Temat: Prezydenci III Rzeczypospolitej

Autorka: Anna Rabiega

Adresat:

Uczeń klasy 8 szkoły podstawowej.

Podstawa programowa:

XI. Demokracja w Rzeczypospolitej Polskiej.

Uczeń:

5) wyjaśnia zasadę republikańskiej formy rządu; przedstawia sposób wyboru i podstawowe kompetencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej; znajduje informacje o życiorysie politycznym osób pełniących ten urząd, które wybrano w wyborach powszechnych, oraz o działaniach urzędującego Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

Ogólny cel kształcenia:

Uczeń przedstawia podstawowe organy władz publicznych.

Cele operacyjne:

Uczeń:

• analizuje warunki, jakie musi spełniać kandydat na Prezydenta RP.

• rozpoznaje wszystkich prezydentów III Rzeczypospolitej.

• przedstawia fakty biograficzne dotyczące prezydentów III RP.

• porządkuje chronologicznie prezydentów III RP.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

• porozumiewanie się w języku obcym,

• kompetencje informatyczne,

• umiejętność uczenia się,

• kompetencje społeczne i obywatelskie.

Metody nauczania:

• burza mózgów,

• rozmowa nauczająca z wykorzystaniem schematu, ćwiczeń interaktywnych,

• dyskusja.

Formy pracy:

• grupowa,

• zbiorowa.

Środki dydaktyczne:

• komputery z głośnikami i dostępem do internetu, słuchawki,

• zasoby multimedialne zawarte w e‑podręczniku,

• tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda, duże arkusze papieru.

Przebieg zajęć:

Faza wprowadzająca:

1. Nauczyciel przedstawia cel zajęć: Przeanalizujecie warunki, jakie musi spełniać kandydat na Prezydenta RP, poznacie też prezydentów III Rzeczypospolitej oraz dotyczące ich fakty historyczne.

2. Nauczyciel prosi uczniów, aby wyobrazili sobie, że jedna z ich koleżanek chce zostać prezydentem Polski. Nauczyciel pyta: Co X powinna zrobić i jakie warunki spełnić, aby móc ubiegać się o ten urząd?
Informuje uczniów, że będą pracować metodą burzy mózgów i jeśli to konieczne, wyjaśnia jej zasady. Wyznacza też moderatora, który będzie zapisywał pomysły na tablicy, i określa czas na wykonanie zadania – 5 minut.

Uczniowie podają swoje propozycje. Powinny znaleźć się wśród nich: wiek, pełnia praw obywatelskich i wyborczych, poparcie (kandydata musi poprzeć co najmniej 100 tys. obywateli), komitet wyborczy, kampania wyborcza itp. Uczniowie mogą też wskazać pewne cechy osobowości.

Po zakończeniu fazy twórczej następuje wspólna weryfikacja pomysłów. Nauczyciel prosi uczniów, aby porównali swoje propozycje z informacjami zamieszczonymi w schemacie „Who can become the President of the Republic of Poland?” z abstraktu „The Presidents of the Third Republic of Poland”. Następnie uczniowie wskazują warunki zapisane w konstytucji, których nie spełnia ich koleżanka.

Faza realizacyjna:

1. Nauczyciel prosi uczniów o podanie nazwisk osób, które ich zdaniem były prezydentami III RP. Zapisuje propozycje uczniów na tablicy. Następnie wspólnie z całą klasą eliminuje nazwiska osób, które nie pełniły tej funkcji. W trakcie rozmowy nauczającej prowadzący zajęcia prostuje i wyjaśnia popełnione przez uczniów błędy.

2. Nauczyciel prosi o podanie lat, w jakich poszczególni prezydenci sprawowali urząd. W tym celu uczniowie korzystają z biogramów zawartych w abstrakcie lub innych źródeł internetowych. Chętni uczniowie dopisują przy nazwiskach daty na tablicy. Następnie nauczyciel wyświetla na tablicy interaktywnej Ćwiczenie 3 z abstraktu i uczniowie porządkują chronologicznie prezydentów III RP. Wspólnie z nauczycielem weryfikują poprawne odpowiedzi.

3. Jeśli wśród pomysłów uczniów z fazy wprowadzającej pojawiła się kampania wyborcza, nauczyciel odwołuje się do niej i przypomina, że ubieganie się o urząd prezydenta wiąże się z jej przeprowadzeniem. Jeśli nie – nauczyciel sam wprowadza ten element. Informuje uczniów, że będą pracować w grupach, a ich zadaniem będzie przygotowanie jednego z punktów kampanii wyborczej, czyli przedstawienie sylwetki kandydata.

4. Nauczyciel dzieli klasę na pięć grup i każdej przydziela jednego z prezydentów III RP. Nauczyciel zwraca uwagę, że w prezentacji powinny się znaleźć zarówno dokonania kandydatów sprzed prezydentury, tak jakby ubiegali się o ten urząd po raz pierwszy, jak i osiągnięcia z czasów sprawowania urzędu – tak jakby ubiegali się o reelekcję. Nauczyciel informuje, że uczniowie mogą korzystać z biogramów zawartych w abstrakcie lub innych źródeł internetowych i powinni zwracać uwagę na najważniejsze i najciekawsze fakty dotyczące kandydata. Określa też czas wykonania zadania oraz sposób prezentacji – wezmą w niej udział wszyscy członkowie grupy.

5. Po zakończeniu pracy każda grupa prezentuje swojego kandydata reszcie klasy. Następnie nauczyciel inicjuje dyskusję, zadając pytania:

• Który kandydat wydał wam się najbardziej odpowiedni na urząd prezydenta?

• Na kogo zagłosowalibyście w wyborach i dlaczego?

Uczniowie dyskutują, a następnie jeden z nich robi podsumowanie, np. w formie rankingu kandydatów.

Faza podsumowująca:

1. Nauczyciel prosi uczniów o wykonanie ćwiczeń 2 i 4 z abstraktu. Informuje ich, że w ten sposób sprawdzą swoją wiedzę i umiejętności zdobyte na zajęciach. Wspólnie z nauczycielem omawiają poprawne odpowiedzi.

2. Na zakończenie zajęć nauczyciel pyta: Gdyby z przedstawionego na lekcji materiału miałaby odbyć się kartkówka, jakie pytania waszym zdaniem powinny zostać zadane?

Prawdopodobnie uczniowie wskażą: warunki, które musi spełnić kandydat na urząd Prezydenta RP, nazwiska prezydentów III RP, chronologiczny porządek sprawowania przez nich urzędu, istotne fakty dotyczące poszczególnych prezydentów, wcześniejszą przynależność partyjną.

Gdyby uczniowie nie wyczerpali wszystkich możliwości, nauczyciel może uzupełnić ich propozycje.

3. Propozycja zadania domowego:

a. Przygotuj notatkę na temat „Który z prezydentów III RP ma twoim zdaniem największe zasługi dla Polski?”. Odpowiedź uzasadnij, przytaczając osiągnięcia wybranego prezydenta.

b. Odsłuchaj nagranie abstraktu, aby powtórzyć materiał i utrwalić nowe słówka. Następnie wykonaj ćwiczenie słownikowe na końcu rozdziału.

Uwagi dla nauczyciela:

Należy kontrolować czas prezentacji każdej z grup, tak by wszystkie miały możliwość się wypowiedzieć.

W tej lekcji zostaną użyte m.in. następujące pojęcia oraz nagrania

Pojęcia

Teksty i nagrania

The Presidents of the Third Republic of Poland

In 1990, when his presidential campaign started, Lech Wałęsa, a Nobel Peace Prize Laureate was, next to Pope John Paul II, one of the most famous Poles in the world. He was born in a poor family. After completing a vocational school he became an electrician at a shipyard in Gdańsk. Nine years later, in 1976 he was dismissed for criticizing the communist system. In August 1980 he became a leader of the strikes at the shipyard in Gdańsk, took part in the negotiations with the communist government, and helped work out a solution known as the Gdańsk Agreement. Part of the agreement was the creation of the “Solidarity” movement, of which Wałęsa became the first president. After the imposition of the martial law in Poland, Wałęsa was detained in prison, and the “Solidarity” movement was delegalized. In December, 1983 he was honoured the Nobel Peace Prize. It was collected by his wife, Danuta, because the communist government would not grant Wałęsa his passport, and allow him to leave the country. In a free Poland, Lech Wałęsa decided to run for the presidency. His main counter‑candidate was Tadeusz Mazowiecki. Lech Wałęsa gained almost 40% of the votes in the first round, but to everybody’s surprise it wasn’t Mazowiecki, who came as second, but Stan Tymiński – little‑known businessman from Canada. However, in the second round, Wałęsa triumphed – he won 74% of the votes. On 22, December 1990 Lech Wałęsa as the first President in the Third Republic of Poland elected by direct universal suffrage, took the following oath in the presence of the National Assembly: “Assuming, by the will of the Nation, the office of the President of the Republic of Poland, I do solemnly swear to be faithful to the provisions of the Constitution; I pledge that I shall steadfastly safeguard the dignity of the Nation, the independence and security of the State, and also that the goo of the Homeland and the prosperity of its citizens shall forever remain my supreme obligation.” The oath may also be taken with the additional sentence “So help me, God.” (The Constitution of the Republic of Poland, Article 130)

During his studies at Gdańsk University he was already active in a pro‑governmental communist youth organisation, Socialist Polish Students’ Association. At the age of 23, he joined the Polish United Workers’ Party (PUWP), and he remained a member until its dissolution in 1990. He never graduated at the University, but became editor‑in‑chief of “ITD”, and later on of a daily paper – “Sztandar Młodych”.

As of 1985, he worked for the communist government, serving as a Minister of Youth among others. He was also a president of the Polish Olympic Committee. He took part in the Round Table Talks. After the dissolution of PUWP together with Leszek Miller and Józef Oleksy he established a political party called Social Democracy of the Republic of Poland, and was elected its leader. Kwaśniewski won the presidential elections twice. In 1995 he beat Lech Wałęsa, who was running for reelection. In 2000 he won the election already in the first round, gaining almost 54% of the votes.

At the time when he was a Minister of Justice and State Attorney General in Jerzy Buzek’s cabinet, 70% of Poles supported him. He was perceived as a sheriff, who fights the mafia, corruption, injustice. The social trust allowed him for the creation of a new party a couple years later – the Law and Justice party – and later on, a start in presidential elections. Lech Kaczyński with his twin brother, Jarosław, were active in politics for ages, but they first became popular as actors – as children, they played the roles of Jacek and Placek in a movie “The Two Who Stole the Moon”. They both graduated from the University of Warsaw at the Faculty of Law and Administration. In 1980 Lech was awarded a PhD title at the University of Gdańsk. Before that, in 1976 he became active in the Workers’ Defense Committee, the Free Trade Unions, and advised the Inter‑Enterprise Strike Committee. He was also a delegate to the First Independent Self‑governing Labour Union “Solidarity” Congress. During the martial law, he was detained in prison. Later he came back to underground opposition activities. In 1989 he took part in the Round Table Talks. He became a senator, and later on a deputy. From 1992 to 1995 he served as the President of the Supreme Chamber of Control. In November 2002 he won the elections for the President of Warsaw. During his time in office, the Warsaw Uprising Museum was created. In 2005 Lech Kaczyński became the President of the Republic of Poland. Watch a short reportage prepared right after the elections and the moment of Kaczyński taking an oath in the presence of the National Assembly. President Lech Kaczyński died in a plane crash on 10, April 2010. In compliance with the Constitution, his responsibilities were overtaken by the Marshal of the Sejm – Bronisław Komorowski. The next presidential elections were organised sooner – not in the autumn, as usual, but in June (1st round) and July (2nd round).

The decision to run for President was made in the beginning of 2010. Komorowski beat Radosław Sikorski in the primaries in the Civic Platform party. He could not have known at that time, that he would serve as President even before he became elected…

Bronisław Komorowski became involved in the opposition movement as a teenager. At the age of 16 he took part in the March manifestations of 1968, then as a student at the University of Warsaw Faculty of History, he was an active member of the Movement for Defense of Human and Civic Rights and the Workers’ Defense Committee. During the martial law in Poland, he was detained in prison. In the 90s he worked as a lecturer of history in a seminary in Niepokalanów. In 1991 he became a deputy, and remain one, representing different parties, for the next 19 years, until he was elected President.

On top of that he served a couple of times in the government in the Ministry of Defence – three times as a deputy minister, and once as a Minister of Defence himself. Bronisław Komorowski was sworn in as a President on 6, August 2010.

When five years later Bronisław Komorowski decided to run for reelection, his position seemed unthreatened – according to opinion polls his support was around 60% at the beginning of the year. Not many people have heard about Andrzej Duda, his main counter‑candidate. Andrzej Duda is a lawyer. He graduated from the Jagiellonian University in Cracow. In 2005 he was awarded a PhD in Law. On 1, August 2006 he became a deputy minister in Jarosław Kaczyński’s government, later he was a member of the Tribunal of State. From the beginning of 2008 until the death of President Lech Kaczyński he was an undersecretary in the Chancellery of the President of the Republic of Poland. In 2011 he was elected to the Sejm as a Law and Justice deputy, and in May 2014 he became a member of the European Parliament. When the presidential campaign of 2015 began his support was as little as 15%, but eventually, he beat Bronisław Komorowski in the second round, winning almost 52% of the votes. Andrzej Duda took an oath before the National Assembly on 6, August 2015.