Natężenie pola elektrycznego wokół naładowanej powierzchniowo kuli obliczamy tak, jak natężenie pola wytworzonego przez ładunek punktowy (patrz e‑materiał „Pole elektrostatyczne powierzchniowo naładowanej kuli”):

gdzie Q - ładunek, r - odległość od środka kuli, $r\ge R$ (R - promień kuli).

Gęstość powierzchniowa ładunku zgromadzonego na kuli o promieniu R:

RA6Kpcisxq8C6

Na rysunku przedstawiono koło. Na zewnętrznej powierzchni koła równomiernie rozmieszczono znaki plus. Narysowano również linie pola elektrycznego, w postaci linii ze strzałkami skierowanymi na zewnątrz. Linie są prostopadłe do koła i rozchodzą się promieniście. Są rozmieszczone równomiernie, tak jak znaki plus. W środku koła, wielką literą O oznaczono jego środek, z którego poprowadzono promień oznaczony wielką literą R. Nad kołem zapisano wektorowo wielką literę E (na wektor wskazuje mała strzałka nad wielką literą E).

Z połączenia obu wzorów wynika, że natężenie pola elektrycznego tuż przy powierzchni naładowanej kuli ($r\approx R$) wynosi $E=\frac{\sigma }{{\epsilon }_0}$.

Nie. Wierzchołki sześcianu to tzw. „ostrza” i tam gęstość powierzchniowa ładunku  będzie największa.

R14LEngCQqL0R

Widoczny jest kwadrat, jedna ściana sześcianu. Na zewnętrznych bokach kwadratu umieszczono małe koła ze znakami plus symbolizującymi ładunki dodatnie. Ładunki nie są rozmieszczone równomiernie, przy wierzchołkach kwadratu jest ich więcej.