Film + Sprawdź się
Zapoznaj się z materiałem filmowym i wykonaj polecenia.
Wyjaśnij, w jaki sposób oficjalne zniesienie niewolnictwa w czasie wojny secesyjnej wpłynęło na relacje między ludnością białą i kolorową w Stanach Zjednoczonych.
Opisz sytuację czarnoskórych Amerykanów w latach 50. XX wieku.
Opisz najważniejsze wydarzenia dotyczące walki Afroamerykanów o prawa obywatelskie.
Wymień metody walki Afroamerykanów z segregacją rasową. Jaki miały charakter?
Zapisz, co było bezpośrednią przyczyną zapoczątkowania ruchu na rzecz równouprawnienia.
Wymień postanowienia ustawy o prawach obywatelskich Lyndona B. Johnsona. Jaką ustawę przyjęto rok po podpisaniu ustawy o prawach obywatelskich? Czy te postanowienia rozwiązały problem rasizmu?
Przeanalizuj materiały źródłowe i wykonaj polecenia.
Ilustracja
Tekst A
Przemowa Kinga była kulminacyjnym punktem marszu. Wywołała także największe wrażenie na prasie oraz protestujących. Była transmitowana „na żywo” w telewizji. [...] W swojej mowie [King] osiem razy powtórzył słowa „mam sen”, cztery razy „nadszedł już czas”. „Miałem sen, iż pewnego dnia moich czworo dzieci będzie żyło wśród narodu, w którym ludzi nie osądza się na podstawie koloru ich skóry, ale na podstawie tego, jacy są” - kontynuował. King opowiadał 250 tysiącom uczestników marszu o swojej wizji Ameryki, w której nie ma miejsca na rasizm, niewolnictwo i przemoc. Swoje wystąpienie zakończył słowami „nareszcie wolni!”. Dziennikarz Jon Meacham ocenił: „Jednym zdaniem, Martin Luther King Jr., dołączył do Jeffersona i Lincolna w szeregu osób, które uformowały współczesną Amerykę”.
Tekst B
Rosa Parks nie była pierwszą kobietą którą aresztowano za pogwałcenie praw segregacji w autobusach w Montgomery. Jej aresztowanie stanowiło jednak kluczowy punkt, wokół którego społeczność murzyńska zorganizowała proces bojkotu transportu publicznego, który podtrzymywano przez bardzo długi czas. Marthin Luter King Junior, 26‑letni pastor Kościoła Baptystów na Dexter Avenue, wyłonił się jako lider dobrze zorganizowanego, pokojowego bojkotu, który trwał 381 dni i przykuł uwagę całego świata. Właśnie podczas tego protestu wielebny King po raz pierwszy zyskał ogólnokrajową sławę, demonstrując swoją erudycję i krasomówstwo.
Tekst C
Podczas wystąpień i wieców King zdecydowanie protestował przeciwko zaangażowaniu militarnemu Stanów Zjednoczonych w Wietnamie. Mówił, że wojna, w której w 1968 r. walczyło ponad pół miliona amerykańskich żołnierzy, okazała się zbrodniczą kampanią, kierowaną imperialistycznymi interesami. W szczególności niezadowolenie Kinga dotyczyło wysyłania na front w Azji młodych, niewykształconych mężczyzn, którzy wywodzili się z najuboższej warstwy społeczeństwa (nie chodziło tylko o Afroamerykanów).
Tekst D
[King] przyleciał do Memphis z rodzinnej Atlanty [...]. Miał wziąć udział w drugim już marszu solidarności z pracownikami służb oczyszczania miasta, protestującymi od połowy lutego. [...] Protest wpisywał się idealnie w działalność Martina Luthera Kinga, który po sukcesach w walce z segregacją rasową skierował ostrze krytyki przeciwko kolejnemu wykluczeniu: ekonomicznemu. Dużo energii poświęcał przygotowywaniu Kampanii Biednych Ludzi – pokojowej demonstracji na wielką skalę, która miała wymusić na władzach kompleksowe działania na rzecz walki z biedą. Pierwszy marsz w Memphis, na czele którego szedł 29 marca, okazał się wizerunkową porażką. Demonstracje takie zawsze działały jak magnes na białych rasistów, których agresja stawała się częścią wyreżyserowanego przez Kinga dramatu. Odbywało się to często przed kamerami, dzięki czemu pastor unaoczniał amerykańskiemu społeczeństwu toczące je zło. Tym razem po raz pierwszy zdarzyło się, że sprawcami przemocy stali się sami uczestnicy marszu. Podburzeni przez co radykalniejszych aktywistów, zdemolowali mijane sklepy i wdali się w bijatykę z policją. Zazwyczaj przychylny Kingowi „New York Times” komentował następnego dnia, że zamieszki były jego „wielką kompromitacją”.