Zastanów się, wobec czego sprzeciwiają się immoraliści. Jaki jest ich stosunek do winy i kary?

Immoraliści – według Friedricha Nietzschego – są przeciwstawieni teologom. Wyrażają swój sprzeciw wobec wiary w moralny ład świata, która ma swoje korzenie w chrześcijańskiej nauce o moralnym znaczeniu wszystkiego, co istnieje. Szczęście i losy tak ludzi, jak i całych narodów miałyby zależeć od stosowania się do zasad, których konsekwencją są wina lub kara. Immoraliści próbują „oczyścić” życie społeczne, a także historię, kulturę i psychologię z pojęć winy i kary, jednocześnie występując przeciwko moralizmowi.

Pojęcia winy i kary to podstawa chrześcijańskiej nauki o moralności.

Nietzsche nie atakuje samej moralności, uważa jednak, że sam moralizm jest złem, narzędziem do kontrolowania jednostek i społeczeństw, a jednocześnie mitem służącym do wyjaśniania sensu świata. Dlatego filozof krytykuje teologów mówiących o moralności opartej na pojęciach winy i kary.

Przykłady dzieł literackich i filmowych:

• Zbrodnia i kara F. Dostojewskiego – Raskolnikow próbujący ustanowić własny system moralny.

• Bohaterowie negujący zasady moralne: pułkownik Kurtz z Jądra ciemności J. Conrada, Emma Bovary z Pani Bovary G. Flauberta,

• Bohaterowie ustanawiający nowy system moralny według zasad nowego społeczestwa po zmianach politycznych: Opowieść podręcznej M. Atwood, Nowy, wspaniały świat A. Huxleya.

• Bohater wyrzekający się życia według norm społecznych i podpisujący pakt z diabłem w celu własnych korzyści: Faust w wielu utworach literackich i filmowych, m.in. autorstwa T. Manna, Ch. Marlowe'a, J.W. von Goethego.