Stanisław Parzymies Unia Europejska od Maastricht do Lizbony. Polityczne aspekty aktywności

Decyzja o rozpoczęciu z końcem marca 1998 r. negocjacji akcesyjnych z sześcioma państwami kandydującymi do Unii Europejskiej, podjęta została przez Radę Europejską na posiedzeniu w Luksemburgu 12 grudnia 1997 r. Były to trudne negocjacje. W dniu 31 marca 1998 r. odbyły się konferencje międzyrządowe z każdym z tych państw na szczeblu ministerialnym, podczas których przedstawiciele państw kandydujących przedstawili swoje cele strategiczne oraz aspiracje polityczne, ekonomiczne i społeczno‑kulturalne, związane z członkostwem w Unii. Przewodniczący Rady Unii Europejskiej ds. Ogólnych, minister spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii Robin Cook, przypomniał ze swej strony zasady, jakimi kieruje się Unia przyjmując nowych członków. Mówił o konieczności akceptacji przez państwa kandydujące pełnego acquis communautaire, o potrzebie wykazania się zdolnością do jego wprowadzenia w życie, o gotowości dostosowania ich polityki zagranicznej do Wspólnej Polityki Zagranicznej i Bezpieczeństwa (WPZiB). Stwierdził, że postęp w negocjacjach akcesyjnych każdego kraju zależał będzie tylko od jego sytuacji. Podkreślił, że negocjacje nie powinny spowodować osłabienia struktury instytucjonalnej Unii Europejskiej ani jej możliwości działania.

2 Źródło: Stanisław Parzymies, Unia Europejska od Maastricht do Lizbony. Polityczne aspekty aktywności, Warszawa 2012, s. 96.