Autor: Anna Grabarczyk

Przedmiot: Język polski

Temat: Marność świata doczesnego w utworach różnych twórców

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
1) rozumie podstawy periodyzacji literatury, sytuuje utwory literackie w poszczególnych okresach: starożytność, średniowiecze, renesans, barok, oświecenie, romantyzm, pozytywizm, Młoda Polska, dwudziestolecie międzywojenne, literatura wojny i okupacji, literatura lat 1945–1989 krajowa i emigracyjna, literatura po 1989 r.;
2) rozpoznaje konwencje literackie i określa ich cechy w utworach (fantastyczną, symboliczną, mimetyczną, realistyczną, naturalistyczną, groteskową);
3) rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne i synkretyczne, w tym: gatunki poznane w szkole podstawowej oraz epos, odę, tragedię antyczną, psalm, kronikę, satyrę, sielankę, balladę, dramat romantyczny, powieść poetycką, a także odmiany powieści i dramatu, wymienia ich podstawowe cechy gatunkowe;
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
5) interpretuje treści alegoryczne i symboliczne utworu literackiego;
12) w interpretacji utworów literackich odwołuje się do tekstów poznanych w szkole podstawowej, w tym: trenów i pieśni Jana Kochanowskiego, bajek Ignacego Krasickiego, Dziadów cz. II oraz Pana Tadeusza Adama Mickiewicza, Zemsty Aleksandra Fredry, Balladyny Juliusza Słowackiego;
14) przedstawia propozycję interpretacji utworu, wskazuje w tekście miejsca, które mogą stanowić argumenty na poparcie jego propozycji interpretacyjnej;
15) wykorzystuje w interpretacji utworów literackich potrzebne konteksty, szczególnie kontekst historycznoliteracki, historyczny, polityczny, kulturowy, filozoficzny, biograficzny, mitologiczny, biblijny, egzystencjalny;
2. Odbiór tekstów kultury. Uczeń:
6) odczytuje pozaliterackie teksty kultury, stosując kod właściwy w danej dziedzinie sztuki;
II. Kształcenie językowe.
3. Komunikacja językowa i kultura języka. Uczeń:
3) rozpoznaje i określa funkcje tekstu (informatywną, poetycką, metajęzykową, ekspresywną, impresywną – w tym perswazyjną);
III. Tworzenie wypowiedzi.
1. Elementy retoryki. Uczeń:
1) formułuje tezy i argumenty w wypowiedzi ustnej i pisemnej przy użyciu odpowiednich konstrukcji składniowych;
2) wskazuje i rozróżnia cele perswazyjne w wypowiedzi literackiej i nieliterackiej;
2. Mówienie i pisanie. Uczeń:
1) zgadza się z cudzymi poglądami lub polemizuje z nimi, rzeczowo uzasadniając własne zdanie;
2) buduje wypowiedź w sposób świadomy, ze znajomością jej funkcji językowej, z uwzględnieniem celu i adresata, z zachowaniem zasad retoryki;
4) zgodnie z normami formułuje pytania, odpowiedzi, oceny, redaguje informacje, uzasadnienia, komentarze, głos w dyskusji;
IV. Samokształcenie.
1. rozwija umiejętność pracy samodzielnej między innymi przez przygotowanie różnorodnych form prezentacji własnego stanowiska;
6. wybiera z tekstu odpowiednie cytaty i stosuje je w wypowiedzi;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej;

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • rzeanalizuje występowanie motywów wanitatywnych w wybranych wierszach Daniela Naborowskiego;

  • wyjaśni, dlaczego twórcy różnych epok podejmują w wierszach refleksje eschatologiczne;

  • wskaże symbole wanitatywne w malarstwie;

  • porówna sposoby wykorzystania wątków eschatologicznych w wierszach Mikołaja Sępa Szarzyńskiego, Daniela Naborowskiego i Czesława Miłosza.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • dyskusja.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • tekst piosenki

Przebieg lekcji

Faza wprowadzająca:

  1. Nauczyciel wyświetla na tablicy temat lekcji, formułuje cel zajęć oraz kryteria sukcesu. Uczniowie zapoznają się z sekcją „Wprowadzenie”.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie zapoznają się z sekcją „Przeczytaj” i zamieszczonymi tam obrazami.

  2. Uczniowie dzielą się na 4 zespoły. Następnie wykonują podane zadania.
    Grupa I 

    R2Kl07BnMPrK1
    1. Zapoznaj się z wierszem Sępa Szarzyńskiego i sformułuj hipotezę interpretacyjną. Wypisz z utworu sformułowania, które stanowią dla niej uzasadnienie. 2. Wskaż w tekście wiersza motywy, które można zestawić z symbolicznymi znaczeniami przedmiotów ukazanych na obrazie Claesza. 3. Które fragmenty wiersza i które elementy obrazu sygnalizują upływ czasu? O jakich emocjach człowieka mogą one świadczyć? Jakie pytania wywołują?

Grupa II

R1O8Sjb5oPSoP
1. Zapoznaj się z fragmentem Księgi Koheleta i wskaż w nim wersety, które mogły stanowić inspirację dla Sępa Szarzyńskiego. 2. Uporządkuj refleksje o życiu, czasie, człowieku zawarte we fragmencie Księgi Koheleta. Zapisz je własnymi słowami w formie zdań oznajmujących. 3. Jak rozumiesz słowa „marność nad marnościami”? 4. Jakie wnioski dotyczące postawy życiowej człowieka można wysnuć z takiego opisu świata? 5. Co lektura Koheleta wnosi do zrozumienia wierszy Sępa Szarzyńskiego? 6. Jak rozumiesz przesłanie obrazu Claesza w świetle Księgi Koheleta?

Grupa III

RAq70oUuqFopB
Wybierz jedno nowe słowo poznane podczas dzisiejszej lekcji i ułóż z nim zdanie.
R15hnSabGQlBg
Nagranie z tekstem Daniela Naborowskiego Krótkość żywota Cnota grunt wszystkiemu.

Grupa IV

RkeIERVs21OjZ
1. Porównaj budowę wypowiedzeń zastosowanych przez Naborowskiego z tymi, które znajdujesz w poznanych przez ciebie wierszach Sępa Szarzyńskiego. Jakie dostrzegasz różnice? 2. Czyje utwory - Sępa Szarzyńskiego czy Naborowskiego - są dla ciebie jako współczesnego odbiorcy bardziej czytelne? Uzasadnij swoją opinię. 3. W wierszu Cnota grunt wszystkiemu oprócz motywu vanitas można odnaleźć nawiązanie do filozofii Sokratesa i do myśli renesansowej. Wskaż w tekście odpowiednie fragmenty i wyjaśnij, na czym polega związek między myślą antyczną, renesansową i barokową. 4. Porównaj obraz świata w poezji Kochanowskiego i w utworach Sępa Szarzyńskiego oraz Naborowskiego. Co łączy, a co różni światopogląd tych poetów?

Po upływie wyznaczonego czasu przedstawiciele drużyn przedstawiają rozwiązania.

  1. Nauczyciel odtwarza animację na dużym ekranie. Uczniowie w parach wykonują polecenie 2 zamieszczonej w sekcji”Animacja”. Następnie, również w parach, wykonują ćwiczenia z sekcji „Sprawdź się”.

Faza podsumowująca:

  1. Nauczyciel odtwarza przygotowany wcześniej utwór Vanitas grupy Hey (słowa: Katarzyna Nosowska, muzyka: Paweł Krawczyk), a uczniom rozdaje wydrukowane teksty piosenki albo wyświetla tekst na tablicy interaktywnej. Prosi uczniów o odpowiedzi na pytania: Dlaczego piosenka nosi tytuł Vanitas? Czy można w niej znaleźć jakieś nawiązania do barokowych obrazów lub dzieł?

Praca domowa:

  1. Obejrzyj animację. Na tej podstawie wyjaśnij, dlaczego motywy wanitatywne były szczególnie popularne w epoce baroku. Wynotuj, jakie symbole związane z przemijaniem pojawiały się w literaturze i malarstwie epoki.

Materiały pomocnicze:

  • Czesław Hernas, Barok, Warszawa, 1980.

  • Danuta Künstler‑Langner, Idea „vanitas”, jej tradycje i toposy w poezji polskiego baroku, Toruń 1993.

Wskazówki metodyczne

  • Nauczyciel może wykorzystać medium w sekcji „Animacja” do podsumowania lekcji.