Dlaczego twórca tego wpisu opisał go w taki, a nie inny sposób oraz wybrał zdjęcie przedstawiające polityków w dobrych nastrojach (zauważ, że nie tylko Goering i Hitler się uśmiechają)?

Twórca wspomnianego wpisu celowo wybrał zdjęcie pokazujące rozluźnionych i uśmiechniętych polityków, a w podpisie podkreślił dobre nastroje Hitlera i Goeringa (mógł na przykład wykorzystać oficjalne zdjęcie upamiętniające podpisanie układu monachijskiego, na którym wszyscy mają poważne miny). Polityka appeasementu, która w przekonaniu ówczesnych przywódców mocarstw zachodnich miała uchronić świat przed kolejną wojną, została oceniona jako błąd, którego można było uniknąć, gdyby Zachód współpracował z Sowietami (warto zauważyć, że do Monachium nie zostali zaproszeni). Wpis stanowi element polityki historycznej współczesnej Rosji, która kreuje swój wizerunek jako ofiary nazizmu i celowo pomija lub usprawiedliwia brakiem innego wyjścia swój własny pakt z Hitlerem (pakt Ribbentrop‑Mołotow) oraz podział Europy Środkowo‑Wschodniej na strefy wpływów na początku II wojny światowej.

Jakie fakty autorka pomija? Co na podstawie fotografii możemy powiedzieć o relacjach niemiecko‑radzieckich w przededniu wybuchu II wojny światowej oraz w pierwszym miesiącu jej trwania?

Nie. Autorka opracowania pominęła fakt współpracy niemiecko‑radzieckiej zawiązanej tuż przed wybuchem II wojny światowej. W tekście nie ma mowy ani o pakcie o nieagresji pomiędzy III Rzeszą i ZSRS z 23 sierpnia 1939 r., ani o tajnym protokole do tego paktu, który określał strefy wpływów po niemieckiej agresji na Polskę. Świadectwem dobrych relacji niemiecko‑radzieckich tuż przed wybuchem wojny może być wizyta ministra spraw zagranicznych III Rzeszy Joachima von Ribbentropa w sierpniu 1939 r. (na budynku terminala powiewa flaga ze swastyką) oraz spotkanie generałów niemieckich i radzieckich w okolicy Lublina miesiąc później (podają sobie dłonie). Sowieci wkroczyli do Polski w wyniku wcześniej przygotowanego wspólnie z Hitlerem planu, a nie po to, aby ziemie leżące na wschodzie II Rzeczpospolitej „uniknęły wówczas hitlerowskiej okupacji, a zarazem zostały wyzwolone spod długoletniego ucisku narodowego i wyzysku społecznego, jakie uprawiała tu burżuazja i obszarnictwo polskie”.