Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźbę młodej, nagiej kobiety, która przyklęka na prawe kolano i prawą ręką zasłania swoje nagie piersi. Jej głowa jest lekko pochylona, twarz spokojna o regularnych rysach, włosy długie, upięte na głowie. Za jej plecami stoi mały cherubin. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Afrodyta to w mitologii greckiej uosobienie miłości i piękna. W rosyjskim Ermitażu znajduje się marmurowa rzeźba przedstawiająca kąpiącą się boginię i towarzyszącego jej Erosa. Posąg pochodzi z okresu hellenistycznego.

Ilustracja interaktywna przedstawia marmurowy posąg młodej kobiety. Kobieta stoi. Jej tułów jest nagi, a łono i nogi zasłonięte zwojem materiału. Kobieta ma proporcjonalne kształty, regularne rysy twarzy, upięte włosy. Posąg ma odłupane obie ręce. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Najsłynniejszym wyobrażeniem bogini jest posąg Wenus z Milo. Rzeźba powstała najprawdopodobniej w okresie między 130 a 100 rokiem p.n.e., 2. Uważa się, że jej twórcą był Aleksander z Antiochii. Została wykonana z bloku białego marmuru. Ma wysokość 202 centymetrów. Odnaleziono ją w 1820 r. na greckiej wyspie Milos., 3. W momencie odnalezienia miała ręce, które utracono podczas transportu. Przypuszcza się, że w lewej ręce bogini trzymała jabłko, zaś prawą opierała się o kolumnę. Lewa noga prawdopodobnie wspiera się na żółwiu., 4. Od 1821 r. posąg znajduje się w Luwrze.

Ilustracja interaktywna przedstawia polanę. Znajduje się na niej przodem do widza młoda, naga kobieta oraz odwrócony tyłem do widza młody, muskularny mężczyzna z włócznią. Kobieta trzyma mężczyznę za prawe ramię, patrzy mu prosto w twarz. Mężczyznę trzyma za prawą nogę mały cherubin. Nieopodal ludzi stoją dwa psy. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Obraz Wenus i Adonis Petera Paula Rubensa ukazuje Adonisa – ukochanego bogini Wenus, wyruszającego na polowanie, podczas którego zginie rozszarpany przez dzika., 2. Wenus usiłuje go powstrzymać, w czym pomaga jej syn Kupidyn. Miłość uosabiają na obrazie postaci bogini Wenus oraz Kupidyna, który porzucił kołczan ze strzałami służącymi do wzniecania miłości.

Ilustracja interaktywna przedstawia scenę rodzajową. W centralnej części znajduje się naga, długowłosa bogini, stojąca w ogromnej muszli unoszonej na morskich falach. Po prawej stronie znajduje się młoda bogini Hora, w długiej sukni, przepasana girlandą z róż, a na szyi ma wieniec z mirtu. Bogini trzyma w dłoni czerwony płaszcz, którym próbuje okryć nagą Wenus. Za nią znajduje się gęsty, pomarańczowy gaj. Po lewej stronie znajdują się dwie splecione ze sobą postacie: kobieta i mężczyzna. To dmuchające Zefiry, kierujące ku brzegowi muszlę, na której stoi naga Wenus. Oboje są bardzo skąpo odziani, ubrani są w zwiewne chusty. Na drugim planie, w powietrzu unoszą się kwiaty, widać linię horyzontu i drzewa o wydłużonych liściach. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Tematyka słynnego obrazu Sandro Botticellego Narodziny Wenus prawdopodobnie została zaczerpnięta z hymnów kierowanych do poszczególnych bogów greckich. Za ich autora uznaje się Homera. Centralne miejsce dzieła zajmuje naga bogini stojąca w muszli. Po prawej stronie obrazu znajduje się Hora (jedna z bogiń pór roku), z lewej strony płótna – Zefiry, bogowie wiatry zachodniego.

Ilustracja interaktywna przedstawia morskie dno. Z ogromnej muszli perłopława wyłania się naga, młoda, długowłosa Wenus. Wokół niej pływają różne gatunki ryb, po dnie chodzi krab. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Wenus inspirowała artystów w starożytności i pozostała źródłem natchnienia także później, również dla malarzy w czasach współczesnych. Max Frey był austriackim malarzem, który nawiązał do mitu o Wenus w obrazie Narodziny Wenus, datowanym na 1944 r.

Ilustracja interaktywna przedstawia rzeźba kobiecego ciała. Kobieta stoi na wysuniętej do przodu, prawej nodze. Postać pozbawiona jest głowy i rąk, z jej pleców wyrastają ogromne, rozłożyste, opierzone skrzydła. Kobieta odziana jest w długą szatę, która przylega do kobiecego ciała. Sprawia wrażenie jakby była mokra lub łopotała na wietrze. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Posąg został odkryty 15 kwietnia 1863 na wyspie Samotraka przez pracowników Charles’a Champoiseau, francuskiego dyplomaty i archeologa. Natrafili oni na marmurowy posąg kobiety. Rzeźba była pozbawiona ramion i głowy. Znaleziono również liczne kamienne fragmenty zawierające marmurowe pióra. Uznano, że pochodzą ze skrzydeł, które mogły być częścią rzeźby. Odkrywca przewiózł znalezisko do Paryża., 2. W roku 1875 zbadano głazy szarego marmuru pozostawione przez Charles’a Champoiseau. Okazało się, że kamienne bloki tworzą dziób okrętu. Przyjęto, że był on dolną częścią posągu. Bloki przetransportowano do Paryża. Koncepcja połączenia okrętu z figurą pochodziła od wizerunku kobiety znanego z greckiej monety Demetriusza Poliorketesa, datowanej na przełom IV i III wieku p.n.e. Na monecie ukazany jest bok okrętu, a na nim znajduje się uskrzydlona postać kobieca dmąca w trąbkę. W taki sposób ukazywano w mitologii Nike, boginię zwycięstwa., 3. Naukowcy długo utrzymywali, że w uniesionej ręce Nike trzymała trąbkę. Odkrycie w 1948 roku prawej dłoni należącej do posągu zmusiło do obalenia tej hipotezy. Obecnie przypuszcza się, że Nike uniesioną i przybliżoną do ust prawą ręką wyobrażała gest pozdrowienia lub ogłoszenia zwycięstwa., 4. Porównania dziobu statku do szczątków okrętów greckich z III i II wieku p.n.e. oraz do ich przedstawień pozwoliły ustalić, że Nike stoi na greckim okręcie wojennym zwanym tierą. Genezę posągu powiązano ze zwycięstwem odniesionym przez Rodyjczyków nad syryjską flotą Antiocha III. Pozwoliło to określić datę powstania rzeźby, która prawdopodobnie powstała krótko po 190 roku p.n.e., 5. Pierwsza ekspozycja posągu Nike z Samotraki miała miejsce w Luwrze, w roku 1866., 6. Do rzeźby Nike w różny sposób nawiązywano także we współczesności. Znalazła odzwierciedlenie w pucharze stanowiącym pierwsze trofeum piłkarskich mistrzostw świata, a architekt Frank Lloyd Wright umieścił jej kopię w jednym z zaprojektowanych przez siebie budynków.

Ilustracja interaktywna przedstawia nie w pełni realistyczny portret młodej kobiety. Kobieta siedzi, ma lekko przechyloną na prawy bok głowę. Jej twarz jest pociągła, nos długi, usta kształtne, oczy niewielkie. Kobieta ma długie, ciemne włosy. Ubrana jest w długą suknię z dużym kołnierzem. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Amadeo Modigliani był włoskim rzeźbiarzem i malarzem (1884-1920), znanym głównie z aktów oraz portretów., 2. Na obrazie została ukazana Jeanne Hébuterne. Urodziła się 6 kwietnia 1898 roku w Meaux. Do artystycznej bohemy paryskiej została wprowadzona przez brata André, który chciał zostać malarzem., 3. „Była miła, nieśmiała, spokojna i delikatna. Trochę depresyjna” – opisywał ją Charles-Albert Cingria, szwajcarski pisarz i publicysta., 4. Rozpoczęła studia malarskie w Académie Colarossi, gdzie poznała Amadeo Modiglianiego i została jego modelką i partnerką. Malarz namalował około 25 jej portretów., 5. Zimą 1919 roku stan zdrowia Modiglianiego znacznie się pogorszył. Chory na gruźlicę malarz zmarł w 1920 roku. Dwa dni później Jeanne rzuciła się z piątego piętra, popełniając samobójstwo., 6. Postać na obrazie została ujęta w statycznej pozie, z rękami swobodnie ułożonymi na kolanach. Emocje portretowanej zostały wyrażone w układzie głowy, spokojnym wyrazie twarzy, a przede wszystkim w oczach, smutno wpatrujących się w widza.