Ilustracja interaktywna. Obraz w kształcie sześciokąta przedstawia portret starszego mężczyzny. Mężczyzna ma siwe włosy oraz wąsy. Ma podgolone włosy na bokach głowy. Ubrany jest w płaszcz z futrzanym, gronostajowym kołnierzem. Pod popiersiem mężczyzny znajduje się napis, a po prawej stronie jego głowy umieszczony jest herb. 1. Portret trumienny, XVII w. Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów sarmackiej ceremonii pogrzebowej, występującym tylko na terenie Rzeczypospolitej, był zwyczaj umieszczania na trumnie podobizny zmarłego. Najczęściej malowana była ona na blasze w kształcie sześciokątu odpowiadającego przekrojowi trumny.

Ilustracja interaktywna. Obraz w kształcie sześciokąta przedstawia portret kobiety o jasnej cerze. Ma owalną twarz, duży nos, małe usta oraz włosy uczesane w loki. Ma na sobie naszyjnik oraz jest ubrana we wzorzystą suknię. 1. Charakterystyczną cechą takiego wizerunku był realizm, zmarły bowiem miał wyglądać jak osoba żywa, która podczas pogrzebu patrzy na zgromadzonych żałobników. Właśnie dlatego twarze przedstawione na portretach trumiennych mają tak przenikliwe spojrzenia. Realizm i siła wyrazu sarmackich portretów trumiennych są czymś wyjątkowym na tle polskiego malarstwa okresu baroku, które niezwykle rzadko potrafiło sprostać nowożytnej idei wiernego naśladowania rzeczywistości.

Ilustracja interaktywna. Obraz przedstawia portret kobiety o dużych, ciemnych oczach. Kobieta ma spięte, czarne włosy, wydatne brwi, lekko odstające uszy z kolczykami oraz małe usta. Ubrana jest w strój złotego koloru. 1. Portret trumienny uznaje się za jeden z najbardziej charakterystycznych elementów kultury sarmackiej. Trzeba jednak pamiętać, że zwyczaj umieszczania pośmiertnych wizerunków na nagrobkach i sarkofagach istniał już w starożytności. Portrety te miały kształt koła. Okrągły, tj. doskonały kształt wizerunku miał dodawać przodkowi dostojeństwa.

Ilustracja interaktywna. Zdjęcie przedstawia wnętrze sali muzealnej. Na ścianach wiszą portrety ludzi. Sześć z obrazów ma sześciokątny kształt. Są to obrazy trumienne. W tle przejście do innej sali wystawowej i dwa wiszące na ścianie portrety. Opis punktu znajdującego się na ilustracji: 1. Tradycję okrągłego portretu nagrobnego przejęto w czasach chrześcijańskich – służył on wówczas wyobrażeniu wiecznego szczęścia symbolizowanego przez koło. Jednak w kulturze sarmackiej zapisała się sześciokątna forma portretu zmarłych.