Tytuł: Jak stać się sławnym?

Opracowanie scenariusza: Katarzyna Maciejak

Temat zajęć

Sława i sukces. Sposoby autoprezentacji.

Grupa docelowa

Uczniowie klasy VIII szkoły podstawowej.

Podstawa programowa

I. Kształcenie literackie i kulturowe.

1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:

9) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich odwołania do wartości uniwersalnych związane z postawami społecznymi, narodowymi, religijnymi, etycznymi i dokonuje ich hierarchizacji;

11) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich potrzebne konteksty, np. biograficzny, historyczny, historycznoliteracki, kulturowy, filozoficzny, społeczny.

2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:

2) porządkuje informacje w zależności od ich funkcji w przekazie.

II. Kształcenie językowe.

2. Zróżnicowanie języka. Uczeń:

6) rozróżnia treść i zakres znaczeniowy wyrazu.

3. Komunikacja językowa i kultura języka. Uczeń:

1. rozumie, na czym polega grzeczność językowa i stosuje ją w wypowiedziach.

III. Tworzenie wypowiedzi.

1. Elementy retoryki. Uczeń:

1) funkcjonalnie wykorzystuje środki retoryczne oraz rozumie ich oddziaływanie na odbiorcę;

2) gromadzi i porządkuje materiał rzeczowy potrzebny do tworzenia wypowiedzi; redaguje plan kompozycyjny własnej wypowiedzi;

7) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;

9) rozpoznaje manipulację językową i przeciwstawia jej zasady etyki wypowiedzi.

2. Mówienie i pisanie. Uczeń:

1) tworzy spójne wypowiedzi w następujących formach gatunkowych: recenzja, rozprawka, podanie, życiorys, CV, list motywacyjny, przemówienie, wywiad;

IV. Samokształcenie. Uczeń:

1) rzetelnie, z poszanowaniem praw autorskich, korzysta z informacji;

6) rozwija umiejętności samodzielnej prezentacji wyników swojej pracy.

Ogólny cel kształcenia

Uczniowie poznają różne taktyki autoprezentacyjne.

Kształtowane kompetencje kluczowe

• porozumiewanie się w języku ojczystym;

• porozumiewanie się w językach obcych;

• umiejętność uczenia się;

• świadomość i ekspresja kulturalna.

Cele operacyjne

Uczeń:

• posługuje się związkami frazeologicznymi związanymi ze sławą;

• charakteryzuje różne sposoby osiągania sławy;

• analizuje wizerunki znanych osób;

• rozróżnia podstawowe taktyki autoprezentacyjne.

Metody/techniki kształcenia

• podająca: pogadanka;

• praktyczne: ćwiczenia przedmiotowe;

• programowane: z użyciem komputera, z użyciem e‑podręcznika.

Formy pracy

• aktywność indywidualna jednolita;

• aktywność w parach;

• aktywność w grupach;

• aktywność zbiorowa.

Przebieg zajęć

Faza wprowadzająca

1. Nauczyciel określa cel zajęć: uczniowie porozmawiają o tym, czym jest sława, oraz poznają techniki autoprezentacyjne.

2. Prowadzący pyta, czym jest sława i prosi uczniów o zapisanie swoich propozycji definicji tego pojęcia w zeszytach. Prosi również o sporządzenie mapy skojarzeń do słowa “sława”.

Faza realizacyjna

1. Związki frazeologiczne związane ze sławą i sukcesem – zadanie interaktywne nr 1.

2. Nauczyciel przybliża sylwetkę Witolda Gombrowicza i zachęca uczniów do przeczytania fragmentu „Dziennika”.

3. Sprawdzenie stopnia rozumienia tekstu literackiego. Uczniowie odpowiadają na pytania o odbiorcę przytoczonego fragmentu „Dzienników” i definicję skromności według Gombrowicza (ćw. 2) oraz o sposób pojmowania talentu przez pisarza (ćw. 3).

4. Nauczyciel rozpoczyna rozmowę o zjawisku celebrytyzmu i sposobach kreowania wizerunku w mediach. Uczniowie, pracując w parach, tworzą definicję celebryty, następnie wymieniają się spostrzeżeniami na forum klasy (nauczyciel może dopytać o przyczyny rozwoju tego zjawiska, jego funkcje kulturowe itp.). Prowadzący zajęcia powinien zwrócić uwagę na różnice w byciu sławnym a byciu celebrytą. Pyta uczniów, czy współcześnie na sławę trzeba w jakiś sposób zapracować, posiadać jakieś wyjątkowe cechy, wiedzę czy umiejętności. W dyskusji powinien się pojawić wątek “youtuberów”, vlogerów i przyczyn ich popularności.

5. Analiza wizerunku sławnej osoby. Uczniowie, pracując w grupach, przyglądają się informacjom medialnym dotyczącym wybranej sławnej osoby (na podstawie materiałów przygotowanych przed lekcją). Opisują sposoby kreowania wizerunku (wygląd, otoczenie), czytają informacje na jej temat, zastanawiają się, jakie elementy są istotne podczas tworzenia wizerunku publicznego.

6. Techniki autoprezentacji. Uczestnicy zajęć zapoznają się z prezentacją (mapa interaktywna) dotyczącą najpopularniejszych taktyk autoprezentacyjnych i zastanawiają się, czy któreś z nich są wykorzystywane przez opisywane w poprzednim ćwiczeniu osoby.

Faza podsumowująca

Nauczyciel zadaje pytania skłaniające uczniów do podsumowania, np.

• Czy na sławę można zasłużyć?

• Sławny pisarz a celebryta – wskaż podobieństwa i różnice.

• Jakie techniki autoprezentacji stosują współcześni celebryci?

Praca domowa

Napisz rozprawkę na temat: „Czy będąc sławnym można być sobą?”.

W tej lekcji zostaną użyte m.in. następujące pojęcia oraz nagrania

Pojęcia

Teksty i nagrania

How to become famous?

Prepare some information about a famous person (use the information from the media - a few photos and short texts). It can be a pop star, a sportsman or a politician.

Fame... Many people dream about fame, they are interested in the celebrities, actors, singers or sportsman’s lives... However, there is something ambiguous in fame. Fame very often means appearances and emptiness. People who compete in the race for fame are very often perceived in a negative way, their behaviour is seen as a vanity and selfishness. Can we dream of fame and not expose ourselves to the similar accusations?

Witold Gombrowicz (1904‑1969), one of the best known Polish writers in the world, was sceptical about fame. On the one hand, he treated with suspicion fame that was unmerited or apparent, on the other hand, he wanted himself and his books to be famous. He was convinced that the fame should be earned, and it is not guaranteed only by the fact of being a writer. He called himself a genius. It is easy to guess that many readers and literary critics could not bear it.

Witold Gombrowicz letters were published in the collection entitled Fight for fame. At that time his efforts to become popular, and the constant writing about himself and his own works seemed scandalous for many people. Today, similar behaviour is not surprising. In the colour magazines and on the Internet we can observe celebrities deliberately directing their careers. Very often the following rule applies: it doesn't matter what people say about you, as long as they're talking about you.