Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki

Autor: Anna Grabarczyk

Przedmiot: Język polski

Temat: Teatr absurdu w Polsce

Grupa docelowa:

Szkoła ponadpodstawowa, liceum ogólnokształcące, technikum, zakres podstawowy i rozszerzony

Podstawa programowa:

Zakres podstawowy
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń:
3) rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne i synkretyczne, w tym: gatunki poznane w szkole podstawowej oraz epos, odę, tragedię antyczną, psalm, kronikę, satyrę, sielankę, balladę, dramat romantyczny, powieść poetycką, a także odmiany powieści i dramatu, wymienia ich podstawowe cechy gatunkowe;
4) rozpoznaje w tekście literackim środki wyrazu artystycznego poznane w szkole podstawowej oraz środki znaczeniowe: oksymoron, peryfrazę, eufonię, hiperbolę; leksykalne, w tym frazeologizmy; składniowe: antytezę, paralelizm, wyliczenie, epiforę, elipsę; wersyfikacyjne, w tym przerzutnię; określa ich funkcje;
6) rozpoznaje w tekstach literackich: ironię i autoironię, komizm, tragizm, humor, patos; określa ich funkcje w tekście i rozumie wartościujący charakter;
7) rozumie pojęcie groteski, rozpoznaje ją w tekstach oraz określa jej artystyczny i wartościujący charakter;
9) rozpoznaje tematykę i problematykę poznanych tekstów oraz jej związek z programami epoki literackiej, zjawiskami społecznymi, historycznymi, egzystencjalnymi i estetycznymi; poddaje ją refleksji;
10) rozpoznaje w utworze sposoby kreowania: świata przedstawionego (fabuły, bohaterów, akcji, wątków, motywów), narracji, sytuacji lirycznej; interpretuje je i wartościuje;
13) porównuje utwory literackie lub ich fragmenty, dostrzega kontynuacje i nawiązania w porównywanych utworach, określa cechy wspólne i różne;
14) przedstawia propozycję interpretacji utworu, wskazuje w tekście miejsca, które mogą stanowić argumenty na poparcie jego propozycji interpretacyjnej;
Zakres rozszerzony
Treści nauczania – wymagania szczegółowe
I. Kształcenie literackie i kulturowe.
1. Czytanie utworów literackich. Uczeń: spełnia wymagania określone dla zakresu podstawowego, a ponadto:
3) rozpoznaje w utworach cechy prądów literackich i artystycznych oraz odczytuje ich funkcje;
4) rozróżnia grupę literacką i pokolenie literackie; rozpoznaje założenia programowe w utworach literackich różnych epok;

Kształtowane kompetencje kluczowe:

  • kompetencje w zakresie rozumienia i tworzenia informacji;

  • kompetencje w zakresie wielojęzyczności;

  • kompetencje cyfrowe;

  • kompetencje osobiste, społeczne i w zakresie umiejętności uczenia się;

  • kompetencje obywatelskie;

  • kompetencje w zakresie świadomości i ekspresji kulturalnej.

Cele operacyjne. Uczeń:

  • rozpozna środki wyrażające ironię, autoironię, komizm, humor oraz patos w dramacie Sławomira Mrożka Tango; wyjaśni ich funkcje w utworze;

  • zinterpretuje Tango Mrożka jako zapis życia człowieka w społeczeństwie zdominowanym przez totalitaryzm i propagandę;

  • wyjaśni, na czym polega absurd w sztuce Mrożka;

  • rozpozna elementy groteski w wybranych tekstach epoki.

Strategie nauczania:

  • konstruktywizm;

  • konektywizm.

Metody i techniki nauczania:

  • ćwiczeń przedmiotowych;

  • z użyciem komputera;

  • mapa myśli;

  • dyskusja za i przeciw.

Formy pracy:

  • praca indywidualna;

  • praca w parach;

  • praca w grupach;

  • praca całego zespołu klasowego.

Środki dydaktyczne:

  • komputery z głośnikami, słuchawkami i dostępem do internetu;

  • zasoby multimedialne zawarte w e‑materiale;

  • tablica interaktywna/tablica, pisak/kreda.

Przebieg lekcji

Przed lekcją:

  1. Uczniowie przed lekcją przygotowują refleksje na temat pojęcia absurdu jako miary losu człowieka. Przypominają sobie także, czym jest groteska. Dyskusja zostanie przeprowadzona podczas zajęć.

Faza wprowadzająca:

  1. Uczniowie zapoznają się z treścią sekcji „Wprowadzenie” i „Przeczytaj”. Następnie wymieniają się obserwacjami i przemyśleniami w formie dyskusji (na temat podany przed zajęciami).

  2. Nauczyciel zapoznaje uczniów z tematem lekcji i wspólnie z uczniami ustala cele zajęć i kryteria sukcesu.

Faza realizacyjna:

  1. Uczniowie w parach przygotowują mapę myśli podsumowującą informacje z sekcji „Wprowadzenie” i „Przeczytaj”. Następnie zapoznają się z treścią sekcji „Prezentacja multimedialna”. Na podstawie zebranych w prezentacji fragmentów notują w parach podobieństwa i różnice w opiniach krytyków na temat bohaterów dramatów Witolda Gombrowicza, Tadeusza Różewicza i Sławomira Mrożka.
    Następnie dzielą się na kilkuosobowe grupy i opracowują tablicę edukacyjną opisującą cechy teatru absurdu jako innowacyjnej w latach 60. XX wieku sztuki scenicznej. Chętne osoby przedstawiają gotowe odpowiedzi.

  2. Nauczyciel inicjuje debatę „za” i „przeciw” na temat: Tango Mrożka jako zapis życia człowieka w społeczeństwie zdominowanym przez totalitaryzm i propagandę. Zadaniem uczniów jest zaprezentowanie argumentów „za” i „przeciw” oraz przekonanie innych do swoich poglądów. Uczniowie uzyskują od nauczyciela informacje, jak należy dyskutować, wyrażać swoje zdanie bez prowokacji i osobistych ataków. Każda grupa musi mieć taki sam czas na wypowiedź.
    Przebieg:
    - Podział uczniów na dwie grupy.
    - Wyznaczenie czasu na przygotowanie argumentów.
    - Prezentacja argumentów.
    - Podsumowanie wyników debaty oraz ocena jakości i siły argumentów.

Faza podsumowująca:

  1. Uczniowie indywidualnie wykonują ćwiczenia z sekcji „Sprawdź się” - 1‑4. Pozostałe zadania uczniowie wykonują w parach. Po zakończeniu pracy nauczyciel weryfikuje poprawność odpowiedzi.

Praca domowa:

  1. Zinterpretuj wypowiedź badacza literatury:

    Jan Błoński
    Powtórka z „Tanga”
    W dyskusji o wolności (albo w krytyce pojęcia wolności jako „wolności od”) Mrożek zdaje się więc milcząco opowiadać po stronie Camusa; nie przestawał on powtarzać, iż wszelki bunt, aby nie wyrodzić się w nieobliczalną tyranię, musi nieść w sobie miarę i granicę, którą stanowi inny człowiek.

    Źródło: Jan Błoński, Powtórka z „Tanga”, „Życie Literackie” 1967, nr 44.

Materiały pomocnicze:

  • A. Brillant‑Annequin, Teatr absurdu: narodziny współczesnej estetyki, „Ruch Literackie” 1995.

  • Anna Krajewska, Dramat i teatr absurdu w Polsce, Wyd. Nauk. UAM, Poznań 1996.

Wskazówki metodyczne

  • Uczniowie mogą przed lekcją zapoznać się z multimedium z sekcji „Prezentacja multimedialna”, aby aktywnie uczestniczyć w zajęciach i pogłębiać swoją wiedzę.