Daniel Naborowski Do Anny

Z czasem wszytkoIndeks górny 111 Indeks górny koniec¹¹¹ przemija, z czasem bieżąIndeks górny 222 Indeks górny koniec²²² lata,
Z czasem państw koniec idzie, z czasem tego świata. 
Za czasem ustaje dowcip i rozum niszczeje,
Z czasem gładkość, uroda, udatność wiotczeje.
Z czasem kwitnące łąki krasyIndeks górny 333 Indeks górny koniec³³³ postradają, 
Z czasem drzewa zielone z liścia opadają. 
Z czasem burdyIndeks górny 444 Indeks górny koniec⁴⁴⁴ ustają, z czasem krwawe boje, 
Z czasem żal i serdeczneIndeks górny 555 Indeks górny koniec⁵⁵⁵ z czasem niepokoje. 
Z czasem noc dniowi, dzień zaś nocy ustępuje, 
Czasowi zgoła wszytko na świecie hołduje. 
Szczera miłość ku tobie, Anno, me kochanie, 
Wszytkim czasom na despektIndeks górny 666 Indeks górny koniec⁶⁶⁶ nigdy nie ustanie.

C1 Źródło: Daniel Naborowski, Do Anny, [w:] Poeci polskiego baroku, t. 1, oprac. Jadwiga Sokołowska, Kazimiera Żukowska, Warszawa 1965, s. 194–195.