Audiobook
Co zrobił Ohm
Wysłuchaj informacji o dokonaniach Georga Simona Ohma, a następnie wykonaj zaproponowane poniżej polecenia. Pomogą Ci one w utrwaleniu zdobytych informacji.
Ohm badał zależność… Możliwe odpowiedzi: 1. …natężenia prądu od oporu przewodnika przy stałym napięciu., 2. …oporu przewodnika od napięcia, przy stałym natężeniu prądu., 3. …napięcia na przewodniku od natężenia prądu, przy stałym oporze przewodnika.
Odsłuchaj ponownie fragment audiobooka, w którym mowa jest o tym, że „Ohm chciał zbadać zależność przewodzenia prądu od długości drutu, toteż używał drutów jednakowej grubości, a różnej długości”. Wskaż zdanie, które najlepiej oddaje ten zamiar.
Ohm badał zależność…
- …natężenia prądu od oporu przewodnika przy stałym napięciu.
- …oporu przewodnika od napięcia, przy stałym natężeniu prądu.
- …napięcia na przewodniku od natężenia prądu, przy stałym oporze przewodnika.
W audiobooku stwierdza się, że „Ohm ujął swe prawo w postać matematyczną, trudną do interpretacji dla współczesnych mu fizyków”. Wskaż najbardziej trafny opis przyczyn tego stanu rzeczy.
- matematyka nie była wtedy jeszcze, tak jak jest dzisiaj, językiem fizyki; w XIX w. nie stosowano jej powszechnie do opisu rzeczywistości.
- matematyka była, począwszy od czasów Galileusza, coraz częściej i powszechniej używana przez fizyków do opisu rzeczywistości, ale mimo upływu dwustu lat, do zasady tej nie stosowali się jeszcze wszyscy fizycy.
- matematyka była, począwszy od czasów Galileusza, coraz częściej i powszechniej używana przez fizyków do opisu rzeczywistości, ale na początku XIX w. zasady tej nie stosowano jeszcze do opisu zjawisk galwanicznych (tak nazywano wtedy przepływ prądu elektrycznego), odkrytych ledwie ćwierć wieku wcześniej.
- matematyka była, począwszy od czasów Galileusza, coraz częściej i powszechniej używana przez fizyków do opisu rzeczywistości, ale ze względu na spuściznę Newtona zasada ta dotyczyła niemal wyłącznie mechaniki, astronomii i optyki.
Wspólna treść do dwóch ostatnich poleceń
Prawo Ohma, w jego współczesnej wersji, można zapisać w trzech postaciach, matematycznie równoważnych:
Każda z tych postaci służy nieco innym celom, niesie więc nieco inną informację. Z punktu widzenia określania związków przyczynowo‑skutkowych na wyróżnienie zasługuje postać druga. Pozwala odczytać, że natężenie prądu I (skutek) płynącego przez element obwodu powiązane jest z napięciem U (przyczyna) przyłożonym do tego elementu. Wskazuje też istnienie cechy tego elementu, pozwalającej przeliczyć U na I. Ponieważ R występuje w mianowniku, to można zinterpretować opór elektryczny jako miarę „niechęci” elementu obwodu do przewodzenia prądu.
Przypomnij sobie II zasadę dynamiki Newtona oraz trzy matematycznie równoważne postacie jej zapisu. Wskaż właściwe uzupełnienia zdania:
Skutkiem {przyspieszenia} {#wypadkowej siły} {masy} jest {#przyspieszenie} {wypadkowa siła} {masa}. Cechą układu, pozwalającą przeliczyć te dwie wielkości jedna na drugą, jest {przyspieszenie} {wypadkowa siła} {#masa}. Cecha ta {#podobnie jak opór elektryczny, opisuje "odporność" układu na działanie przyczyny} {odwrotnie niż opór, opisuje "podatność" układu na działanie przyczyny}.
Wskaż wśród znanych Ci praw fizyki takie, które opisują związek przyczynowo‑skutkowy, łącząc trzy wielkości. W każdym przypadku wskaż wśród tych wielkości tę, która jest przyczyną zjawiska, tę, która opisuje skutek tej pierwszej oraz tę, która pozwala przeliczyć przyczynę na skutek. Rozstrzygnij też, czy cecha układu ma interpretację „podatności” układu na działanie przyczyny czy raczej „odporności” na to działanie.