(łac. animo - ożywiam) rodzaj metafory nadającej przedmiotom martwym lub abstrakcyjnym właściwości istot żywych np. konający dzień

rzymski dowódca i polityk z I w. p.n.e., walczący w wojnie domowej, na koniec znalazł się w obozie zwycięskiego Oktawiana Augusta

(gr. emphasis - wyrazistość) - 1. przesadna uczuciowość wypowiedzi; 2. podkreślenie wypowiedzi lub jej części za pomocą intonacji lub znaków interpunkcyjnych. Mówić z emfazą o czymś, to w przesadny sposób wyrażać swoje myśli i uczucia

wino z południowych Włoch

król Argos oraz bóg rzeki Inachos

rzymski odpowiednik greckiego Zeusa, bóg świata, ojciec bogów

w czasie rzymskich uczt wino filtrowano przed podaniem przez lnianą szmatkę bądź przez śnieg

bóg śmierci i podziemnej krainy zmarłych

prządki (mojry) (gr. Moirai) – w mitologii greckiej boginie losu, utożsamiane przez Rzymian z Parkami. Boginie przeznaczenia i ładu na świecie. Kloto (Prządka) i Lachezis (Obdarzająca) przędły nić ludzkiego życia, Antropos (Nieodwracalna) przecinała ją, gdy nadchodziła chwila śmierci. Miały też władzę nad losami bogów. Przedstawiano je jako niewiasty z kądzielą, wagą, nożycami i zwojem papirusu, na którym zapisywały wyroki przeznaczenia

góra we Włoszech w okolicach Tybru na północ od Rzymu

Sabinum było posiadłością, w której mieszkał Horacy

imię greckie, być może pochodzące od słów thalia (radość) i archo (rządzić)