Rozwój motoryzacji w II Rzeczypospolitej

Okres dwudziestolecia międzywojennego nieodłącznie wiąże się z postępem w zakresie motoryzacji. Samochody osobowe cieszyły się coraz większą popularnością. Niestety próby skonstruowania polskiego samochodu kończyły się niepowodzeniem, dlatego początkowo auta były sprowadzane z zagranicy od firm takich jak Citroën, Fiat, Renault czy Skoda. Dopiero w 1931 roku przedstawiciele włoskiego Fiata oraz Państwowych Zakładów Inżynierii zawarli umowę licencyjną na produkcję w Polsce. Seryjny montaż ruszył jednak dopiero cztery lata później, kiedy wyprodukowano samochód o oznaczeniu 508 III Junak. Był on jednym z najtańszych aut w Polsce i kosztował około 5400 zł. Do wybuchu II wojny światowej zdołano wyprodukować około 3600 egzemplarzy tego samochodu.

Aby móc prowadzić samochód, należało uzyskać prawo jazdy, które poprzedzał kilkumiesięczny kurs oraz egzamin. Już w 1921 roku powstały pierwsze szkoły jazdy. Kandydat na kierowcę musiał mieć ukończone 18 lat oraz „nie podlegać nałogom". Obowiązywał także wymóg biegłego czytania i pisania w języku polskim, ale wkrótce z niego zrezygnowano. W 1921 roku wprowadzono także pierwszy kodeks drogowy regulujący zasady poruszania się na drogach. Sukcesywnie wprowadzano różne rodzaje znaków drogowych - rok przed wojną było ich już 23, pojawiła się także pierwsza sygnalizacja świetlna. Maksymalna dozwolona prędkość wynosiła początkowo 25 km na godzinę, natomiast w 1939 roku było to już 40 km na godzinę. Niestety na tle europejskim stan i sieć polskich dróg nie przedstawiały się najlepiej. W całym kraju funkcjonowało zaledwie 63 tys. km dróg o utwardzonej powierzchni, dlatego transport motoryzacyjny rozwijał się powoli. Problemem było to, że Polska rozwijała się bardzo nierównomiernie. O ile na ziemiach byłego zaboru pruskiego sieć dróg przedstawiała się dość zadowalająco, o tyle np. w byłym Królestwie Polskim było 67 m dróg bitych na 1 km², na Wołyniu 17, na Polesiu 4. Dla porównania w Wielkiej Brytanii wskaźnik ten wynosił 764, a we Francji 1114 m na km².

Rozwój motoryzacji pozwolił jednak na skrócenie czasu podróży, zarówno po mieście, jak i w trakcie dłuższych wypraw, co sprzyjało rozwojowi turystyki. Dużą popularność zdobyły np. taksówki, które stanowiły znacznie szybszy środek transportu niż tramwaj czy dorożka.