopadłościenny element. Stanowi on wlot nadawy poddawanej rozdrabnianiu. Równolegle do osi walcowatej części w ścianie korpusu, na całej długości zamontowane jest sito. Z jednej strony walcowatej obudowy wystaje fragment wału przechodzącego przez oś urządzenia i połączonego z zespołem napędowym. Wał zamontowany jest w kole napędowym, na którym zaciągnięty jest pas napędowy połączony z silnikiem. Koło wraz z taśmą jest zabudowane i połączone z wirnikiem silnika reprezentowanego przez cylindryczny element.

Model $3\mathrm{D}$ kruszarki młotkowej – wnętrze

W wizualizacji trzy D przedstawiono model kruszarki młotkowej wraz z jej wnętrzem. Jest to urządzenie stosowane do rozdrabniania kopalin poprzez uderzanie. Kruszarka młotkowa zamontowana jest w obudowie, której zasadnicza część ma kształt poziomo zorientowanego walca. W górnej, bocznej części na całej długości walca zamontowany jest prostopadłościenny element. Stanowi on otwór zasypowy. To jest wlot dla nadawy poddawanej rozdrabnianiu. Prowadzi on do głównej, roboczej części kruszarki młotkowej. W jej osi zamontowany jest wirnik. Stanowi go wał napędzany przez silnik przy pomocy przekładni pasowej. Do wirnika przymocowane są wahliwie młotki, których ruch wymuszany jest przez obrót wirnika. Wirnik zabudowany jest promieniście przez młotki. Składają się one z dwóch elementów. Pierwszy stanowi podłużny ścięty ostrosłup połączony z wirnikiem oraz drugą ruchomą częścią młotka. Ma ona z kolei kształt zaokrąglony od strony wirnika i ścięty na końcu. Swobodnie poruszające się młotki, rozmieszczone są przegubowo w tarczach wirnika. Podczas obrotu wirnika uderzają one w materiał doprowadzony do rozdrobnienia, po czym poruszają się w kierunku przeciwnym niż skruszone ziarno. Młotki wykonane są z twardego i trudnościeralnego materiału, najczęściej ze stali manganowej. Wahliwe zamocowanie młotków umożliwia ich złożony ruch, który zwiększa siłę kruszącą. Równolegle do osi walcowatej części w ścianie korpusu, u dołu kruszarki na całej jej długości zamontowane są rusztowiny. Ich obecność przy wylocie sprawia, że tylko ziarna o wymiarach mniejszych niż średnica szczelin opuszczają bęben kruszący. Ziarna większe pozostają we wnętrzu kruszarki i nieustannie uderzane są młotkami, podlegając dalszemu kruszeniu. Wnętrze bębna kruszącego wyłożone jest okładzinami bębna. Stanowią je rowkowane płyty pancerne wykonane z materiałów odpornych na ścieranie i uderzanie. Ich kształt sprawia, że trafiające na nie odłamki ulegają dalszemu kruszeniu. Okładziny zajmują ściany boczne wnętrza bębna. Na zewnątrz od wirnika odchodzi fragment wału przechodzącego przez oś urządzenia. Jest on połączony z zespołem napędowym. Wał zamontowany jest w kole napędowym, na którym zaciągnięty jest pas napędowy połączony z silnikiem. Koło wraz z taśmą jest zabudowane i połączone z wirnikiem silnika reprezentowanego przez cylindryczny element.

Model $3\mathrm{D}$ kruszarki stożkowej

W wizualizacji trzy D przedstawiono model kruszarki stożkowej. Jest to urządzenie stosowane do rozdrabniania średniego i drobnego. Kruszenie odbywa się w wyniku ścierania materiału kruszonego pomiędzy płaszczem kruszącym a stożkiem kruszącym. Kruszarka stożkowa zamontowana jest w walcowatej obudowie zorientowanej pionowo. W jej górnej części znajduje się wsyp nadawy. Jest to otwór wlotowy, którym podawana jest nadawa przeznaczona do rozdrobnienia. Dolną część korpusu stanowi walec o nieco większej średnicy niż wspomniana już walcowata część zlokalizowana od strony wlotowej. U jego podstawy znajduje się mały, rurowaty element. Stanowi on zsyp materiału rozdrobnionego. Jest nim odbierany materiał po przeprowadzeniu kruszenia. Ponadto od podstawy korpusu odchodzi wbudowany w konstrukcję poziomo zorientowany wał napędowy, połączony z silnikiem. Wał ten przekazuje moment obrotowy na wał główny, do którego zamocowany jest stożek kruszący. Stożek kruszący znajduje się we wnętrzu i wraz z płaszczem kruszącym odpowiada za rozdrobnienie materiału dostarczonego do kruszarki. Maksymalny wymiar ziaren ustalany jest przez odległość pomiędzy płaszczem kruszącym a stożkiem kruszącym.

Model $3\mathrm{D}$ kruszarki stożkowej – wnętrze

W wizualizacji trzy D przedstawiono model przekroju podłużnego kruszarki stożkowej. Jest to urządzenie stosowane do rozdrabniania średniego i drobnego. Kruszenie odbywa się w wyniku ścierania materiału kruszonego pomiędzy płaszczem kruszącym a stożkiem kruszącym. Kruszarka stożkowa zamontowana jest w walcowatej obudowie zorientowanej pionowo. W modelu uwzględniono jej tylną część. We wnętrzu znajduje się stożek kruszący. Jest to ruchomy element w kształcie zorientowanego pionowo, ściętego stożka. Stożek wykonany jest z materiału trudnościeralnego. Zamontowany jest on na wale głównym. Doprowadzana nadawa przedostaje się otworami wydrążonymi w pierścieniu zamocowanym poprzecznie na wale do wnętrza. Poniżej pierścienia materiał trafia pomiędzy poruszający się stożek kruszący i nieruchomy płaszcz kruszący. W wyniku ścierania nadawa ulega rozdrobnieniu. Poziom rozdrobnienia może być regulowany poprzez podniesienie lub opuszczenie stożka kruszącego, które odpowiednio zmniejsza lub zwiększa odległość pomiędzy stożkiem a płaszczem kruszącym. Odległość ta określa maksymalny wymiar ziarna, który może opuścić strefę kruszenia. Płaszcz kruszący stanowi element nieruchomy okalający z każdej strony boki stożka kruszącego. Jest on wykonany z trudnościeralnego materiału. W wyniku tarcia materiału kruszonego o płaszcz i stożek ulega on rozdrobnieniu. Wał główny zorientowany jest w osi obudowy kruszarki. Wprawia w ruch stożek kruszący. Wał główny stabilizowany jest poprzez łożysko górne, zapewniając jednakową odległość pomiędzy stożkiem kruszącym a płaszczem na całym obwodzie. Łożysko ma kształt pierścienia otaczającego wał w górnej części, poniżej wsypu nadawy. W dolnej części konstrukcji zorientowany poziomo wał napędowy, osadzony jest w łożysku dolnym. Podobnie jak łożysko górne stabilizuje wał ze stożkiem kruszącym w pionie, a dodatkowo umożliwia przekazywanie momentu obrotowego z wału napędowego na wał główny ze stożkiem kruszącym.

Model $3\mathrm{D}$ kruszarki szczękowej

W wizualizacji trzy D przedstawiono model kruszarki szczękowej. Jest to urządzenie stosowane do grubego rozdrabniania materiałów twardych i średnio twardych. Wyróżnia się kruszarki o prostym i złożonym ruchu szczęki. Model stanowi kruszarka o złożonym ruchu szczęki. Urządzenie z reguły zamontowane jest w obudowie. Rozdrabnianie nadawy zachodzi pomiędzy szczękami, z których jedna jest ruchoma, a druga – nieruchoma. Stanowią je dwie prostokątne płaszczyzny, posiadające na powierzchni równolegle rozmieszczone rowki. Szczęki tworzą kąt ostry i są skierowanie do siebie wspomnianymi rowkami. Kąt, który tworzą, znajduje się w dolnej części. Szczęka nieruchoma znajduje się z zewnętrznej strony konstrukcji. Przedstawiono ją po prawej stronie modelu. Szczęka nieruchoma jest na stałe zamocowana do konstrukcji kruszarki. Wykonana jest z trudnościeralnego materiału. Dzięki zbliżaniu się do niej szczęki ruchomej na znajdujące się pomiędzy nią a szczęką ruchomą ziarna działa siła powodująca kruszenie materiału. Po lewej stronie znajduje się wspomniana szczęka ruchoma. W górnej części jest ona zawieszona na wale mimośrodowym, poprowadzonym wzdłuż górnego, krótszego boku szczęki. W dolnej części do szczęki przylega płyta rozporowa, usytuowana pod kątem ostrym względem płaszczyzny wyznaczanej przez szczękę. Szczęka ruchoma wykonana jest z trudnościeralnego materiału. Najczęściej jej powierzchnia robocza nie jest gładka (w omawianym przypadku rowkowana). Kruszenie materiału odbywa się pomiędzy szczęką ruchomą a nieruchomą. Szczęka ruchoma zbliża się i oddala cyklicznie od szczęki nieruchomej. Ruch szczęki ruchomej umożliwia wał mimośrodowy. Jego część obraca się niewspółśrodkowo z pozostałą częścią. W kruszarce szczękowej o ruchu złożonym szczęki jest to wykorzystywane do wykonywania charakterystycznego ruchu szczęki, który polega na zbliżaniu i oddalaniu się dolnego fragmentu szczęki ruchomej względem szczęki nieruchomej. Ruch wału generowany jest przez silnik napędowy zamontowany nieco poniżej, po lewej stronie względem niego. Silnik reprezentowany jest przez cylindryczny element. Wspomniana płyta rozporowa to prostokąty podzespół kruszarki, umożliwiający regulację minimalnej odległości pomiędzy szczękami. Odległość ta wyznacza maksymalny wymiar ziarna opuszczającego kruszarkę.

Model $3\mathrm{D}$ kruszarki walcowej

W wizualizacji trzy D przedstawiono model kruszarki dwuwalcowej. Jest to urządzenie przeznaczone do rozdrabniania materiałów. Znajduje zastosowanie w wielu branżach przemysłu. W konstrukcji kruszarek walcowych wyróżnia się dwa podstawowe typy: jednowalcowe i wielowalcowe. Przedstawiona kruszarka dwuwalcowa zamontowana jest w prostopadłościennej obudowie. W górnej części znajduje się otwór wlotowy. Jest nim doprowadzana do rozdrobnienia nadawa. Wlot ma kształt odwróconego, ściętego ostrosłupa. We wnętrzu zorientowane są poziomo dwa walce kruszące. Ich ściany boczne są od siebie nieznacznie oddalone. Ich powierzchnia posiada na całej długości rowki rozmieszczone wzdłuż obwodów każdego z nich. Walce kruszące wykonane są z twardego, trudnościeralnego materiału. Wyróżnia się kilka konstrukcji walców: gładkie, rowkowane oraz uzębione. Walce, w zależności od potrzeb i konstrukcji kruszarki, mogą poruszać się z taką samą lub różną prędkością. Pomiędzy nimi dochodzi do procesu kruszenia na skutek ścierania i zgniatania dostarczonego materiału. W przypadku omawianej kruszarki dwuwalcowej walce zawsze obracają się w przeciwnych kierunkach. Maksymalną wielkość ziarna produktu otrzymywanego w procesie kruszenia definiuje odległość pomiędzy walcami. W dolnej części pomiędzy walcami znajduje się prostokątny otwór wylotowy. Za jego pośrednictwem produkt kruszenia opuszcza przestrzeń roboczą kruszarki. Na przeciwległych ścianach kruszarki, po stronie jednego jak i drugiego walca zamontowane są silniki napędowe. Wprawiają one w ruch walce. Silniki reprezentowane są przez elementy o cylindrycznym kształcie.

Model $3\mathrm{D}$ młyna kulowego

W wizualizacji trzy D przedstawiono model młyna kulowego. Jest to urządzenie stosowane do mielenia, to jest do rozdrabniania miałkiego (do bardzo drobnych frakcji). Poza przeróbką surowców mineralnych znajduje on także zastosowanie, między innymi w przemyśle odlewniczym. Ma on kształt walcowaty i zorientowany jest poziomo. We wnętrzu bębna znajduje się w jego osi wał, dzięki któremu bęben wprawiany jest w ruch. Wnętrze bębna wyłożone jest trudnościeralnym materiałem. Bęben młyna kulowego obraca się wokół własnej osi, powodując w jego wnętrzu ruch materiału kruszonego i kul kruszących. Bęben obracany jest za pośrednictwem przekładni zębatej silnikiem napędowym. Silnik reprezentowany jest przez walcowaty kształt z promieniście odchodzącymi wokół obwodu blaszkami. Po przeciwnej stronie bębna niż zamontowany silnik znajduje się otwór wlotowy. Jest on usytuowany koncentrycznie w zorientowanej pionowo podstawie walca, którego kształt ma bęben. Do otworu wlotowego dostarczany jest materiał przeznaczony do kruszenia wraz z powietrzem lub spalinami. Są one dla niego nośnikiem. Po przeciwnej stronie względem otworu wlotowego znajduje się otwór wylotowy. Za jego pośrednictwem z młyna wyprowadzane są produkty kruszenia.

Model $3\mathrm{D}$ młyna kulowego – wnętrze

W wizualizacji trzy D przedstawiono model młyna kulowego. Jest to urządzenie stosowane do mielenia. Głównym elementem młyna jest bęben. W nim dochodzi do rozdrobnienia dostarczonego materiału. Ma on kształt walcowaty i zorientowany jest poziomo. We wnętrzu bębna znajduje się w jego osi wał, dzięki któremu bęben wprawiany jest w ruch. Wnętrze bębna wyłożone jest trudnościeralnym materiałem. Często także posiada w swoim wnętrzu elementy pomagające podnosić kule (wypustki czy żebrowania). Tutaj przedstawiono małe wypustki o walcowatym kształcie, rozmieszone wokół obwodów walca, na całej długości ściany bębna, odpowiadającej wysokości walca. We wnętrzu na dnie bębna zlokalizowane są kule kruszące. Są one najczęściej wykonane ze stali manganowej. Cechuje się ona wysoką twardością i odpornością na ścieranie. W wyniku obrotu bębna kule podnoszone są do góry, a następnie grawitacyjnie spadają na dno bębna, uderzając o siebie i kruszony, co powoduje rozdrobnienie. Wał poprowadzony w osi bębna wyprowadzony jest na zewnątrz i połączony z silnikiem napędowym. Wprawia on w ruch bęben młyna kulowego. Silnik reprezentowany jest przez walcowaty kształt z promieniście odchodzącymi wokół obwodu blaszkami.

Model $3\mathrm{D}$ przesiewacza wibracyjnego jednopokładowego

W wizualizacji trzy D przedstawiono model przesiewacza wibracyjnego jednopokładowego. Jest to urządzenie stosowane do klasyfikacji rozdrobnionego materiału. W zależności od konstrukcji można wyróżnić przesiewacze wibracyjne:

• jednopokładowe,

• wielopokładowe,

• o pokładach rozdzielonych.

Przedstawiony model jednopokładowego przesiewacza wibracyjnego wsparty jest na prostopadłościennej ramie. Zasadniczą część korpusu urządzenia stanowi skrzynia wibracyjna o kształcie prostopadłościennym z usuniętą ścianą górną. Skrzynia pochylona jest względem płaszczyzny poziomej pod pewnym kątem. Równolegle do dolnej ściany skrzyni rozmieszczone są w niej pomiędzy ścianami bocznymi sita. Sita wykonane są z metalu. Zawierające liczne szczeliny o ściśle określonych wymiarach i kształcie. Jak wspomniano zamocowane są one pod pewnym kątem do poziomu, co ułatwia przemieszczanie się po nich klasyfikowanego materiału. Z tyłu skrzyni wibracyjnej zamontowany jest silnik wibracyjny, wprawiający ją w drgania. W modelu reprezentowany jest przez walcowaty kształt przytwierdzony poziomo w dolnej części tylnej, bocznej ściany skrzyni. Drgania skrzyni stabilizowane są przez zamontowane w czterech miejscach na równoległych ścianach bocznych sprężyny amortyzujące. Są one przytwierdzone do bocznych ścian i osadzone w ramie. Mają one za zadanie zapobiegać przekazywaniu drgań skrzyni wibracyjnej na fundament, na którym znajduje się przesiewacz, ponieważ długotrwałe wibracje są szkodliwe dla ludzi, ale także budynków, maszyn i urządzeń. Dodatkowo obecność sprężyn zmniejsza ilość energii koniecznej do wprawienia skrzyni w wibracje. Powyżej części skrzyni wibracyjnej, w której zamontowany jest silnik, znajduje się otwór w kształcie odwróconego, ściętego ostrosłupa. Jest nim doprowadzana do klasyfikacji nadawa. Po przeciwnej stronie skrzyni wibracyjnej znajdują się zsypy. To elementy konstrukcyjne przesiewacza służące do odbioru poszczególnych klas ziarnowych po procesie klasyfikacji. Pierwsza z nich znajduje się w płaszczyźnie wyznaczonej przez sita i ograniczona jest zwężającymi się ścianami bocznymi. Nią odprowadzane są ziarna grube. Poniżej w płaszczyźnie dolnej ściany skrzyni rozmieszony jest zsyp odpowiadający za odprowadzenie ziaren drobniejszych, które zostały odsiane w wyniku procesu. Przesiewacze wielopokładowe wyposażone są w kilka sit. W przypadku przesiewaczy wielopokładowych klasyfikowany materiał zostaje podany na najwyższe sito – o największej średnicy oczek. Ziarna o wymiarach większych niż rozmiary oczek pozostają na sicie i kierowane są do jednego ze sypów. Ziarna o wymiarach mniejszych niż rozmiary oczek spadają na sito znajdujące się niżej (mające mniejszą średnicę oczek). Taki proces powtarza się do momentu, w którym najmniejsze ziarna klasyfikowanego materiału przechodzą przez oczka ostatniego sita i kierowane są do zsypu.