Grafika przedstawia zarysy postaci ludzkich na tle polskiej flagi. Opis punktów znajdujących się na grafice: 1. Prawa repatrianta Repatriant i członkowie jego najbliższej rodziny mają prawo do jednorazowej pomocy ze środków budżetu państwa na:
– pokrycie kosztów przejazdu lub przelotu oraz przewozu mienia do Rzeczypospolitej Polskiej w wysokości dwukrotności ceny biletu kolejowego drugiej klasy od najbliższej miejscu zamieszkania repatrianta za granicą stacji kolejowej do miejsca osiedlenia się w Rzeczypospolitej Polskiej;
– zagospodarowanie i bieżące utrzymanie w wysokości dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia;
– pokrycie kosztów związanych z podjęciem w Rzeczypospolitej Polskiej nauki przez osobę małoletnią, podlegającą obowiązkowi szkolnemu, w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na każde dziecko., 2. Pomoc finansowa Jeśli osoba, której wydano wizę krajową w celu repatriacji, nie ma wystarczających środków na pokrycie kosztów podróży do Rzeczypospolitej Polskiej, może ona otrzymać odpowiednią pomoc finansową od polskiego konsula. Repatriant, może również uzyskać środki na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych w formie dopłaty do czynszu najmu lokalu mieszkalnego, kosztów jego nabycia lub remontu i wyposażenia., 3. Opieka zdrowotna i nauka języka Osoby, które nabyły obywatelstwo polskie w drodze repatriacji, mają prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych na podstawie wizy krajowej w celu repatriacji przez okres do 90 dni od dnia przekroczenia granicy. Osobie, której wydano decyzję o zakwalifikowaniu do wydania wizy krajowej w celu repatriacji, konsul może zapewnić pokrycie kosztów uczestnictwa w kursie nauki języka polskiego. Repatriantowi może też być udzielona pomoc przez zapewnienie uczestniczenia w bezpłatnych kursach języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim., 4. Ośrodki adaptacyjne Państwo polskie tworzy ośrodki adaptacyjne dla repatriantów. Zakłada się je w miejscach, skąd łatwo dojechać do szkoły publicznej i podmiotów leczniczych oraz nietrudno o możliwości podjęcia pracy zarobkowej. W ośrodkach repatrianci mają zapewnione odpowiednie do wieku, płci i stanu zdrowia zakwaterowanie, całodzienne wyżywienie, dostęp do pomieszczeń umożliwiających samodzielne przygotowywanie posiłków oraz pomieszczeń i urządzeń higieniczno‑sanitarnych, a także środki czystości, dostęp do szerokopasmowego internetu i możliwość wykonywania na własny koszt, a w szczególnie uzasadnionych przypadkach – na koszt ośrodka połączeń telefonicznych., 5. Zajęcia adaptacyjne i kursy Ośrodki zapewniają również repatriantom możliwość uczestniczenia w zajęciach adaptacyjno‑integracyjnych oraz w zajęciach umożliwiających poznanie historii, tradycji i zwyczajów polskich, kursach języka polskiego i zawodowych, a także zajęciach obejmujących praktyczne aspekty zamieszkiwania w Polsce, dotyczących systemu opieki zdrowotnej i oświaty, bezpieczeństwa publicznego, polityki prorodzinnej oraz pomocy socjalnej, rynku pracy i praw pracownika oraz uprawnień osób niepełnosprawnych oraz procedury uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności. Zajęcia adaptacyjno‑integracyjne są prowadzone w języku zrozumiałym dla repatriantów., 6. Osoby wspierające Jeśli zachodzi taka potrzeba repatriantowi może zostać przydzielona osoba wspierająca. Taką osobę przydziela się repatriantowi w szczególnej sytuacji wynikającej w szczególności z podeszłego wieku, stanu zdrowia, braku umiejętności adaptacyjnych lub niewładania językiem polskim w wystarczającym stopniu. Zadaniem osoby wspierającej jest udzielanie repatriantowi pomocy w adaptacji na terytorium Rzeczypospolitej, polegającej w szczególności na udzielaniu informacji o sposobie załatwienia istotnych dla repatrianta spraw z zakresu opieki medycznej, szkolnictwa, pomocy socjalnej oraz zatrudnienia, wspieraniu repatrianta w załatwianiu tych spraw, w szczególności w zakresie sporządzania w jego imieniu pism urzędowych oraz asystowaniu repatriantowi w podeszłym wieku podczas wizyt lekarskich., 7. Aktywizacja zawodowa Państwo polskie wspiera również aktywizację zawodową repatriantów mających trudności z samodzielnym podjęciem pracy. Pomoc finansowa w tym zakresie może obejmować zwrot części kosztów poniesionych przez repatrianta na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, a także zwrot części kosztów poniesionych przez pracodawcę na: utworzenie stanowiska pracy repatrianta, przeszkolenie go, a nawet na jego wynagrodzenie i nagrody, składki na ubezpieczenia społeczne.