Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Scenariusz zajęć

Autor: Aleksandra Marszałek‑Harych, Krzysztof Błaszczak

Przedmiot: chemia

Temat: Jak zmienia się charakter chemiczny wodorków w układzie okresowym?

Grupa docelowa: III etap edukacyjny, liceum, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony; uczniowie III etapu edukacyjnego – kształcenie w zakresie podstawowym i rozszerzonym

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy

VII. Systematyka związków nieorganicznych. Uczeń:

6) klasyfikuje wodorki ze względu na ich charakter chemiczny (kwasowy, zasadowy i obojętny); wnioskuje o charakterze chemicznym wodorku na podstawie wyników doświadczenia; pisze odpowiednie równania reakcji potwierdzające charakter chemiczny wodorków; opisuje typowe właściwości chemiczne wodorków pierwiastków 17. grupy, w tym ich zachowanie wobec wody i zasad.

Zakres rozszerzony

VII. Systematyka związków nieorganicznych. Uczeń:

6) klasyfikuje wodorki ze względu na ich charakter chemiczny (kwasowy, zasadowy i obojętny); projektuje i przeprowadza doświadczenie, którego przebieg pozwoli wykazać charakter chemiczny wodorku; wnioskuje o charakterze chemicznym wodorku na podstawie wyników doświadczenia; pisze odpowiednie równania reakcji potwierdzające charakter chemiczny wodorków; opisuje typowe właściwości chemiczne wodorków pierwiastków 17. grupy, w tym ich zachowanie wobec wody i zasad.

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje matematyczne oraz kompetencje w zakresie nauk przyrodniczych, technologii i inżynierii;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się.

Cele operacyjne

Uczeń:

  • klasyfikuje wodorki ze względu na położenie pierwiastków w układzie okresowym;

  • określa charakter chemiczny wodorku na podstawie położenia w układzie okresowym pierwiastków;

  • pisze równania reakcji, jakim podlegają wodorki.

Strategie nauczania:

  • asocjacyjna.

Metody i techniki nauczania:

  • dyskusja dydaktyczna;

  • analiza materiału źródłowego;

  • grafika interaktywna;

  • ćwiczenia uczniowskie;

  • technika zdań podsumowujących;

  • filmy edukacyjne.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w grupach;

  • praca w parach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do Internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda;

  • rzutnik multimedialny.

Przebieg zajęć

Faza wstępna:

  1. Zainteresowanie i dyskusja. Nauczyciel pyta uczniów: co to znaczy, że związki chemiczne mają określone charaktery chemiczne? Jakie są ich przykłady?

  2. Rozpoznanie wiedzy wyjściowej uczniów. Uczniowie starają się odpowiedzieć na pytania: jaki charakter chemiczny mogą mieć wodorki? Jakie reakcje chemiczne pozwolą sprawdzić (potwierdzić) charakter wodorków?

  3. Ustalenie celów lekcji. Nauczyciel podaje temat zajęć i wspólnie z uczniami ustala cele lekcji, które uczniowie zapisują w portfolio.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie samodzielnie analizują treści zawarte w e‑materiale zakładka „Przeczytaj”. Po wyznaczonym czasie, nauczyciel pyta uczniów o wyjaśnienie pojęć: wodorki, reaktywność, a następnie pyta o przykłady wodorków kwasowych, zasadowych i obojętnych. Z wymienionymi wodorkami uczniowie mają za zadanie zapisać jedno dowolne równanie reakcji.

  2. Następnie nauczyciel prosi uczniów o zastanowienie się, w jaki sposób, przeprowadzając doświadczenie, sprawdziliby charakter chemiczny wodorków. Uczniowie udzielają odpowiedzi na forum klasy. Następnie nauczyciel wyświetla uczniom film ukazujący reaktywność wodorków z wodą (patrz linki zawarte w materiałach pomocniczych).

  3. Nauczyciel odsyła uczniów do grafiki interaktywnej. Uczniowie pracują w parach, rozwiązując zawarte tam ćwiczenia.

  4. W tych samych parach pracują z częścią „Sprawdź się”. Wykonują zadania. Nauczyciel może wyświetlić treść poleceń na tablicy multimedialnej. Po każdym przeczytanym poleceniu, daje uczniom określony czas na zastanowienie się, a następnie chętna osoba z danej pary udziela odpowiedzi/prezentuje rozwiązanie na tablicy. Pozostali uczniowie ustosunkowują się do niej, proponując ewentualnie swoje pomysły. Nauczyciel w razie potrzeby koryguje odpowiedzi, dopowiada istotne informacje, udziela uczniom informacji zwrotnej.

Faza podsumowująca:

  1. Uczniowie, na planszy z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10%, zaznaczają cenkami, w jakim stopniu opanowali zagadnienia wynikające z zamierzonych do osiągnięcia celów lekcji. W przypadku, gdy bateria nie jest naładowana w 100%, zastanawiają się, w jaki sposób podnieść swój poziom posiadanej wiedzy.

  2. Jako podsumowanie lekcji, nauczyciel może wykorzystać zdania do uzupełnienia, które uczniowie zamieszczają w swoim portfolio:

  • Przypomniałem/łam sobie, że...

  • Co było dla mnie łatwe...

  • Dziś nauczałam/łem się...

  • Co sprawiało mi trudność...

Praca domowa:

Uczniowie wykonują pozostałe ćwiczenia w e‑materiale – „Sprawdź się”.

Wskazówki metodyczne opisujące różne zastosowania multimedium:

Grafika interaktywna może być wykorzystana przez uczniów do samodzielnej nauki w domu.

Materiały pomocnicze:

  1. Polecenia podsumowujące (nauczyciel przed lekcją zapisuje je na niewielkich kartkach):

  • Jaki charakter chemiczny mogą mieć wodorki?

  • Jak potwierdzić, że wodorek sodu i amoniak mają charakter zasadowy?

  • Jakie wodorki nazywamy kwasowymi?

  • Wskaż przykłady wodorków obojętnych.

  1. Linki do filmów edukacyjnych, które można wykorzystać podczas lekcji lub przez uczniów podczas przygotowywania się do lekcji czy pracy kontrolnej:

  • https://www.youtube.com/watch?v=ILIBwgU7Y7w

  • http://chemvlog.pl/19-reakcja-sodu-z-woda/

  • https://www.facebook.com/watch/?v=169773440970212

  1. Nauczyciel przygotowuje planszę z narysowaną baterią i zaznaczonymi poziomami jej naładowania, np. co 5‑10% do oceny stopnia opanowania zagadnień.