Temat: Odnowione cesarstwo Ottonów

Adresat

Uczniowie klasy V szkoły podstawowej

Podstawa programowa

Klasa V szkoły podstawowej.

III. Średniowieczna Europa. Uczeń:

2) umiejscawia w czasie i przestrzeni nowe państwa w Europie.

Ogólny cel kształcenia

Uczniowie poznają, w jaki sposób doszło do uzyskania korony cesarskiej przez Ottonów i prób odbudowy cesarstwa.

Kompetencje kluczowe

• porozumiewanie się w językach obcych;

• kompetencje informatyczne;

• umiejętność uczenia się.

Kryteria sukcesu
Uczeń nauczy się:

• wyjaśniać kim był Otton I i czego dokonał;

• wskazywać kiedy powstało Święte Cesarstwo Rzymskiego Narodu Niemieckiego;

• opisywać jaka idea przyświecała Ottonowi III;

• wyjaśniać dlaczego o planach Ottona III mówi się pierwsza koncepcja zjednoczonej Europy

Metody/techniki kształcenia

• aktywizujące

  • dyskusja.

• podające

  • pogadanka.

• eksponujące

  • film.

• programowane

  • z użyciem komputera;

  • z użyciem e‑podręcznika.

• praktyczne

  • ćwiczeń przedmiotowych.

Formy pracy

• praca indywidualna;

• praca w parach;

• praca w grupach;

• praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne

• e‑podręcznik;

• zeszyt i kredki lub pisaki;

• tablica interaktywna, tablety/komputery.

Przebieg lekcji

Przed lekcją

1. Nauczyciel prosi, by uczniowie przypomnieli sobie, jak doszło do powstania państwa wschodnich Franków.

Faza wstępna

1. Nauczyciel podaje uczniom temat, cel lekcji oraz kryteria sukcesu.

2. Nauczyciel pyta uczniów, skąd na tronie niemieckim wziął się „nie‑Frank” Henryk I? Uczniowie powinni z poprzedniej lekcji znać decyzję Konrada I o wyznaczeniu na następcę przedstawiciela dynastii saskiej.

Faza realizacyjna

1. Nauczyciel przypomina przełomowy charakter decyzji Konrada I i jej skutki. Następnie wyjaśnia uczniom, w jaki sposób udało się Henrykowi I zaprowadzić względny spokój w państwie oraz wzmocnić jego pozycję i autorytet.

2. Nauczyciel przedstawia uczniom postać Ottona I Wielkiego i jego zasługi. Następnie wyjaśnia znaczenie jego koronacji cesarskiej w Rzymie przez papieża Jana XII i powstanie Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego. Uczniowie czytają fragment kroniki Thietmara i wykonują Ćwiczenie 1 oraz porównują dwie pieczęcie z czasów Ottona I (Ćwiczenie 2), a następnie omawiają odpowiedzi z nauczycielem.

3. Wprowadzając uczniów w historię dynastii ottońskiej, nauczyciel krótko prezentuje postać Ottona II i Ottona III. Podkreśla związek Ottona II z bizantyjską księżniczką Teofano. Następnie pyta uczniów, rozpoczynając dyskusję, czemu mogło służyć takie małżeństwo?.

4. Następnie pyta uczniów, rozpoczynając „burzę mózgów”, czym mogła być i na jakich zasadach mogła być oparta idea „wspólnej Europy” ogłoszona przez Ottona III? Propozycje uczniów uzupełnia o koncepcje i plany Ottona III budowy uniwersalistycznej, zjednoczonej chrześcijańskiej Europy. Uczniowie wykonują Ćwiczenie 3, dopasowując opisy w odpowiednie miejsca interaktywnej ilustracji.

5. Następnie nauczyciel prosi, aby uczniowie podzielili się na małe grupy (lub pracowali w parach) i zastanowili się, w jaki sposób można wcielić w życie koncepcję Ottona III? Czy jego wizja miała szansę powodzenia? W jaki sposób - będąc na miejscu cesarza - postąpiliby (co by zrobili), aby zrealizować wizję odbudowy potęgi cesarstwa Karola Wielkiego? Uczniowie prezentują i porównują swoje pomysł, a nauczyciel zapisuje je na tablicy, a następnie omawia je.

6. Nauczyciel dba o informację zwrotną przekazywaną uczniom podczas rozwiązywania ćwiczeń i wykonywania poleceń.

Faza podsumowująca

1. Nauczyciel tłumaczy uczniom zależności pomiędzy władzą cesarską i papieską za panowania dynastii ottońskiej oraz ich źródła. Następnie uczniowie wykonują Ćwiczenie 4 - czytają fragment kroniki Arnulfa z Mediolanu i odpowiadają na pytanie..

2. Podsumowując nauczyciel pyta uczniów, rozpoczynając dyskusję, w jaki sposób doszło do odbudowy władzy cesarskiej przez władców niemieckich i jakie mogło to mieć konsekwencje w przyszłości?.

3. Nauczyciel ocenia pracę uczniów na lekcji, biorąc pod uwagę ich wkład i zaangażowanie. Może w tym celu przygotować ankietę ewaluacyjną do samooceny oraz oceny pracy prowadzącego i innych uczniów..

Praca domowa

1. Nauczyciel zadaje zadanie domowe (nie jest obligatoryjną częścią scenariusza): Zastanów się, czy są jakieś wspólne cechy łączące koncepcję budowy wspólnej Europy za czasów Ottona III i współcześnie, w XXI wieku?.

W tej lekcji zostaną użyte m.in. następujące pojęcia oraz nagrania

Pojęcia

Teksty i nagrania

The Renewed Empire of the Ottons

The main goal of Henry I was to reinforce his own power and limit the role of the dukes in the state. In order to achieve his goal, he sought to set the inheritance of power in order. Parting ways with the principle stating that the country would be divided among all of his male descendants, he selected his eldest son, Otto, as his successor. As a result, the subsequent rulers reigned over an indivisible territory of their predecessors, now able to focus on strengthening the international standing of the German state.

Otto I, called “the Great” by his successors, continued his father’s policies. Basing his authority on family ties and the Church, he created a strong state. With time, his authority as the ruler permitted him to mediate in disputes and defend the Christian values, especially after his victory over the pagan, nomadic tribes of Hungarians at Lechfeld in 955. His greatest success, however, was the acquisition of the Emperor’s crown (962), conferred upon him by Pope John XII, as a token of gratitude for having helped him defeat the magnates that revolted against him. From that moment, the German monarchy became the protector of the Church and Christendom, and the German kings would receive the title of Emperor upon entering Rome, bearing the title of Holy Roman Emperor of the German Nation.

Otto I was succeeded by his son, Otto II. After taking over after his father, he unsuccessfully tried to regain southern Italy from the hands of the Saracens (Arabs). Owing to his marriage with the Byzantine princess Theophanu, he tightened the ties to the Byzantine Emperor, and, above all, confirmed his title of Emperor. In order to secure the throne in case he died, during his lifetime he crowned his son, Otto III, as German King. It was an exceptionally fortunate decision to make, as one year after that event Otto II died, leaving the Imperial authority in the hands of Empress Adelaide and Princess Theophanu, respectively the grandmother and the mother of his still‑underage son. Despite the support of his allies, the young King was barely acknowledged in Germany; the Duke of Bavaria, Henry II the Wrangler, attempted to take the crown for himself. After having come of age and being crowned Emperor, Otto III embarked on a grand quest: to build a universal, Christianity‑based Empire. As an earthly emissary of God, the Emperor could appoint Christian rulers himself; thus, for example, he named Bolesław I the Brave a “friend and ally of the Roman people” and gave his permission for Stephen I to become the first King of Hungary. In exchange, he expected their support and collaboration building a united Europe, which would constitute a political unity and be represented by four equal kingdoms: Germany, Gaul, Italy, and that of the Western Slavs. Unfortunately, the premature and heirless death of the Emperor foiled the universal Empire project. The new monarch – Henry of Bavaria – who came into power after a brief struggle, had no intention to continue the policy of his predecessor.