Przeczytaj
Sprawdź się
Galeria zdjęć interaktywnych
Polecenie 1
Zapoznaj się z poniższą galerią scen z Iliady Homera przedstawionych na greckiej ceramice. Wyjaśnij, w jaki sposób treść fragmentów przedstawiona jest w sztuce ceramicznej.
Zapoznaj się z opisem poniższej galerii scen z Iliady Homera przedstawionych na greckiej ceramice. Wyjaśnij, w jaki sposób treść fragmentów przedstawiona jest w sztuce ceramicznej.
Zdjęcie przedstawia starożytne naczynie, na którym znajduje się czarno-pomarańczowy malunek. Prezentuje on siedzącego na tronie półnagiego mężczyzna w todze. Ma kręcone włosy i gęstą brodę. Prawą rękę ma skierowaną przed siebie, a lewą uniesioną ku górze. Przed mężczyzną klęczy starszy mężczyzna w todze. Wyciąga w stronę siedzącego ręce. Za nim stoi kobieta w todze. Ma spięte włosy z chustą, trzyma ręce blisko ciała i twarzy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Illiada Przyszedł Chryzes, gdzie stały Achajów okręty,
Świetną na okup córki przynosząc ofiarę,
A w ręku mając berło i Feba tiarę;
Prosił Greki o litość na ojcowskie bóle:
Najbardziej zaś Atrydy, dwa narodów króle:
— «Atrydowie i Grecy! Niech wam dadzą bogi
Dobyć miasta Pryjama, w swoje wrócić progi!
Lecz pomni na łuk Feba strzelający z góry,
Weźcie okup, nie przeczcie ojcu jego córy!
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytne naczynie, na którym znajduje się czarno-pomarańczowy malunek. Prezentuje on siedzącego na tronie półnagiego mężczyzna w todze. Ma kręcone włosy i gęstą brodę. Prawą rękę ma skierowaną przed siebie, a lewą uniesioną ku górze. Przed mężczyzną klęczy starszy mężczyzna w todze. Wyciąga w stronę siedzącego ręce. Za nim stoi kobieta w todze. Ma spięte włosy z chustą, trzyma ręce blisko ciała i twarzy. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Illiada Przyszedł Chryzes, gdzie stały Achajów okręty,
Świetną na okup córki przynosząc ofiarę,
A w ręku mając berło i Feba tiarę;
Prosił Greki o litość na ojcowskie bóle:
Najbardziej zaś Atrydy, dwa narodów króle:
— «Atrydowie i Grecy! Niech wam dadzą bogi
Dobyć miasta Pryjama, w swoje wrócić progi!
Lecz pomni na łuk Feba strzelający z góry,
Weźcie okup, nie przeczcie ojcu jego córy!
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Illiada Przyszedł Chryzes, gdzie stały Achajów okręty,
Świetną na okup córki przynosząc ofiarę,
A w ręku mając berło i Feba tiarę;
Prosił Greki o litość na ojcowskie bóle:
Najbardziej zaś Atrydy, dwa narodów króle:
— «Atrydowie i Grecy! Niech wam dadzą bogi
Dobyć miasta Pryjama, w swoje wrócić progi!
Lecz pomni na łuk Feba strzelający z góry,
Weźcie okup, nie przeczcie ojcu jego córy!
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Chryzes próbuje wykupić swoją córkę Chryzejdę od Agamemnona. Scena na apulijskim kraterze w stylu czerwonofigurowym, ok. 360‑350 p.n.e.
Źródło: licencja: CC 0 1.0.
Zdjęcie przedstawia starożytne naczynie z pomarańczowo-czarnym malunkiem. Są na nim trzy postaci. Po lewej stoi kobieta w todze ze spiętymi włosami. W prawej ręce trzyma kij, a lewą ma wyciągniętą przed siebie. Na środku stoi kobieta w todze i ze spiętymi włosami. Ma rozpostarte ręce. Po prawej unosi się nad nią mała, naga postać ze skrzydełkami. Po prawej stoi wojownik z hełmem z pióropuszem na głowie, który zakrywa się tarczą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Lud który Lacedemon górzysty posiada
Farę, Spartę i Messę, gdzie gołębi stada
Bujają, i co Bryzy, i Augeją orze,
I Amiklę, i Helos, którą tłucze morze,
I których mieści Laas, i Etylu strona;
Tych wodzem jest Menelaj, brat Agamemnona:
W sześćdziesiąt nawach przyszli, a na boku stali.
Zapala wódz do boju, nie mniej sam się pali
Gniewem zjęty o wzięcie Heleny mu z ręki:
Chce się pomścić za płacze swej żony i jęki.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytne naczynie z pomarańczowo-czarnym malunkiem. Są na nim trzy postaci. Po lewej stoi kobieta w todze ze spiętymi włosami. W prawej ręce trzyma kij, a lewą ma wyciągniętą przed siebie. Na środku stoi kobieta w todze i ze spiętymi włosami. Ma rozpostarte ręce. Po prawej unosi się nad nią mała, naga postać ze skrzydełkami. Po prawej stoi wojownik z hełmem z pióropuszem na głowie, który zakrywa się tarczą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Lud który Lacedemon górzysty posiada
Farę, Spartę i Messę, gdzie gołębi stada
Bujają, i co Bryzy, i Augeją orze,
I Amiklę, i Helos, którą tłucze morze,
I których mieści Laas, i Etylu strona;
Tych wodzem jest Menelaj, brat Agamemnona:
W sześćdziesiąt nawach przyszli, a na boku stali.
Zapala wódz do boju, nie mniej sam się pali
Gniewem zjęty o wzięcie Heleny mu z ręki:
Chce się pomścić za płacze swej żony i jęki.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Lud który Lacedemon górzysty posiada
Farę, Spartę i Messę, gdzie gołębi stada
Bujają, i co Bryzy, i Augeją orze,
I Amiklę, i Helos, którą tłucze morze,
I których mieści Laas, i Etylu strona;
Tych wodzem jest Menelaj, brat Agamemnona:
W sześćdziesiąt nawach przyszli, a na boku stali.
Zapala wódz do boju, nie mniej sam się pali
Gniewem zjęty o wzięcie Heleny mu z ręki:
Chce się pomścić za płacze swej żony i jęki.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Detal z attyckiego krateru czerwonofigurowego przedstawiającego Helenę i Menelaosa, ok. 450 p.n.e.
Źródło: domena publiczna.
Zdjęcie przedstawia starożytny wazon z dwoma uchwytami. Po lewej stronie przyklęka wojownik z hełmem z pióropuszem na głowie, który trzyma włócznię i tarczę. Mężczyzna ma brodę. Naprzeciwko niego stoi koń oraz postać w długiej szacie. Pomiędzy stoi kolumna. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Wyprawia się szlachetny Achilles do boju…
Zapalon, ciężkie Troi gotujący jęki,
Przywdziewa zbroję, dzieło nieśmiertelnej ręki.
Na lekką nogę piękne cholewy zaciąga,
Które mocno haftkami srebrzystymi sprząga;
Nieprzebitym pancerzem piersi zabezpiecza,
Z ramion zawiesza ciężar ogromnego miecza:
Wziął i puklerz ozdobny, który ogniem błyskał,
I jako świetny księżyc blask daleko ciskał…
Ciężką przyłbicą czoło wspaniałe pokrywa,
Świecąc się na kształt gwiazdy groźna kita pływa,
Na złotym hełmie złote wstrząsają się włosy:
Zbroja kształtna i trwała na najtęższe ciosy.
Doświadcza jej na sobie, czy ciału przystoi,
I czy będzie miał wolny ruch w tak ciężkiej zbroi;
Lecz ta jakby na skrzydłach unosiła męża.
Nareszcie ojcowskiego dostaje oręża:
Wyjęta z pochew długa i ogromna dzida,
Której by nikt nie dźwignął prócz ręki Pelida.
Niegdyś Chejron ściął jesion, Pelijonu chlubę,
I dał go Pelejowi na rycerzy zgubę.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytny wazon z dwoma uchwytami. Po lewej stronie przyklęka wojownik z hełmem z pióropuszem na głowie, który trzyma włócznię i tarczę. Mężczyzna ma brodę. Naprzeciwko niego stoi koń oraz postać w długiej szacie. Pomiędzy stoi kolumna. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Wyprawia się szlachetny Achilles do boju…
Zapalon, ciężkie Troi gotujący jęki,
Przywdziewa zbroję, dzieło nieśmiertelnej ręki.
Na lekką nogę piękne cholewy zaciąga,
Które mocno haftkami srebrzystymi sprząga;
Nieprzebitym pancerzem piersi zabezpiecza,
Z ramion zawiesza ciężar ogromnego miecza:
Wziął i puklerz ozdobny, który ogniem błyskał,
I jako świetny księżyc blask daleko ciskał…
Ciężką przyłbicą czoło wspaniałe pokrywa,
Świecąc się na kształt gwiazdy groźna kita pływa,
Na złotym hełmie złote wstrząsają się włosy:
Zbroja kształtna i trwała na najtęższe ciosy.
Doświadcza jej na sobie, czy ciału przystoi,
I czy będzie miał wolny ruch w tak ciężkiej zbroi;
Lecz ta jakby na skrzydłach unosiła męża.
Nareszcie ojcowskiego dostaje oręża:
Wyjęta z pochew długa i ogromna dzida,
Której by nikt nie dźwignął prócz ręki Pelida.
Niegdyś Chejron ściął jesion, Pelijonu chlubę,
I dał go Pelejowi na rycerzy zgubę.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Wyprawia się szlachetny Achilles do boju…
Zapalon, ciężkie Troi gotujący jęki,
Przywdziewa zbroję, dzieło nieśmiertelnej ręki.
Na lekką nogę piękne cholewy zaciąga,
Które mocno haftkami srebrzystymi sprząga;
Nieprzebitym pancerzem piersi zabezpiecza,
Z ramion zawiesza ciężar ogromnego miecza:
Wziął i puklerz ozdobny, który ogniem błyskał,
I jako świetny księżyc blask daleko ciskał…
Ciężką przyłbicą czoło wspaniałe pokrywa,
Świecąc się na kształt gwiazdy groźna kita pływa,
Na złotym hełmie złote wstrząsają się włosy:
Zbroja kształtna i trwała na najtęższe ciosy.
Doświadcza jej na sobie, czy ciału przystoi,
I czy będzie miał wolny ruch w tak ciężkiej zbroi;
Lecz ta jakby na skrzydłach unosiła męża.
Nareszcie ojcowskiego dostaje oręża:
Wyjęta z pochew długa i ogromna dzida,
Której by nikt nie dźwignął prócz ręki Pelida.
Niegdyś Chejron ściął jesion, Pelijonu chlubę,
I dał go Pelejowi na rycerzy zgubę.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Wazon przedstawiający Achillesa czekającego na Troilosa
Źródło: licencja: CC BY-SA 3.0.
Zdjęcie przedstawia starożytny wazon z ciemnym malunkiem na jasnym tle. Przedstawia on trzech mężczyzn, dwóch z nich to wojownicy z włóczniami, tarczami oraz hełmami na głowach. Walczą ze sobą. Mężczyzna z lewej nie bierze udziału w walce. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Już są blisko, już rzezi znak Ares im daje.
Piękny Parys na czele mężnych Trojan staje,
Mieczem i łukiem zbrojny, panterą odziany,
Dwoma kręci oszczepy; a tak zaufany
Przeciwko najdzielniejszym Grekom się junaczył,
By który swoje męstwo w bitwie z nim oznaczył.
Tego skoro waleczny Menelaj postrzega,
Iż śmiałymi przed roty krokami wybiega
Jak lew uradowany, kiedy go spotyka
Albo jeleń rogaty, albo koza dzika,
Zgłodniałą rwie paszczęką, co mu się dostanie,
Choć go rącze psy gonią i żwawi młodzianie:
Tak Atryd się raduje, gdy Parysa zoczy,
Bo chciał pomsty nad zdrajcą. Zatem z wozu skoczy
I gniewem pałający zachodzi mu drogę.
Widzi go piękny Parys, czuje w sercu trwogę,
Więc w zastępach schronienia szuka swojej głowie.
Jako gdy pasterz smoka nadybie w parowie,
Cofa się przelękniony, a bojaźń mu blada
Zimnem kości przeszywa i lice osiada:
Tak mężnego Atryda przeląkłszy się broni,
Gładki Parys wśród pysznych Dardanów się chroni.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytny wazon z ciemnym malunkiem na jasnym tle. Przedstawia on trzech mężczyzn, dwóch z nich to wojownicy z włóczniami, tarczami oraz hełmami na głowach. Walczą ze sobą. Mężczyzna z lewej nie bierze udziału w walce. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Już są blisko, już rzezi znak Ares im daje.
Piękny Parys na czele mężnych Trojan staje,
Mieczem i łukiem zbrojny, panterą odziany,
Dwoma kręci oszczepy; a tak zaufany
Przeciwko najdzielniejszym Grekom się junaczył,
By który swoje męstwo w bitwie z nim oznaczył.
Tego skoro waleczny Menelaj postrzega,
Iż śmiałymi przed roty krokami wybiega
Jak lew uradowany, kiedy go spotyka
Albo jeleń rogaty, albo koza dzika,
Zgłodniałą rwie paszczęką, co mu się dostanie,
Choć go rącze psy gonią i żwawi młodzianie:
Tak Atryd się raduje, gdy Parysa zoczy,
Bo chciał pomsty nad zdrajcą. Zatem z wozu skoczy
I gniewem pałający zachodzi mu drogę.
Widzi go piękny Parys, czuje w sercu trwogę,
Więc w zastępach schronienia szuka swojej głowie.
Jako gdy pasterz smoka nadybie w parowie,
Cofa się przelękniony, a bojaźń mu blada
Zimnem kości przeszywa i lice osiada:
Tak mężnego Atryda przeląkłszy się broni,
Gładki Parys wśród pysznych Dardanów się chroni.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Już są blisko, już rzezi znak Ares im daje.
Piękny Parys na czele mężnych Trojan staje,
Mieczem i łukiem zbrojny, panterą odziany,
Dwoma kręci oszczepy; a tak zaufany
Przeciwko najdzielniejszym Grekom się junaczył,
By który swoje męstwo w bitwie z nim oznaczył.
Tego skoro waleczny Menelaj postrzega,
Iż śmiałymi przed roty krokami wybiega
Jak lew uradowany, kiedy go spotyka
Albo jeleń rogaty, albo koza dzika,
Zgłodniałą rwie paszczęką, co mu się dostanie,
Choć go rącze psy gonią i żwawi młodzianie:
Tak Atryd się raduje, gdy Parysa zoczy,
Bo chciał pomsty nad zdrajcą. Zatem z wozu skoczy
I gniewem pałający zachodzi mu drogę.
Widzi go piękny Parys, czuje w sercu trwogę,
Więc w zastępach schronienia szuka swojej głowie.
Jako gdy pasterz smoka nadybie w parowie,
Cofa się przelękniony, a bojaźń mu blada
Zimnem kości przeszywa i lice osiada:
Tak mężnego Atryda przeląkłszy się broni,
Gładki Parys wśród pysznych Dardanów się chroni.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Detal z amfory w stylu czarnofigurowym ze sceną z Iliady ok. 540‑520 p.n.e.
Źródło: licencja: CC 0 1.0.
Zdjęcie przedstawia starożytną wazę z czarno-pomarańczowym malunkiem. Po lewej na krześle siedzi kobieta w todze, która trzyma na kolanach dziecko. Po prawej stoi półnagi mężczyzna, w lewej ręce trzyma tarczę, a w prawej hełm z pióropuszem. Dziecko wyciąga rączkę w stronę hełmu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Tam bogato posażna zabiega mu żona,
Andromacha, wielkiego córa Etijona,
Który dziedziczył Teby lasami okryte,
Nad Kiliki trzymając berło znakomite.
Tę więc sobie poślubił Hektor, mąż chwalebny.
Bieży naprzeciw męża; na rękach służebny
Syn maleńki, jedynak, jak wschodzące zorze.
Tyś go Skamandriem zacny nazywał Hektorze,
Insi Astianaktem: sam bowiem od zgonu
Ochraniał wielki Hektor mury Ilijonu.
Patrząc rycerz na syna, uśmiechnął się skrycie,
Andromacha zaś przed nim łzy lejąc obficie
Bierze za ręce męża i tak mówić pocznie:
— «Mężu! Męstwo cię twoje zgubi nieodwłocznie!
Nie masz żadnej litości nad dziecięcia głową
Ni nade mną nieszczęsną, wkrótce twoją wdową.
Na jednego Achaje wszystkie złączą siły
I odbiorą ci życie. Ach! Mój mężu miły,
Jeżeli mam cię stracić, obym legła w grobie!
Nie masz dla mnie pociechy żadnej już po tobie,
Smutki mnie gnębić będą aż do dni ostatka.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytną wazę z czarno-pomarańczowym malunkiem. Po lewej na krześle siedzi kobieta w todze, która trzyma na kolanach dziecko. Po prawej stoi półnagi mężczyzna, w lewej ręce trzyma tarczę, a w prawej hełm z pióropuszem. Dziecko wyciąga rączkę w stronę hełmu. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Tam bogato posażna zabiega mu żona,
Andromacha, wielkiego córa Etijona,
Który dziedziczył Teby lasami okryte,
Nad Kiliki trzymając berło znakomite.
Tę więc sobie poślubił Hektor, mąż chwalebny.
Bieży naprzeciw męża; na rękach służebny
Syn maleńki, jedynak, jak wschodzące zorze.
Tyś go Skamandriem zacny nazywał Hektorze,
Insi Astianaktem: sam bowiem od zgonu
Ochraniał wielki Hektor mury Ilijonu.
Patrząc rycerz na syna, uśmiechnął się skrycie,
Andromacha zaś przed nim łzy lejąc obficie
Bierze za ręce męża i tak mówić pocznie:
— «Mężu! Męstwo cię twoje zgubi nieodwłocznie!
Nie masz żadnej litości nad dziecięcia głową
Ni nade mną nieszczęsną, wkrótce twoją wdową.
Na jednego Achaje wszystkie złączą siły
I odbiorą ci życie. Ach! Mój mężu miły,
Jeżeli mam cię stracić, obym legła w grobie!
Nie masz dla mnie pociechy żadnej już po tobie,
Smutki mnie gnębić będą aż do dni ostatka.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Tam bogato posażna zabiega mu żona,
Andromacha, wielkiego córa Etijona,
Który dziedziczył Teby lasami okryte,
Nad Kiliki trzymając berło znakomite.
Tę więc sobie poślubił Hektor, mąż chwalebny.
Bieży naprzeciw męża; na rękach służebny
Syn maleńki, jedynak, jak wschodzące zorze.
Tyś go Skamandriem zacny nazywał Hektorze,
Insi Astianaktem: sam bowiem od zgonu
Ochraniał wielki Hektor mury Ilijonu.
Patrząc rycerz na syna, uśmiechnął się skrycie,
Andromacha zaś przed nim łzy lejąc obficie
Bierze za ręce męża i tak mówić pocznie:
— «Mężu! Męstwo cię twoje zgubi nieodwłocznie!
Nie masz żadnej litości nad dziecięcia głową
Ni nade mną nieszczęsną, wkrótce twoją wdową.
Na jednego Achaje wszystkie złączą siły
I odbiorą ci życie. Ach! Mój mężu miły,
Jeżeli mam cię stracić, obym legła w grobie!
Nie masz dla mnie pociechy żadnej już po tobie,
Smutki mnie gnębić będą aż do dni ostatka.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Ostatnia wizyta Hectora u rodziny przed jego pojedynkiem z Achillesem: Astianax na kolanach Andromachy wyciąga rękę, by dotknąć hełmu ojca. Apulijski krater z czerwonymi figurami, 370‑360 pne.
Źródło: domena publiczna.
Zdjęcie przedstawia starożytną wazę z czarno-pomarańczowym malunkiem. Przedstawia on scenę bitwy. Walczą ze sobą wojownicy z tarczami, włóczniami oraz hełmami z pióropuszem na głowach. Na środku znajduje się tarcza z białym łabędziem. Na ziemi leży poległy wojownik. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Gdy nie przestawał myśli tak smutnych rozbierać,
Nestora syn przychodzi, łza mu gęsta ciecze
I żałosną donosząc nowinę, tak rzecze:
— «Achillu, głos ode mnie usłyszysz zbyt srogi:
Za co nas tak okropnie utrapiły bogi!
Leży Patrokl! O nagie zwłoki Grek się bije,
Bo już zbroja — Hektora pyszne piersi kryje».
Rzekł; jemu boleść czarna mgłą oczy zasłoni.
Wraz gorący w obojej garnąc popiół dłoni,
Sypie na głowę, wściekły z tak bolesnej straty,
Szpecąc nim boskie czoło i prześliczne szaty.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytną wazę z czarno-pomarańczowym malunkiem. Przedstawia on scenę bitwy. Walczą ze sobą wojownicy z tarczami, włóczniami oraz hełmami z pióropuszem na głowach. Na środku znajduje się tarcza z białym łabędziem. Na ziemi leży poległy wojownik. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Gdy nie przestawał myśli tak smutnych rozbierać,
Nestora syn przychodzi, łza mu gęsta ciecze
I żałosną donosząc nowinę, tak rzecze:
— «Achillu, głos ode mnie usłyszysz zbyt srogi:
Za co nas tak okropnie utrapiły bogi!
Leży Patrokl! O nagie zwłoki Grek się bije,
Bo już zbroja — Hektora pyszne piersi kryje».
Rzekł; jemu boleść czarna mgłą oczy zasłoni.
Wraz gorący w obojej garnąc popiół dłoni,
Sypie na głowę, wściekły z tak bolesnej straty,
Szpecąc nim boskie czoło i prześliczne szaty.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Gdy nie przestawał myśli tak smutnych rozbierać,
Nestora syn przychodzi, łza mu gęsta ciecze
I żałosną donosząc nowinę, tak rzecze:
— «Achillu, głos ode mnie usłyszysz zbyt srogi:
Za co nas tak okropnie utrapiły bogi!
Leży Patrokl! O nagie zwłoki Grek się bije,
Bo już zbroja — Hektora pyszne piersi kryje».
Rzekł; jemu boleść czarna mgłą oczy zasłoni.
Wraz gorący w obojej garnąc popiół dłoni,
Sypie na głowę, wściekły z tak bolesnej straty,
Szpecąc nim boskie czoło i prześliczne szaty.
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Amfora w stylu czarnofigurowym przedstawia dwóch wojowników walczących o zwłoki - możliwa bitwa Aiasa (Ajax) i Hektora o ciało Patroklosa, ok. 540 r. p.n.e.
Źródło: licencja: CC 0 1.0.
Zdjęcie przedstawia starożytne, popękane naczynie z czarno-pomarańczowym malunkiem. Na skrzyni leży półnagi mężczyzna odziany w togę, który trzyma nóż. Pod nim leży martwy, nagi mężczyzna z brodą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer
Iliada Uwiązawszy trup nagi Hektora za wozem,
Zajadły, trzykroć włóczy przy Patrokla grobie;
Sam wraca do namiotu, aby spocząć sobie,
A trup rzuca na piasku smutnie rozciągnięty.
Lecz nad zmarłym Hektorem Feb, litością tknięty,
Zelżone jego zwłoki od zepsucia bronił…
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Zdjęcie przedstawia starożytne, popękane naczynie z czarno-pomarańczowym malunkiem. Na skrzyni leży półnagi mężczyzna odziany w togę, który trzyma nóż. Pod nim leży martwy, nagi mężczyzna z brodą. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Homer Iliada Uwiązawszy trup nagi Hektora za wozem,
Zajadły, trzykroć włóczy przy Patrokla grobie;
Sam wraca do namiotu, aby spocząć sobie,
A trup rzuca na piasku smutnie rozciągnięty.
Lecz nad zmarłym Hektorem Feb, litością tknięty,
Zelżone jego zwłoki od zepsucia bronił…
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Iliada Uwiązawszy trup nagi Hektora za wozem,
Zajadły, trzykroć włóczy przy Patrokla grobie;
Sam wraca do namiotu, aby spocząć sobie,
A trup rzuca na piasku smutnie rozciągnięty.
Lecz nad zmarłym Hektorem Feb, litością tknięty,
Zelżone jego zwłoki od zepsucia bronił…
Źródło: Homer, Iliada, tłum. Franciszek Ksawery Dmochowski, dostępny online: wolnelektury.pl
Achilles z ciałem Hektora, ok. 490‑480 p.n.e.
Źródło: domena publiczna.
Polecenie 2
Zapoznaj się z fragmentami literackimi dopasowanymi do dzieł ceramicznych. Wypisz z nich środki stylistyczne, które uplastyczniają opis. Uzasadnij swoje wskazania.