Obraz impresjonistyczny przedstawia stojącą na moście postać z podłużną, wykrzywioną twarzą, która krzyczy. Jest łysa, trzyma się za głowę obiema rękami, ubrana jest w czarny strój. Za nią po moście idą jeszcze dwie postaci. Za mostem jest ciemnoniebieska woda składająca się z długich pociągnięć pędzlem, wyżej jest pomarańczowe niebo namalowane w podobny sposób.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. Ekspresjonizm. Charakterystyka

• Rozwijał się od ok. 1910 roku do początku lat 30., głównie w Niemczech i stamtąd oddziaływał na inne kraje.
• Wprowadzał utopijno-moralistycznego programu przebudowy świata przez przywrócenie człowiekowi poczucia autentycznej, ponadosobowej więzi z ogólnoludzką wspólnotą, naturą czy Bogiem.
• Prowadził do aktywizmu, wyrażającego się m.in w ostrych atakach na instytucje społeczeństwa mieszczańskiego i ustroju kapitalistycznego, także w potępieniu militaryzmu.
• Uznawał siły duchowych ponad tworami materii.
2. Ekspresjonizm. Literatura

• Szczyt rozwoju przypadł na lata pierwszej wojny światowej, powojennego wrzenia rewolucyjnego i kryzysu gospodarczego.
• Najpełniej wystąpił w twórczości poetyckiej i dramatycznej.
• W liryce wykształcił styl patetyczny i ekstatyczny, poszukujący środków maksymalnej ekspresji, (min. dynamiczne kontrasty, deformacje o charakterze hiperbolicznym, karykaturalnym czy groteskowym).
• W dramacie zwykle moralistycznym lub agitacyjno-politycznym, nawiązywanie do symbolicznych i alegorycznych form scenicznych (misterium, moralitet), umożliwiających wprowadzenie bohaterów typowych i zbiorowych, reprezentujących określone idee i grupy społeczne często.
• Wykorzystywane motywy to wizje, halucynacje, snen, rozszczepienie osobowości.
• Polscy twórcy: S. Przybyszewski (Confiteor), J. Kasprowicz, W. Berent.
3. Ekspresjonizm. Sztuka

• Niezbędnym elementem było przedstawianie emocji.
• Dzieło stanowiło odzwierciedlenie wnętrza artysty, a nie bezduszną kopię rzeczywistości.
• Często stosowano deformację widzianego świata, dynamizm, subiektywny dobór kolorów, wyraźne linie.

Obraz futurystyczny przedstawia kobietę stojącą na balkonie, która patrzy w dół na ruchliwą ulicę. Przy ulicy znajduje się dynamiczna, luźna i chaotyczna zabudowa. Jest tam zgiełk ludzi, konie, robotnicy i rusztowania. Elementy obrazu przenikają się.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. Futuryzm. Charakterystyka

• Ruch burzycielsko-prowokacyjny.
• Orientacja skrajnie antytradycjonalistyczna.
• Opierał się na tworzeniu nowych form sztuki i nowego stylu życia, zgodnego z postępem cywilizacyjnym dwudziestego wieku.
2. Futuryzm. Literatura

• W Krakowie działał klub futurystów Katarynka (B. Jasieński, S. Młodożeniec, T. Czyżewski), w Warszawie kabaret Pod Picadorem (A. Wat, A. Stern).
• Poeci organizowali anarchizujące wieczory poetyckie w atmosferze skandalu.
• Podejmowano próby dyktowania nowego stylu, obyczajów i mody.
• Promowano kult natury, degradowano filozoficzną i religijną metafizykę.
• Dominował antyestetyzm, ekstrawagancja.
• Słowo zostało uwolnione od rygorów składni (m.in. w pisowni fonetycznej i konstrukcjach onomatopeicznych).
3. Futuryzm. Sztuka

• Zainicjowany przez włoskich malarzy.
• Charakteryzował go dynamizm, zanik materialności ciał pod wpływem światła i ruchu oraz zespolenie się przedmiotu z otoczeniem.
• Zjawiska przedstawiano zgodnie z nowoczesnym rytmem życia, stworzono nową koncepcję czasu i przestrzeni.
• Podejmowano walkę z tradycją oraz uznanymi kierunkami i gatunkami artystycznymi.

Obraz dadaistyczny przedstawia trzy postaci siedzące przy stoliku i grające w karty. Postaci nie mają nóg. Są ubrane w mundury. Głowa postaci po lewej jest zdeformowana, pozbawiona oczu, wystaje z niej metalowa rurka, która ciągnie się do stolika i kończy się małą tubą. Zamiast dłoni ma stopę, trzyma w niej karty. Postać po prawej ma zdeformowane palce dłoni, jajowatą głowę, w miejsce nosa ma czarną opaskę, jej żuchwa jest metalowa. Postać po środku ma zeza, wszytą łatkę na czubku głowy, jest pozbawiona skóry wokół ust, ma metalową żuchwę i metalowy otwór zamiast ucha. Z tyłu jest lampa, wiszące gazety oraz metalowy wieszak.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. Dadaizm. Charakterystyka

• Rozwijał się od 1916 do ok. 1923, głównie w Szwajcarii, Niemczech i Francji.
• Wyrażał gwałtowny sprzeciw wobec wojny i współczesnej cywilizacji mieszczańskiej.
• Miał charakter totalny, anarchistyczny i nihilistyczny.
• Negował europejskie dziedzictwo kulturowe, odrzucał dotychczasowe autorytety i rygory.
• Demonstrowano indywidualną fantazję, nieskrępowaną konwencjami moralnymi, estetycznymi czy logicznymi.
• Prezentowano zamierzony prymitywizm i infantylizm, co oddaje nazwa kierunku („dada” po francusku oznacza zabawkę).
• Twórczość opierała się na zabawie, mistyfikacji, paradoksie, absurdzie, dowcipie.
2. Dadaizm. Literatura

• Utwór literacki był często potokiem swobodnych wrażeń i spostrzeżeń kojarzonych automatycznie, nie służących żadnej zamierzonej konstrukcji artystycznej, lecz próbie odtworzenia bezsensu i chaosu rzeczywistości.
• Stosowano wyrwane z kontekstu elementów mowy potocznej, slogany reklamowe, fragmenty piosenek, wymyślone słowa.
• Często powstawały utwory bezznaczeniowe.
• Występowano przeciwko tradycyjnym podziałom twórczości na rodzaje i gatunki.
• Charakterystyczną formą był bezładny utwór zbiorowy pisany przez kilku poetów.
3. Dadaizm. Sztuka

• Odrzucano dawne konwencje i wartości, odkrywano nowe rejony wyobraźni.
• Odwoływano się do ironii, groteski, dokonywano aktów obrazoburstwa.
• Urządzane manifestacje artystyczne miały charakter drwiny, wprowadzały celową dezintegrację i chaos, prowokowały i szokowały.
• W plastyce stosowano nowe techniki – wykorzystywano np. przedmioty codziennego użytku, deformowano znane dzieła sztuki.
• Z odkryć i doświadczeń dadaizmu czerpał także surrealizm, pop-art, minimal-art (wykorzystujący gotowe przedmioty), poźniej asamblaż, environment i happening. Zdjęcie przedstawia przewrócony pisuar, na którym znajduje się namalowany napis: R. Mutt 1917. _{Indeks dolny Marcel Duchamp, Fontanna, 1917
domena publiczna.}

Obraz surrealistyczny przedstawia wazon, wokół którego wije się gadzie stworzenie z dużym podgardlem. W wazonie znajduje się fantazyjny bukiet, składający się między innymi z pęcherzykowatych kwiatów, plamistych liści, roślin z okrągłymi otworkami oraz roślin w owalnym kształcie zwieńczonych czerwonymi kwiatami. Nad bukietem latają motyle. Tło obrazu jest czarne.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. Surrealizm. Charakterystyka

• Rozwijał się w latach międzywojennych głównie we Francji i stamtąd oddziaływał na inne kraje, także USA i Ameryki Południowej.
• W przeciwieństwie do innych kierunków awangardowych, surrealizm nadal jest żywotny.
• Cechuje go rozbudowane zaplecze ideologiczne i filozoficzne.
• Jego przedstawiciele głosili hasła anarchicznego buntu przeciwko zinstytucjonalizowanym formom życia, cywilizacji technicznej, kultury, moralności, reguł języka i racjonalnego myślenia.
• Sztukę uważano za nieobliczalną manifestację wolności, niezależności od schematów i norm.
• Za najbardziej autentyczną sferę życia jednostki uważano anonimową energię ukrytą za świadomym „ja”. Zatem sztukę uważano za ekspresję podświadomych treści.
• Bardzo ważną rolę w konceptach odgrywało łączenie obiektów z obcych sobie kontekstów, dające poczucie nonsensu.
2. Surrealizm. Literatura

• Program wywodził się z doświadczeń dadaizmu.
• Ważną rolę odgrywały zbiorowe wystąpienia publiczne, odbywające się w atmosferze sensacji.
• Wielu przedstawicieli surrealizmu angażowało się w lewicową działalność polityczną, akcje antyfaszystowskie i antymilitarystyczne.
• Negował radykalne rozumienie utworu jako wypowiedzi ułożonej według ściśle określonego konceptu.
• Skrajną wersją pisarstwa było pisanie automatyczne, polegające na spisywaniu potoku skojarzeń poety.
3. Surrealizm. Sztuka

• Całkowicie zanegowano kopiowanie natury w malarstwie.
• Obrazy miały być efektem wyzwolenia wewnętrznych przeżyć artysty.
• Wykorzystywano przypadkowość, spontaniczność, swobodę skojarzeń.
• Dzieła przypominały halucynacje, urojenia, senne wizje, którym nadawano symboliczne znaczenie.

Obraz konstruktywistyczny przedstawia ułożone prostokąty różnej wielkości w następujących barwach: czerwonym, żółtym, niebieskim, szarym, czarnym, zielonym, pomarańczowym. Po bokach prostokąty są większe i utrzymane w zimnych barwach, w środkowej części stają się mniejsze i mają wyraziste kolory.
Opis punktu znajdującego się na ilustracji:
1. Konstruktywizm
• Rozwijał się głównie w Rosji w latach dwudziestych dwudziestego wieku.
• Poza Rosją konstruktywizm znalazł odbicie głównie w środowisku Bauhausu.
• Zmierzano do kreowania nowych form artystycznych, odpowiadających ówczesnym warunkom życia i postępowi technicznemu.
• Rozwinął się w atmosferze rewolucyjnej utopii, towarzyszącej początkowi panowania władzy sowieckiej.
• Artysta był uważany za kogoś, kto może przyczynić się do zaspokojenia potrzeb materialnych społeczeństwa, usystematyzować uczucia rewolucyjnego proletariatu.
• Uważano, że po rewolucji nastaną czasy, w których artysta będzie tworzył wraz z naukowcami i inżynierami nową estetykę opierającą się na utylitaryzmie, czystości, prostocie i elementarności materiałów.
• W architekturze przejawiał się w projektach osiedli mających służyć społeczeństwu rewolucyjnemu.
• W literaturze odwoływał się do kultu techniki i przemysłu. Środki wyrazu były oszczędne, skoncentrowane wokół tematu. Często wprowadzano terminologię techniczną.
• W malarstwie ograniczano się do prostych elementów geometrycznych. Obraz był „budowany”, „konstruowany”.