Przeanalizuj symulację interaktywną. Jak zmieniało się położenie kontynentów i oceanów w przeszłości geologicznej? Gdzie znajdowały się obecne kontynenty w przeszłości geologicznej?
Na podstawie treści symulacji interaktywnej opowiedz, jak zmieniało się położenie kontynentów i oceanów w przeszłości geologicznej? Gdzie znajdowały się obecne kontynenty w przeszłości geologicznej?
RYBNTUmBTsYrE
(Uzupełnij).
1
Symulacja 1
Przesuwaj suwak u dołu, aby poruszać się po symulacji położenia kontynentów i oceanów w przeszłości geologicznej.
Zapoznaj się z opisem symulacji położenia kontynentów i oceanów w przeszłości geologicznej.
RPqQX6JoRg5Hq
Symulacja interaktywna na kilku kolejnych slajdach prezentuje zmiany położenia kontynentów. Pierwszy slajd to Rodinia, 1100 do 750 milionów lat temu. Jest to superkontynent, o częściach, z których powstały następujące tereny: Indie, Madagaskar, Wschodnia Antarktyda, Australia, Południowe Chiny, Syberia, Laurentia, Baltica, Rio Plato, Amazonia, Afryka Zachodnia, Kalahari i Congo - Sao Francisco. Na drugim slajdzie zaprezentowano Pannocję (600 do 540 mln lat temu), teren lądowy zajmujący niemal cały pokazany obszar globu. Oznaczono w nim następujące części: Australia, Antarktyda, Indie, Arabia, Afryka, Laurencja, Amazonia, Bałtyka, Syberia. Na trzecim slajdzie od dużego lądu nazwanego Gondwana na południu globu oderwany jest ląd Laurencja na wysokości równiku. Pomiędzy tymi lądami są Ocean Uralski, Ocean Iapetus i Ocean Protetyda. Pozostały obszar to Ocean Panthalassa (Paleopacyfik). Jest to stan na okres kambru, 514 mln lat temu. Na następnym slajdzie ukazano lądy w czasie ordowiku, 458 mln lat temu. Względem poprzedniej mapy widoczny jest brak Oceanu Uralskiego. Kolejna mapa prezentuje ziemię w sylurze, 425 mln lat temu. Znikły Ocean Protetyda i Ocean Iapetus. Części Laurencji zbliżyły się do siebie bardziej, a Gondawa skierowała się bliżej środka mapy. Następny slajd prezentuje stan lądów w dewonie, 390 mln lat temu. Laurencja i Gondawa znacznie zbliżyły się do siebie. Na kolejnym slajdzie, ukazującym stan na karbon, 306 mln lat temu, Laurencja i Gondawa tworzą już jeden ląd. Oblewany z trzech stron świata (oprócz południa) wodami Oceanu Panthalassa (Paleopacyfiku). POnownie pojawiają się Ocean Uralski, a także Ocean Paleotetydy. Kolejny slajd ukazuje stan na perm, 255 mln lat temu. Wielki ląd zajmuje środkową część mapy. Kolejna mapa prezentuje stan na trias, 237 mln lat temu. Pangea zyskuje dominację nad Gondwaną. Na zachód od Pangei oznaczono Ocean Paleotetydy oraz Ocean Tetydy. następna mapa przedstawia stan jurajski, 152 mln lat temu. Od Gondwany oddzieliła się już Ameryka Północna i Eurazja. Na wschód od Gondwany zaznaczono Ocean Tetydy, a dalej Pacyfik. Na następnym obrazku uwidoczniono stan na kredę, 94 mln lat temu. Widać już kontynenty: Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Afryka, Eurazja, Indie i Antarktyda. Żaden z lądów nie styka się z innymi. Między Eurazją a Indiami (Dekanem) jest Ocean Indyjski. na ostatnim slajdzie przedstawiono układ ziem w holocenie aż po współczesność. Ukazano współczesny układ kontynentów: Ameryki Północnej i AMeryki Południowej, Afryki, Europy, Azji, Australii, Antarktydy. Podpisano oceany: Pacyfik, Ocean Atlantycki Północny, Ocean Atlantycki Południowy i Ocean Indyjski.
Symulacja interaktywna na kilku kolejnych slajdach prezentuje zmiany położenia kontynentów. Pierwszy slajd to Rodinia, 1100 do 750 milionów lat temu. Jest to superkontynent, o częściach, z których powstały następujące tereny: Indie, Madagaskar, Wschodnia Antarktyda, Australia, Południowe Chiny, Syberia, Laurentia, Baltica, Rio Plato, Amazonia, Afryka Zachodnia, Kalahari i Congo - Sao Francisco. Na drugim slajdzie zaprezentowano Pannocję (600 do 540 mln lat temu), teren lądowy zajmujący niemal cały pokazany obszar globu. Oznaczono w nim następujące części: Australia, Antarktyda, Indie, Arabia, Afryka, Laurencja, Amazonia, Bałtyka, Syberia. Na trzecim slajdzie od dużego lądu nazwanego Gondwana na południu globu oderwany jest ląd Laurencja na wysokości równiku. Pomiędzy tymi lądami są Ocean Uralski, Ocean Iapetus i Ocean Protetyda. Pozostały obszar to Ocean Panthalassa (Paleopacyfik). Jest to stan na okres kambru, 514 mln lat temu. Na następnym slajdzie ukazano lądy w czasie ordowiku, 458 mln lat temu. Względem poprzedniej mapy widoczny jest brak Oceanu Uralskiego. Kolejna mapa prezentuje ziemię w sylurze, 425 mln lat temu. Znikły Ocean Protetyda i Ocean Iapetus. Części Laurencji zbliżyły się do siebie bardziej, a Gondawa skierowała się bliżej środka mapy. Następny slajd prezentuje stan lądów w dewonie, 390 mln lat temu. Laurencja i Gondawa znacznie zbliżyły się do siebie. Na kolejnym slajdzie, ukazującym stan na karbon, 306 mln lat temu, Laurencja i Gondawa tworzą już jeden ląd. Oblewany z trzech stron świata (oprócz południa) wodami Oceanu Panthalassa (Paleopacyfiku). POnownie pojawiają się Ocean Uralski, a także Ocean Paleotetydy. Kolejny slajd ukazuje stan na perm, 255 mln lat temu. Wielki ląd zajmuje środkową część mapy. Kolejna mapa prezentuje stan na trias, 237 mln lat temu. Pangea zyskuje dominację nad Gondwaną. Na zachód od Pangei oznaczono Ocean Paleotetydy oraz Ocean Tetydy. następna mapa przedstawia stan jurajski, 152 mln lat temu. Od Gondwany oddzieliła się już Ameryka Północna i Eurazja. Na wschód od Gondwany zaznaczono Ocean Tetydy, a dalej Pacyfik. Na następnym obrazku uwidoczniono stan na kredę, 94 mln lat temu. Widać już kontynenty: Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Afryka, Eurazja, Indie i Antarktyda. Żaden z lądów nie styka się z innymi. Między Eurazją a Indiami (Dekanem) jest Ocean Indyjski. na ostatnim slajdzie przedstawiono układ ziem w holocenie aż po współczesność. Ukazano współczesny układ kontynentów: Ameryki Północnej i AMeryki Południowej, Afryki, Europy, Azji, Australii, Antarktydy. Podpisano oceany: Pacyfik, Ocean Atlantycki Północny, Ocean Atlantycki Południowy i Ocean Indyjski.
