Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca bydło typu mlecznego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią.

Pierwsza została przedstawiona rasa holsztyńsko‑fryzyjska.
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Fryzja.
Typ: mleczny.
Ubarwienie: bydło holsztyńskie występuje w dwóch odmianach barwnych, czerwono‑białej (tzw. red factor) i czarno‑białej. Krowy mają krótką, lśniącą sierść o różnej wielkości plamach i stosunku kolorów.
Wysokość w kłębie: krowa od 145 do 152 centymetrów, buhaj od 160 do 165 centymetrów.
Masa ciała: krowa od 600 do 750 kilogramów, buhaj od 1000 do 1300 kilogramów.
Wydajność roczna: od 6000 do 10 000 kilogramów.
Zasięg: Europa.

Pierwsze zdjęcie przedstawia jałówkę rasy holsztyńsko‑fryzyjskiej, a drugie – czarno‑białą krowę rasy holsztyńsko‑fryzyjskiej. Krowy pasą się na łące. Są bezrożne i mają czarno‑białe umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Na masywnym ciele występują nierównomiernie rozłożone plamy. Odstające, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. Krowy mają dobrze rozbudowaną partię zadu, mocne kończyny, a głowa i szyja są wydłużone. Jałówka jest znacznie mniejsza od dorosłej krowy. Wymię u krowy jest bardzo dobrze rozwinięte.

Trzecie zdjęcie przedstawia czerwono‑białą krowę rasy holsztyńsko‑fryzyjskiej, która pasie się na łące. Krowa jest bezrożna i ma czerwono‑białe umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Na masywnym ciele występują nierównomiernie rozłożone plamy. Uszy są małe i owalne, rozstawione szeroko po obu stronach głowy. Ma dobrze rozbudowaną partię zadu oraz mocne kończyny, a głowa i szyja są wydłużone. Wymię u krowy jest bardzo dobrze rozwinięte.

Czwarte zdjęcie przedstawia buhaja rasy holsztyńsko‑fryzyjskiej. Buhaj znajduje się w boksie. Jest bezrożny i ma jasne, różowokremowe umaszczenie z widocznymi czarnymi plamami. Skóra jest gładka i lśniąca. Dłuższe owłosienie występuje w okolicach wydłużonej głowy i szyi. Szpiczasto zakończone uszy są średnich rozmiarów, rozstawione szeroko po obu stronach głowy. Partie zadu oraz kończyny są mocno rozbudowane.

Druga została przedstawiona rasa jersey.
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Wielka Brytania.
Typ: mleczny.
Ubarwienie: umaszczenie od jasnocielistego do brunatnoczerwonego, występuje także myszate i płowe. Dopuszczalne są białe łatki na dolnych partiach ciała. Skóra tych krów jest cienka i pokryta błyszczącą, jedwabistą sierścią. Charakterystyczną cechą jest jasna obwódka wokół oczu i ciemnej śluzawicy, wymię również ma barwę mniej intensywną. Często spotykana jest ciemna pręga wzdłuż grzbietu, kiść ogonowa jest czarna. Krowy jersey mają sarni pysk, głowa jest mała, krótka z szerokim czołem, niedużymi rogami i eliptycznymi uszami skierowanymi na boki.
Wysokość w kłębie: krowa od 120 do 130 centymetrów, buhaj 145 centymetrów. Budowa bardzo delikatna i drobna jak na rasę mleczną.
Waga: krowa od 350 do 500 kilogramów, buhaj od 500 do 780 kilogramów.
Wydajność: rocznie ponad 4000 kilogramów mleka (w USA nawet około 5500 kilogramów) o zawartości tłuszczu przekraczającej 5,39% i 3,8% białka. Ze względu na wysoką zawartość tłuszczu mleko wykorzystywane jest w serowarstwie.
Zasięg: międzynarodowy. Krowy rasy jersey są hodowane w różnych warunkach klimatycznych, w gorących strefach Brazylii, Indii po strefę umiarkowaną Polski czy Francji.

Piąte zdjęcie przedstawia krowę rasy jersey, która stoi na pastwisku, a zdjęcie szóste – cielęta rasy jersey, które znajdują się w zagrodzie. Krowy są masywne, mają jednolite jasnobrązowe umaszczenie. Skóra jest cienka, pokryta krótką, błyszczącą, jedwabistą sierścią. Krowy mają jasną obwódkę wokół oczu i ciemnej śluzawicy, są bezrożne. Szyja oraz głowa są wydłużone. Uszy są średnich rozmiarów, rozstawione szeroko po obu stronach głowy. Cielęta rasy jersey są znacznie mniejsze od dorosłej krowy. Wymię u krowy jest bardzo dobrze rozwinięte.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca bydło typu kombinowanego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią.

Pierwsza została przedstawiona rasa simental.
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Kraj pochodzenia: Szwajcaria.
Typ: dwukierunkowy (kombinowany).
Ubarwienie: biało‑kremowe lub czerwono‑białe, łaciate. Na białym tle rozmieszczone są duże łaty w kolorze od beżowego po czerwony. Rzadziej tułów jest umaszczony jednolicie, a zawsze białe są: głowa, podbrzusze i dolne odcinki kończyn oraz kiść ogonowa.
Wysokość w kłębie: krowa 143 centymetrów, buhaj 153 centymetrów.
Masa ciała: krowa od 700 do 800 kilogramów, buhaj od 1000 do 1200 kilogramów.
Wydajność roczna: ponad 3500 kilogramów mleka o 4‑procentowej zawartości tłuszczu.
Wartość rzeźna: dobra, około 60%.
Jakość mięsa: dobra, mięso jest delikatne, lekko przerośnięte tłuszczem.
Zasięg: jest jedną z ras najliczniej występujących na świecie. Zamieszkuje pięć kontynentów, a jej pogłowie liczy około 41 milionów sztuk.

Pierwsze zdjęcie przedstawia cielę rasy simental, a drugie – krowę rasy simental. Zwierzęta znajdują się na pastwisku. Są bezrożne i mają kremowobiałe umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Na masywnym ciele występują nierównomiernie rozłożone plamy, ale głowa pozostaje biała. Szerokie, łagodnie zakończone uszy rozstawione są po obu stronach głowy. Ich ciała są masywne i krępe. Szyja jest stosunkowo długa, a głowa średnich rozmiarów. Cielę jest znacznie mniejsze od dorosłej krowy. Wymię u krowy rasy simental jest bardzo dobrze rozwinięte.

Trzecie zdjęcie przedstawia młodego buhaja rasy simental stojącego na pastwisku, a zdjęcie czwarte – buhaja rasy simental, który stoi na dworze. Zwierzęta są bezrożne i mają biało‑brązowe umaszczenie. Sierść jest stosunkowo krótka, w okolicach głowy widoczne jest dłuższe owłosienie. Ich ciała są krępe i bardzo masywne. Grzbiet, uszy i zewnętrzna część kończyn pozostaje brązowa, a reszta ciała jest biała. Szyja krótka, a duże, okrągłe uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. Młody buhaj jest znacznie mniejszy od dorosłego osobnika.

Druga została przedstawiona rasa polska czerwona.
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Jest to rasa objęta programem ochrony zasobów genetycznych.
Kraj pochodzenia: Polska.
Typ: dwukierunkowy (kombinowany).
Ubarwienie: jednolicie czerwone.
Wysokość w kłębie: krowa od 120 do 130 centymetrów, buhaj 140 centymetrów.
Masa ciała: krowa od 440 do 500 kilogramów, buhaj od 550 do 600 kilogramów.
Mleczność matek: wysoka, od 2700 do 3000 kilogramów mleka z zawartością tłuszczu od 4 do 4,5% i białka 3,39%.
Zasięg: Europa.

Piąte zdjęcie przedstawia rasę polską czerwoną. Zwierzę stoi w boksie. Ma jednolite ciemne, brązowoczerwone umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Ciało jest masywne i rozbudowane. Szyja stosunkowo długa, głowa pociągła i smukła. Podłużne, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. Nad nimi znajdują się wywinięte rogi.

Trzecia została przedstawiona rasa polska czarno‑biała. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Jest to rasa objęta programem ochrony zasobów genetycznych.
Kraj pochodzenia: Polska.
Typ: dwukierunkowy (kombinowany).
Ubarwienie: niejednolite czarno‑białe, ciemne racice.
Wysokość w kłębie: krowa od 134 do 138 centymetrów, buhaj od 133 do 142 centymetrów.
Masa ciała: krowa od 500 do 860 kilogramów, buhaj od 900 do 1100 kilogramów.
Mleczność matek: wysoka, 3659 kilogramów mleka z zawartością tłuszczu 3,98%.
Zasięg: Europa.

Szóste zdjęcie przedstawia rasę polską czarno‑białą. Krowy pasą się na łące. Mają czarno‑białe umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Na ciele występują nierównomiernie rozłożone plamy. Są to zwierzęta duże, o szeroko rozbudowanym tułowiu i masywnych nogach. Szyja i głowa są wydłużone. Podłużne, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. Nad nimi znajdują się wywinięte rogi. Wymię krów jest bardzo dobrze rozwinięte.

Czwarta została przedstawiona rasa polska czerwono‑biała. 
Wymienione zostało kilka podstawowych informacji na temat tej rasy.
Jest to rasa objęta programem ochrony zasobów genetycznych.
Kraj pochodzenia: Polska.
Typ: dwukierunkowy (kombinowany).
Ubarwienie: niejednolite czerwono‑białe z ciemnymi racicami.
Wysokość w kłębie: krowa od 134 do 138 centymetrów, buhaj od 133 do 142 centymetrów.
Masa ciała: krowa od 500 do 860 kilogramów, buhaj od 900 do 1100 kilogramów.
Mleczność matek: wysoka, od 4000 do 5000 kilogramów mleka z zawartością tłuszczu 3,39% i białka 4,30%.
Zasięg: Europa.

Siódme zdjęcie przedstawia rasę polską czerwono‑białą. Krowy pasą się na łące. Mają czerwono‑białe umaszczenie. Sierść jest krótka i lśniąca. Na ciele występują nierównomiernie rozłożone plamy. Grzbiet, głowa, szyja i część kończyn są w kolorze czerwonobrązowym. Są to zwierzęta duże, o szeroko rozbudowanym tułowiu i masywnych nogach. Szyja i głowa są wydłużone. Podłużne, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. Nad nimi znajdują się wywinięte rogi. Wymię krów jest bardzo dobrze rozwinięte.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca bydło typu mięsnego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia krowy rasy charolaise, które stoją na pastwisku, a drugie – buhaja rasy charolaise stojącego na trawie. Zwierzęta mają jasne, kremowe umaszczenie. Sierść jest stosunkowo krótka, w okolicach głowy widoczne jest dłuższe owłosienie. Sierść jest nieco dłuższa w przypadku samców. Na krótkich kończynach pojawia się ciemniejsze zabarwienie. Ciało jest krępe i masywne. Podłużne, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. W przypadku samic nad uszami znajdują się wywinięte rogi.

Trzecie zdjęcie przedstawia cielę rasy limousine, czwarte – cielaki rasy limousine, piąte – krowy rasy limousine, a na szóstym zdjęciu widoczne są buhaje rasy limousine. Zwierzęta stoją na pastwisku. Mają niemal jednolite brązowe umaszczenie. Sierść jest stosunkowo krótka, młode osobniki mają ją trochę dłuższą. Uszy są podłużne, rozstawione szeroko. W przypadku dorosłych zwierząt ciało jest krępe i masywne, tułów przypomina prostokąt. Samice mają długą szyję, krótkie kończyny i bardzo rozwinięte wymię. Nad uszami znajdują się długie, wywinięte rogi. Samce są muskularne i krępe. Widać to również w okolicach szyi i głowy, te partie są bardzo umięśnione. Nogi krótkie, ale silne.

Siódme zdjęcie przedstawia krowę rasy salers, a ósme – stado krów rasy salers. Zwierzęta pasą się na łące. Mają jednolite brązowe umaszczenie. Sierść jest stosunkowo długa, szczególnie w okolicach czubka głowy. Ciało jest masywne, tułów przypomina prostokąt. Nogi są długie i umięśnione. Szyja i głowa są wydłużone. Krowy mają niewielkie, obłe uszy rozstawione szeroko po obu stronach głowy. Nad nimi znajdują się długie i szpiczaste rogi. W stadzie widoczne są również cielaki, które nie wykształciły jeszcze poroża.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia krowę rasy piemontese, która przechodzi drogą, a dziesiąte – buhaja rasy piemontese stojącego na polu. Są to zwierzęta wybitnie umięśnione w okolicach zadu, szyi oraz nóg. Widać to szczególnie w przypadku buhaja. Tułów jest zwarty, a głowa stosunkowo niewielka. Kończyny proporcjonalne do reszty ciała. Podłużne, łagodnie zakończone uszy rozstawione są szeroko po obu stronach głowy. W przypadku samic nad uszami znajdują się wywinięte rogi. Umaszczenie krowy jest jasnobeżowe z charakterystyczną ciemną pigmentacją śluzawicy, uszu, rogów i racic. Umaszczenie buhajów jest ciemniejsze z czarnym podpalaniem na głowie.

Jedenaste zdjęcie przedstawia cielę rasy hereford, dwunaste – krowę rasy hereford, a na zdjęciu trzynastym widoczny jest buhaj rasy hereford. Zwierzęta znajdują się na pastwisku. Mają brązowo‑białe umaszczenie. Sierść jest krótka w przypadku dorosłych osobników, ale dłuższa u cielaków. Uszy są podłużne, rozstawione szeroko po obu stronach wydłużonej głowy. Tułów masywny, przybiera kształt prostokąta. Nogi proporcjonalne do reszty ciała. U samic widoczne rozwinięte wymię. U samców pojawia się zwiększenie masy mięśni i tłuszczu. Buhaje są krępe i masywne. Widoczne jest to szczególnie w okolicach zadu, szyi oraz nóg.

Czternaste zdjęcie przedstawia cielaka rasy angus, piętnaste – krowę rasy angus, a szesnaste – buhaja rasy angus. Cielak znajduje się w zagrodzie. Ma jednolite czarne umaszczenie i dłuższą sierść. W oddali widoczna jest krowa. Uszy cielaka są podłużne, a głowa niewielka. Ciało niewielkie i proporcjonalne. Samica ma brązowe umaszczenie i krótką sierść z wyjątkiem czubka głowy, na którym widoczne są dłuższe kosmyki. Jej ciało jest duże i krępe, tułów przybiera kształt prostokąta. Uszy są podłużne, rozstawione szeroko po obu stronach wydłużonej głowy. Wymię u samicy jest bardzo rozwinięte. Samiec ma jednolite czarne umaszczenie i krótką sierść. Widoczna jest bardziej rozbudowana tkanka mięśniowa niż u krowy, szczególnie w okolicach zadu, nóg oraz szyi. Uszy są podłużne, rozstawione szeroko po obu stronach stosunkowo małej głowy.

Siedemnaste i osiemnaste zdjęcie przedstawia cielaki rasy highlander, dziewiętnaste – krowę z cielakiem rasy highlander, a na dwudziestym zdjęciu widoczny jest buhaj rasy highlander. Zwierzęta znajdują się na polanach i pastwiskach. Mają jednolite brązowe umaszczenie i charakterystyczną długą sierść. Najwięcej sierści występuje w okolicach głowy i klatki piersiowej. Uszy są niewielkie, rozstawione szeroko po obu stronach stosunkowo małej, trójkątnej głowy. Nad uszami umieszczone są długie, szpiczaste rogi. Tułów jest masywny, kształtem przypomina prostokąt. Nogi stosunkowo krótkie, ale proporcjonalne do ciała.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca owce typu mięsnego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze, drugie oraz trzecie zdjęcie przedstawia owce rasy berrichon du cher. Zwierzęta znajdują się w boksie. Owce tej rasy są duże i bezrożne. Mają kremowe umaszczenie, wełna okrywa ciało z wyjątkiem głowy oraz nóg. Są to owce o bardzo dobrze zaznaczonych cechach mięsnych. Tułów jest krępy, a nogi stosunkowo krótkie. Uszy są podłużne i płaskie, oklapnięte i oble zakończone. Znajdują się w nich kolczyki. Oczy czarne, małe i okrągłe, szeroko rozstawione. Głowa owiec jest mała, kształtem przypomina trójkąt.

Czwarte zdjęcie przedstawia owcę czarnogłówkę samicę, a piąte – owcę czarnogłówkę samca. Zwierzęta znajdują się w boksie. Owce tej rasy są stosunkowo nieduże i bezrogie. Na zdjęciu przedstawione są owce niedawno ostrzyżone. Mają kremowe umaszczenie, ale głowa i kończyny są czarne z białym nalotem. Wełna słupkowa z dobrym polem obrostu wełną. Uszy są podłużne i płaskie, oklapnięte i oble zakończone. Znajdują się w nich kolczyki. Oczy czarne, małe i okrągłe, szeroko rozstawione. Głowa owiec jest mała, kształtem przypomina trójkąt. Samiec jest większy od samicy i silniej zbudowany.

Szóste i siódme zdjęcie przedstawia owcę rasy dorset horn. Pierwsza owca znajduje się w boksie, a druga na polanie. Są to owce średnio duże i rogate, o dobrze zaznaczonych cechach mięsnych. Umaszczenie biało‑kremowe, kończyny dość krótkie, o mocnym kośćcu. Wełna cienka i średnio gruba, pole obrostu wełną sięga głowy i kończyn do stawu nadgarstkowego i skokowego. Oczy czarne, małe i okrągłe, szeroko rozstawione. Głowa owiec jest mała, kształtem przypomina trójkąt. Uszy są małe i podłużne, rozstawione szeroko po obu stronach głowy. Nad nimi znajdują się długie, wywinięte rogi.

Ósme i dziewiąte zdjęcie przedstawia owcę rasy ile de france. Zwierzęta znajdują się w boksie. Są to owce masywne, o bardzo dobrze zaznaczonych cechach mięsnych. Mają wełnę typu merynosowego, karbikowaną. Umaszczenie jest białe z dość często występującymi zażółceniami i brązowieniami. Owce mają szeroką głowę, kształtem przypominającą trójkąt, prosty profil i są bezrożne. Uszy duże, poziomo ustawione.

Dziesiąte zdjęcie przedstawia owcę rasy suffolk samca, jedenaste – owcę rasy suffolk samicę, na dwunastym zdjęciu widoczne są owca z młodymi rasy suffolk, a na trzynastym jagnięta rasy suffolk. Samiec oraz samica stoją na polanie, a samica z młodymi oraz jagnięta znajdują się w boksie. Są to duże owce o silnej sylwetce. Wełna jest średnio gruba, a pole obrostu słabe. Nie obejmuje głowy i nóg, wełna na podbrzuszu jest dość krótka. Umaszczenie białe z pojedynczymi kolorowymi włosami, głowa i kończyny czarne. Głowa jest stosunkowo mała, kształtem przypomina trójkąt, a uszy są szerokie i rozłożyste, oble zakończone. Oczy małe i okrągłe, szeroko rozstawione. Samiec jest większy od samicy i silniej zbudowany. Młode owce mają czarne lub białe umaszczenie i znikomy obrost wełną.

Czternaste zdjęcie przedstawia owcę rasy texel samca, piętnaste i szesnaste – owce rasy texel, samice, a na siedemnastym widoczne są młode rasy texel. Młode znajdują się w boksie, a reszta zwierząt stoi na polanie. Owce są dość duże, krępe i umięśnione. Wełna jest gruba i jednolita. Pole obrostu wełną nie obejmuje głowy i nóg. Owce mają białe umaszczenie. Głowa jest stosunkowo mała, kształtem przypomina trójkąt, a uszy są smukłe i długie, oble zakończone. Oczy małe i okrągłe, szeroko rozstawione.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca owce typu kożuchowego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia owcę romanowską, drugie stado owiec romanowskich, a na trzecim zdjęciu widoczna jest owca romanowska z jagniętami. Są to owce średniej wielkości. Wełna średnio gruba, mieszana, o charakterystycznym połysku, elastyczności i wytrzymałości. Pole obrostu wełną nie obejmuje głowy, nóg i brzucha. Umaszczenie ciemne, głowa i kończyny czarne z białymi plamami. Przedstawione na zdjęciach owce są bezrożne. Głowa jest średniej wielkości, kształtem przypomina trójkąt, a uszy smukłe i długie, oble zakończone. Oczy małe i okrągłe, szeroko rozstawione. Jagnięta mają czarne umaszczenie i są znacznie mniejsze od dorosłych osobników.

Czwarte, piąte i szóste zdjęcie przedstawia owcę wrzosówkę. Są to owce o drobnej konstytucji i harmonijnej budowie. Wełna jest mocna i długa. Mają siwe umaszczenie, a głowę, podbrzusze oraz kończyny czarne, bez wełny. Przedstawione na zdjęciach owce są bezrożne. Głowa jest średniej wielkości, kształtem przypomina trójkąt, a uszy smukłe i długie, szpiczasto zakończone. Oczy stosunkowo duże i pociągłe, szeroko rozstawione.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca owce typu dwukierunkowego. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze osiem zdjęć w galerii przedstawia owcę kameruńską. Zwierzęta mają brązowe umaszczenie na grzbiecie, w przedniej części tułowia i na środku głowy, natomiast podbrzusze, szyja, uszy oraz nogi są czarne. Są niewysokie i smukłe. Tułów jest niski, fundament drobny i suchy. Owce nie mają runa. Mają krótkie ogony i twarde racice. Oczy małe, szeroko rozstawione. Głowa jest stosunkowo mała, kształtem przypomina trójkąt, a uszy podłużne, ostro zakończone. Cechą tryka jest bujna grzywa na piersi, szyi i karku oraz szeroko rozstawione wywinięte rogi. Szczątki rogów występujące czasem u maciorek oznaczają dyskwalifikację z hodowli. Samice są smuklejsze od samców i mają mniej obfitą grzywę. Młode osobniki są drobne i mają skąpe owłosienie.

Dziewiąte i dziesiąte zdjęcie przedstawia merynosa polskiego. Zwierzęta mają białe umaszczenie z lekko połyskującą wełną. Są to owce duże, o silnej konstytucji. Wełna o charakterze merynosowym porasta całe ciało owcy z wyjątkiem partii twarzowej i dolnych części kończyn. Głowa jest średnich rozmiarów, kształtem przypomina trójkąt, a uszy są szerokie, podłużne i ostro zakończone. Kończyny smukłe i stosunkowo długie.

Jedenaste i dwunaste zdjęcie przedstawia owcę kamieniecką. Zwierzęta mają kremowe umaszczenie. Wełna jest jednolita i gruba. Są to owce o dużej ramie ciała, osadzonej na dość krótkich nogach. Głowa jest mała, ale dość szeroka, kształtem przypomina trójkąt, a uszy są podłużne i łagodnie zakończone.

Trzynaste, czternaste i piętnaste zdjęcie przedstawia owcę pomorską. Zwierzęta mają białe umaszczenie. Są to owce o dużej ramie ciała i silnej konstytucji. Wełna jest jednolita i gruba. Pole obrostu wełną nie obejmuje głowy i nóg. Głowa jest stosunkowo mała, ale dość długa, kształtem przypomina trójkąt. Uszy podłużne, szerokie i oble zakończone.

Ostatnich pięć zdjęć w galerii przedstawia owcę uhruską. Zwierzęta mają białe umaszczenie. Są średniej wielkości, sylwetka jest osadzona na dość krótkich nogach. Uszy, rozstawione szeroko po obu stronach głowy, są podłużne, stosunkowo duże i szpiczasto zakończone. Głowa niewielka, kształtem przypomina trójkąt. Pole obrostu wełną nie obejmuje nóg ani głowy z wyjątkiem jej czubka, na którym znajduje się bujna grzywa.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy kóz określane jako mięsne. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia kozy burskie o białym ubarwieniu z czerwonymi głowami, krótkimi, umięśnionymi nogami oraz długimi, luźno zwisającymi uszami. Zwierzęta stoją na trawie profilem do aparatu, mają białe strzałki na czole. Zwierzę na pierwszym planie ma krótkie rogi. Koza na dalszym planie nie ma rogów. W tle znajduje się pagórek usypany z ziemi.

Drugie zdjęcie przedstawia stojącego na trawie kozła rasy burskiej o białym ubarwieniu z czerwono‑czarną głową, krótkimi, umięśnionymi nogami oraz długimi, luźno zwisającymi uszami. Zwierzę ma krępą budowę ciała i lekko zakręcone na końcach rogi.

Trzecie i piąte zdjęcie przedstawia jagnięta rasy burskiej. Mają białe ubarwienie z czerwono‑czarną głową. Jagnięta mają długie, luźno zwisające uszy, tułów krótki. Jagnię na trzecim zdjęciu ma szczupłe i długie nogi, jest bezrożne. Jagnię na piątym zdjęciu ma krótkie nogi oraz krótkie, szpiczaste rogi.

Czwarte zdjęcie przedstawia leżącą na ziemi samicę rasy burskiej. Obok niej znajduje się dwoje jagniąt.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy kóz określane jako mleczne. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia jasnobrązowego kozła rasy anglonubijskiej, który stoi na placu pokrytym piaskiem. Zwierzę zwrócone jest do aparatu bokiem, jego profil głowy jest garbonosy. Kozioł ma długie obwisłe uszy oraz krótką sierść. Ciało pokrywają białe plamy. Tułów długi i smukły. Nogi długie, szczupłe. Kozioł ma krótkie, szpiczaste rogi.

Drugie zdjęcie przedstawia stojącą na łące samicę rasy anglonubijskiej wraz z młodymi. Koza ma jasnobrązowy odcień sierści z białymi plamami na nogach, grzbiecie i brzuchu. Włosie dłuższe niż u kozła. Uszy długie i obwisłe. Tułów długi i smukły. Nogi długie, szczupłe. Koza jest bezrożna.

Trzecie zdjęcie przedstawia stojące na wzgórzu dwa kozły rasy saaneńskiej. Zwierzęta są maści białej, o krótkich ogonach. Kozły mają długą okrywę włosową oraz długą białą bródkę. Tułów długi i dobrze zbudowany. Nogi długie i umięśnione. Kozły mają długie, grube rogi wygięte do tyłu.

Czwarte zdjęcie przedstawia stado kóz rasy saaneńskiej, które znajduje się w oborze. Zwierzęta są maści białej, o krótkich ogonach i bezrożne. Kozy mają krótką okrywę włosową i wyraźnie zaznaczone wymiona.

Piąte zdjęcie przedstawia zbliżenie na głowę kozła rasy saaneńskiej. Jest to zwierzę o białym umaszczeniu i długiej okrywie włosowej. Ma długą białą bródkę i długie, cienkie uszy odstające do tyłu. Kozioł posiada długie, grube rogi wygięte do tyłu.

Szóste zdjęcie przedstawia kozę rasy saaneńskiej, która stoi na łące. Zwierzę ma białe umaszczenie, krótki ogon oraz brodę. Koza jest bezrożna, o krótkiej okrywie włosowej.

Siódme zdjęcie przedstawia pasącego się na łące kozła rasy toggenburskiej. Umaszczenie jasnobrązowe z białą strzałką na głowie oraz jaśniejszymi elementami pod ogonem, na brzuchu i nogach. Kozioł ma krótką okrywę włosową i rogi.

Ósme zdjęcie przedstawia szarobiałe kozy rasy toggenburskiej leżące na łące. Kozy mają krótką sierść. Posiadają jaśniejsze futro w okolicach racic, pyska, oczu oraz ogona. Zwierzęta te mają wydatną brodę. Nie posiadają rogów.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy kur. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia kilka kur rasy dominant white cornish stojących na trawie. Kury te charakteryzują się białym upierzeniem. Mają wydatny tułów i wydatną pierś z szeroko rozstawionymi nogami w kolorze żółtym. Kury te mają płaską głowę. Ich grzebienie, policzki oraz zausznice mają kolor czerwony.

Drugie zdjęcie przedstawia stojącą na trawie kurę rasy new hampshire. Jest to kura o brunatnorudym upierzeniu. Na ogonie widoczne są ciemnobrunatne pióra zielonkawym połyskiem. Zwierzę ma kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle a nogi żółte.

Trzecie zdjęcie przedstawia stojącego w klatce na sianie koguta rasy new hampshire. Jest to zwierzę o brunatnorudym upierzeniu. Na ogonie widoczne są ciemnobrunatne pióra z zielonkawym połyskiem. Na szyi koguta widoczne są złocistoszare pióra. Zwierzę ma kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle, a nogi żółte.

Czwarte zdjęcie przedstawia stojącą na kostce brukowej kurę rasy plymouth rock. Jest to kura o upierzeniu jastrzębiatym z poprzecznymi czarnymi prążkami. Zwierzę ma kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle, a nogi cieliste.

Piąte zdjęcie przedstawia stojącego na sianie koguta rasy plymouth rock. Jest to zwierzę o upierzeniu jastrzębiatym z poprzecznymi czarnymi prążkami. Posiada kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle, a nogi cieliste. Na ogonie widoczne są ciemnobrunatne pióra z zielonkawym połyskiem. W tle widać metalowe ogrodzenie.

Szóste zdjęcie przedstawia stojącą na ziemi kurę rasy rhode island red. Jest to kura o kasztanowatym upierzeniu z metalicznym połyskiem. Zwierzę ma czerwony grzebień i podgardle, a nogi żółte.

Siódme zdjęcie przedstawia stojącego na trawie koguta rasy rhode island red. Jest to zwierzę o kasztanowatym upierzeniu z metalicznym połyskiem. Posiada kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle, a nogi żółte. Ogon zwierzęcia jest bujny, kasztanowaty, a jego końce mają barwę metalicznej czerni.

Ósme zdjęcie przedstawia stojącego na trawie koguta rasy sussex. Jest to zwierzę o kasztanowatym upierzeniu z metalicznym połyskiem. Posiada kształtną i proporcjonalną budowę ciała, czerwony grzebień i podgardle, a nogi żółte. Ogon zwierzęcia jest bujny, kasztanowaty, a jego końce mają barwę metalicznej czerni.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia stojącą na ziemi kurę rasy sussex. Jest to kura o kasztanowatym upierzeniu z metalicznym połyskiem. Zwierzę ma czerwony grzebień i podgardle, a nogi żółte.

Dziesiąte zdjęcie przedstawia kurę i koguta rasy zielononóżka kuropatwiana. Zwierzęta stoją na płytkach. Kura znajduje się na pierwszym planie. Jej głowa i szyja mają kolor żółty, każde pióro na szyi ma czarny pasek. Pióra na piersi są koloru łososiowego w różnych odcieniach, skrzydła orzechowobrązowe, podbrzusze i uda brunatnoczarne, sterówki ogona ciemne z brązowym odcieniem. korpus średniej wielkości, dość nisko osadzony i delikatnie pochylony. Na niedużej głowie znajdują się pojedynczy grzebień, czerwone zausznice i policzki. Tęczówka oka jest pomarańczowa. Kogut znajduje się za kurą na drugim planie. Pióra na piersi, brzuchu, udach oraz pokrywy skrzydeł są barwy czarnej. Ogon koguta jest bujny, w metalicznym czarnym kolorze i z zielonkawym połyskiem, a u nasady ma biały pióropusz.

Jedenaste zdjęcie przedstawia stojącego na płytkach koguta rasy zielononóżka kuropatwiana. Jego pióra na piersi, brzuchu, udach oraz pokrywy skrzydeł są barwy czarnej. Ogon koguta jest bujny, w metalicznym czarnym kolorze i z zielonkawym połyskiem, a u nasady ma biały pióropusz. Na niedużej głowie znajdują się pojedynczy grzebień, czerwone zausznice i policzki. Tęczówka oka jest pomarańczowa.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy kaczek. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia kaczkę rasy pekin z pisklętami, drugie – młode kaczki rasy pekin, a na trzecim widoczne jest kilka kaczek pekin. Kaczki znajdują się w zagrodzie. Mają białe upierzenie, nogi i dziób barwy pomarańczowożółtej. Głowa jest niezbyt duża, szyja średniej grubości, a grzbiet długi, stosunkowo wąski. Sylwetka jest delikatna z bardziej spionowaną postawą. Pisklęta są znacznie mniejsze od dorosłych osobników. Mają żółte, puchate upierzenie. Końcówka ogona ma ciemniejszą barwę.

Czwarte zdjęcie przedstawia pisklę kaczki rasy piżmowej, piąte – młodą kaczkę rasy piżmowej, na szóstym zdjęciu znajduje się kaczka piżmowa samica, a na siódmym kaczka piżmowa samiec. Kaczki mają ciemne, brązowe upierzenie z charakterystycznymi ciemnozielonymi piórami na grzbiecie. Głowa jest masywna, a różowy dziób haczykowato zakończony. Szyja kaczek jest gruba, umięśniona i niezbyt długa. Sylwetka jest spoziomowana, a nogi przesunięte znacznie na tył ciała. Nogi krótkie o ciemnym kolorze. U samca występuje ozdobna grzywa na czubku głowy.

Ósme zdjęcie przedstawia pisklęta kaczki rasy mulard, a dziewiąte – kaczkę rasy mulard. Kaczka ma biało‑szare upierzenie, postawę ciała zbliżoną do linii poziomej. Tułów jest szeroki i długi, a pomarańczowe nogi szeroko rozstawione. Pisklęta są znacznie mniejsze od dorosłych osobników. Mają żółto‑brązowe, puchate upierzenie i różowy dziób z ciemnymi plamkami.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy mateczne trzody chlewnej. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze i drugie zdjęcie przedstawia samca i samicę rasy polskiej białej zwisłouchej. To duże świnie o długim i szerokim grzbiecie. Białą skórę pokrywa szczecina białego koloru. Na niedużej głowie osadzone są uszy: duże, bezwładnie zwisające, wąskie. Szyja długa. Łopatki małe, dobrze przylegające do tułowia. Klatka piersiowa jest płytka i dobrze wysklepiona. Zad długi z dobrze umięśnionymi szynkami. Nogi stosunkowo długie i prosto postawione.

Trzecie i czwarte zdjęcie przedstawia samca i samicę rasy wielkiej białej polskiej. To duże świnie o długim i mocnym grzbiecie. Białą skórę pokrywa szczecina białego koloru. Na średniej wielkości głowie osadzone są dość duże, stojące uszy. Szyja bez uwydatnionego podgardla. Płaskie łopatki, dobrze przylegające do tułowia. Klatka piersiowa jest dość głęboka i silnie wysklepiona. Zad długi z dobrze umięśnionymi szynkami. Ogon wysoko osadzony. Nogi proste i szeroko rozstawione.

Piąte i szóste zdjęcie przedstawia samca i samicę rasy złotnickiej pstrej. Umaszczenie łaciate czarno‑białe. Zwierzęta średnio duże, o harmonijnej budowie ciała, dobrze związane. Głowa średniej wielkości, ryj średnio długi i prosty, uszy pochylone do przodu, średniej wielkości. Tułów długi, lekko spłaszczony. Zad dobrze wypełniony, lekko spadzisty. Kończyny mocne o grubej kości. U samicy dobrze widoczne sutki.

Siódme i dziesiąte zdjęcie przedstawia dwie samice rasy złotnickiej białej. Umaszczenie białe z małymi, czarnymi łatkami. Głowa mała, ryj średnio długi i prosty. Uszy pochylone ku przodowi, średniej wielkości. Tułów długi, trapezoidalny, coraz węższy ku przodowi. Zad dobrze wypełniony, kończyny wysokie.

Ósme i dziewiąte zdjęcie przedstawia dwie lochy rasy puławskiej. Maść łaciata, czarno‑biała, plamy nieregularnie rozmieszczone. Głowa nieduża, w partii czołowej szeroka. Ryj niezbyt długi i prosty. Uszy stojące, niezbyt duże. Tułów średnio długi. Kończyny mocne, pionowe. Zad mocny i szeroki, szynki średniej długości, uwypuklone.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy ojcowskie trzody chlewnej. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia samicę rasy duroc stojącą na wystawie. Drugie zdjęcie przedstawia samicę rasy duroc leżącą na sianie i karmiącą prosięta. Trzecie zdjęcie przedstawia samca rasy duroc prowadzonego po pastwisku. Czwarte zdjęcie przedstawia leżące na sianie prosięta rasy duroc. Świnie o umaszczeniu ciemnoczerwonym. Głowa średniej wielkości, uszy trójkątne, lekko zwisające. Zwierzęta te są masywne, mają mocny tułów. Samica masywniejsza od samca. Zwierzęta te mają krótkie nogi.

Zdjęcie piąte i szóste przedstawia samice rasy hampshire stojące na wystawie. Siódme zdjęcie przedstawia samca rasy hampshire. Ósme zdjęcie przedstawia samicę rasy hampshire leżącą na sianie i karmiącą prosiaki. Są to świnie średniej wielkości. Mają czarne umaszczenie z białym pasem. Może on przechodzić przez łopatki, przednie kończyny i brzuch lub pokrywać jedną z nóg. Głowa średniej wielkości z krótkimi i stojącymi uszami. Mocna budowa, szeroki grzbiet i rozbudowany zad z wydatnymi szynkami. Nogi wysokie, proste z pionowo ustawionymi raciczkami.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia prosiaki rasy pietrain stojące na wybiegu. Dziesiąte zdjęcie przedstawia samicę rasy pietrain leżącą na sianie i karmiącą prosięta. Jedenaste zdjęcie przedstawia samca rasy pietrain na wystawie. Umaszczenie łaciate. Rozmieszczenie ciemnych i białych łat jest nieregularne, natężone na plecach i tylnej części ciała. Średniej wielkości głowa z prostym ryjem oraz krótkimi i dość szerokimi, sterczącymi uszami. Szyja krótka, dobrze umięśniona, bez podgardla. Są to świnie średniej wielkości, o długim, szerokim i mocnym grzbiecie. Klatka piersiowa jest pojemna, o mocno wysklepionych żebrach. Nogi długie.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca pozostałe rasy trzody chlewnej będące przodkami współczesnych. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia prosię rasy berkshire. Ma czarno‑biały kolor i grube włosie. Średniej wielkości głowa i duże odstające uszy. Nos wklęsły. Tułów długi i szeroki. Krótkie nogi o różowym zabarwieniu.

Drugie zdjęcie przedstawia samicę rasy berkshire. Ma czarno‑biały kolor i grube włosie. Locha jest masywna, ma średniej wielkości głowę z wklęsłym nosem i stojącymi, pochylonymi do przodu uszami. Jej sylwetka jest silna, z szerokim torsem, plecy w klatce piersiowej. Nogi są mocne, krótkie z rozwiniętymi szynkami.

Trzecie zdjęcie przedstawia samca rasy berkshire. Ma brązowo‑różowy kolor i grube włosie. Jest podobny do lochy, ale bardziej masywny i krępy.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy koni zimnokrwistych. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze i drugie zdjęcie przedstawia polskiego konia zimnokrwistego. To zwierzęta o masywnej sylwetce i dobrym umięśnieniu ciała. Głowa duża i proporcjonalna do masy konia. Szyja długa i dobrze umięśniona. Kłoda głęboka, szeroka, o prostej linii grzbietu. Zad dobrze umięśniony. Krótkie, masywne kończyny z dobrze umięśnionym przedramieniem. Kopyta szerokie. Umaszczenie konia na pierwszym zdjęciu jest kasztanowate, natomiast na drugim gniade.

Trzecie zdjęcie przedstawia samca rasy arden. Czwarte zdjęcie przedstawia źrebię rasy arden, natomiast piąte – samicę tej rasy. Ardeny to konie stosunkowo niskie. Mają charakterystyczną niedużą i prostą głowę z płaskim czołem. Szyja jest stosunkowo długa i masywna, a grzywa gęsta. Konie mają zwartą budowę ciała, krótki grzbiet i głęboką klatkę piersiową. Zad jest bardzo silnie umięśniony, a nogi krótkie i grube, o mocnym kośćcu, z charakterystycznymi niedługimi szczotkami pęcinowymi. Kopyta mocne, niezbyt duże. Na pierwszym zdjęciu koń ma brązowe umaszczenie z widocznymi jaśniejszymi plamami oraz szarą grzywę. Natomiast źrebak (zdjęcie drugie) i samica (zdjęcie trzecie) mają brązowe umaszczenie oraz czarną grzywę.

Piąte zdjęcie przedstawia pasące się na łące konie bretońskie. Umaszczenie kasztanowe. Grzywa jasna, gęsta i długa. Są to zwierzęta krępe. Mają kwadratowa i ciężką głowę. Małe uszy. Szyja krótka i umięśniona. Kończyny krótkie i mocne. Pęciny koni pokrywa długie włosie, przysłaniające większą część kopyt.

Szóste i siódme zdjęcie przedstawia konie rasy bulońskiej. Są to zwierzęta niezbyt duże. Sylwetka o szlachetnym kształcie. Głowa pociągła i wysoko osadzona. Szyja smukła i umięśniona. Szeroka i głęboka klatka piersiowa. Łopatki krótkie i strome. Zad mocno umięśniony i ściśnięty.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia konia sokólskiego. Posiada on głowę o prostym profilu, długą lecz muskularną szyję, prosty grzbiet oraz muskularny zad. Nogi są długie i stosunkowo muskularne. Koń na zdjęciu ma kasztanowe umaszczenie. Grzywa jasna i długa.

Dziesiąte zdjęcie przedstawia konia sztumskiego. Są to zwierzęta krępe. Posiada on bardzo mocną, umięśnioną budowę. Szyja krótka, szeroka i umięśniona. Pierś szeroka, z wyraźnymi zaczepami mięśni. Kończyny dość długie i mocne. Koń na zdjęciu ma kasztanowe umaszczenie. Grzywa brązowa i długa.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy koni gorącokrwistych. Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione.

Pierwsze zdjęcie przedstawia samca czystej krwi arabskiej. Drugie zdjęcie przedstawia samicę czystej krwi arabskiej, natomiast trzecie – źrebię tej rasy. Są to wysokie zwierzęta z małą głową i szerokim czołem. Oczy duże i wypukłe, z ciemną oprawą. Uszy małe. Szyja łabędzia, długa, wygięta w łuk. Grzbiet długi, wysoko noszony ogon. Nogi suche. Umaszczenie samca gniade. Ogon i grzywa czarne, długie. Umaszczenie samicy kasztanowe. Ogon i grzywa jasnobrązowe, długie.

Czwarte zdjęcie przedstawia konia pełnej krwi angielskiej. To duży koń o lekkiej budowie i długich kończynach. Jego sierść jest delikatna i o krótkim włosie. Głowa średnia, sucha, o prostym profilu. Pęciny długie, suche i elastyczne. Umaszczenie kare.

Piąte zdjęcie przedstawia konia angloarabskiego, natomiast szóste – źrebaka tej rasy. Głowa szlachetna. Szyja dobrze zbudowana. Łopatki długie i ukośne. Klatka piersiowa głęboka, kłąb wyraźny, grzbiet mocny. Zad konia jest lekko ścięty, mocny i dobrze umięśniony. Ogon noszony elegancko. Kopyta konia małe i twarde. Umaszczenie konia siwe, natomiast źrebaka gniade.

Siódme zdjęcie przedstawia samicę konia śląskiego, natomiast ósme – samicę oraz źrebaka tej rasy. To zwierzęta o harmonijnej budowie ciała z ciężką, kościstą głową i o garbonosym profilu. Oczy wyraziste. Szyja długa i mocno umięśniona. Kłoda mocna z mocnym grzbietem, a zad szeroki i łagodnie skośny. Kończyny o szerokich nadpęciach i suchych stawach. Umaszczenie koni gniade. Źrebię dodatkowo z wyraźną grubą strzałką na głowie.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia samicę konia belgijskiego, natomiast dziesiąte – samca tej rasy. Zwierzę bardzo silnie zbudowane i duże. Rozwinięta masa mięśniowa. Średniej wielkości głowa o prostym profilu. Długa i umięśniona szyja. Głęboka klatka piersiowa. Grzbiet średniej długości. Zad mocny i umięśniony. Kończyny mocne. Kopyta szerokie. Od okolic kolan kończyny porośnięte są długim włosiem. Umaszczenie obu koni kasztanowate. Grzywa i ogon długie oraz jasne.

Interaktywna galeria zdjęć przedstawiająca rasy koni prymitywnych (pierwotnych). Przy każdym zdjęciu znajduje się nagranie tożsame z zamieszczoną treścią. Treść umieszczona przy każdym zdjęciu to nazwa zwierzęcia, które zostało na nim przedstawione. 

Pierwsze zdjęcie przedstawia samce rasy huculskiej, a drugie – źrebaka rasy huculskiej. Konie mają dość długą głowę o różnym profilu, a czoło jest szerokie. Szyja jest średnio długa, stosunkowo gruba. Koń po lewej stronie ma brązowo‑białe umaszczenie, a po prawej – jest jednolicie brązowy. Grzywa prosta i długa, podobnie jak ogon. Zwierzęta mają silny, długi i szeroki tułów. Kłąb jest niewysoki, ale wyraźnie zaznaczony, dobrze umięśniony. Źrebak jest znacznie mniejszy od dorosłych osobników. Ma jasne i brązowe umaszczenie. Sierść bardziej puszysta, a ogon i grzywa są krótsze.

Trzecie zdjęcie przedstawia samicę kuca szetlandzkiego z młodym, czwarte – samicę tej samej rasy, na piątym zdjęciu widoczny jest źrebak, a na szóstym kolejny kuc szetlandzki. Kuce mają dużą głowę o prostym i suchym profilu, a szyję mocną, ze słabo zaznaczonym kłębem. Tułów jest masywny, a klatka piersiowa głęboka. Zad okrągły i masywny. Kończyny krótkie, a kopyta małe i okrągłe. Kuce mają bardzo bujną grzywę oraz ogon. Na trzecim zdjęciu widoczna jest samica z młodym. Samica ma czarno‑białe umaszczenie, a młody kuc białe w brązowe plamy. Na czwartym zdjęciu widać samicę o brązowym umaszczeniu i jasnobrązowej grzywie. Piąte zdjęcie przedstawia źrebaka o białym umaszczeniu w brązowe plamy. Owłosienie jest dłuższe niż w przypadku dorosłych osobników, ale grzywa i ogon znacznie krótsze. Na szóstym zdjęciu kuc ma biało‑brązowe umaszczenie, jaśniejszą grzywę, a ogon ciemniejszy.

Siódme zdjęcie przedstawia kuca walijskiego 14‑letniego, a ósme – kuca walijskiego 2‑letniego. Kuce mają zgrabną głowę z szerokim czołem. Oczy są usze, a uszy małe. Ciało jest silne i muskularne, kończyny proporcjonalne do ciała. Kuc 14‑letni ma brązowe umaszczenie i brązową grzywę. Nogi i środek głowy są białe. Ogon długi i puszysty. Na podbrzuszu widoczne białe plamki. Kuc 2‑letni ma brązowe umaszczenie z czarnymi elementami na nogach i w okolicach szyi. Grzywa i ogon są długie i czarne, a dół kończyn i kopyta białe.

Dziewiąte zdjęcie przedstawia kuca fiordzkiego, dziesiąte – stado kuców fiordzkich, jedenaste – samicę tej samej rasy, a na dwunastym widoczna jest samica z młodymi. Umaszczenie kuców jest brązowe i jasnobrązowe. Mają duże głowy osadzone na krótkiej i dość grubej szyi. Uszy szpiczaste i niewielkie. Tułów łagodny, zakończony małym zadem. Nogi są krótkie i umięśnione. Widoczna jest ciemniejsza pręga grzbietowa, która ciągnie się od ogona do grzywy, oraz jasna grzywa z ciemnym pasmem włosów wewnątrz. Grzywa i ogon długie u dorosłych osobników, u młodych znacznie krótsze.

Trzynaste zdjęcie przedstawia konika polskiego, czternaste – stado koników polskich, a na piętnastym widoczny jest źrebak tej samej rasy. Koniki polskie są masywne i duże. Mają gęste i czarne grzywy, a umaszczenie kremowe z ciemniejszymi elementami na nogach, szyi i głowie. Uszy stosunkowo długie i szpiczaste. Ogon jest osadzony głęboko z nielicznymi jasnymi włosami. Na grzbiecie widać czarną pręgę grzbietową. Źrebak jest znacznie mniejszy od dorosłych osobników. Ma krótszy ogon oraz grzywę, natomiast sierść jest bardziej puszysta.

Galeria przedstawia choroby bydła. Znajduje się w niej dwanaście zdjęć chorób uzupełnionych o treść, która jest tożsama z nagraniami (plikami audio).

Pierwsze zdjęcie. Choroba niebieskiego języka.
Choroba niebieskiego języka to choroba zakaźna przeżuwaczy. Okres jej wylęgania jest długi, dlatego objawy mogą być widoczne nawet 60–80 dni po zakażeniu. Charakterystyczne objawy to: gorączka, ślinotok, zapalenie koronki i tworzywa racic, owrzodzenie opuszki zębowej i końca języka, zaczerwienienie i obrzęk błony śluzowej jamy ustnej, poronienia, rodzenie zdeformowanych w obrębie głowy cieląt.
Zdjęcie przedstawia owrzodzenie pyska krowy.

Drugie zdjęcie. Gąbczasta encefalopatia bydła.
Gąbczasta encefalopatia bydła (BSE) to przewlekła, śmiertelna choroba neurologiczna dorosłych osobników bydła. Najczęstsze objawy to zaburzenia neurologiczne i behawioralne, takie jak zmiany czucia oraz zachowania, agresywność, drżenie mięśni uszu i głowy, zgrzytanie zębami, nienaturalna postawa ciała i zaburzenia ruchowe, brak koordynacji ruchowej, zaleganie, spadek wydajności mlecznej i utrata masy ciała.
Zdjęcie przedstawia krowę z zaburzeniami ruchowymi.

Trzecie zdjęcie. Gruźlica bydlęca.
To przewlekła choroba zakaźna. Pojawia się podwyższona temperatura, osłabienie, chudnięcie zwierzęcia, kaszel, duszność zaburzenia ruchowe, a także zserowacenia oraz gruzełki w obrębie płuc oraz węzłów chłonnych.
Zdjęcie przedstawia wygląd płuc przy gruźlicy bydlęcej.

Czwarte zdjęcie. Pryszczyca.
Pryszczyca (FMD) to choroba zakaźna i zaraźliwa. U bydła choroba ma gwałtowny przebieg, objawami są: gorączka, choroba błon śluzowych, biegunka, wrzody w pysku i na kończynach, ropny wyciek z nozdrzy, zapalenie rogówki, choroba niebieskiego języka, głowica bydła, grudkowe i pęcherzykowe zapalenie jamy ustnej, zapalenie nosa i tchawicy. Może prowadzić do śmierci w ciągu 7–12 dni.
Zdjęcie przedstawia pysk bydła zakażonego pryszczycą.

Piąte zdjęcie. Wzdęcie żwacza.
To choroba metaboliczna. Objawem jest gwałtowne powiększenie brzucha (szczególnie z lewej strony). Staje się twardy i napięty. Zwierzę przestaje jeść, szybko oddycha, stęka, czasem zdarzają się także wymioty.
Zdjęcie przedstawia krowę ze wzdęciem.

Szóste zdjęcie. Kwaśnica żwacza.
Może być kliniczna lub przewlekła (SARA). Przy klinicznym typie występują takie objawy jak spadek pH treści żwacza, gęstnienie krwi, odwodnienie, zanik produkcji moczu, zaprzestanie jedzenia, silne bóle morzyskowe, pokładanie się, stękanie, wzrost częstości akcji serca powyżej 100 uderzeń na minutę i jednoczesny spadek tętna, biegunka. Przy przewlekłej kwasicy możemy zaobserwować również obniżoną zawartość tłuszczu w mleku, kulawiznę, przewlekły ochwat, ketozę i opóźnione zapłodnienie. Zdjęcie przedstawia biegunkę, która może być oznaką SARA.

Siódme zdjęcie. Zapalenie gruczoły mlekowego.
Zakażenie wymienia zazwyczaj spowodowane jest przez bakterie. Głównym objawem jest obrzęk wymienia, jego podwyższona temperatura i zaczerwienienie. Dodatkowo mleko krowy może stać się wodniste, zawierać kłaczki, skrzepy, ropę lub krew. Mogą wystąpić także: spadek wydajności mlecznej, zanik łaknienia, zapadnięte oczy, biegunka i odwodnienie.
Zdjęcie przedstawia zapalenie wymienia.

Ósme zdjęcie. Tężyczka pastwiskowa.
Choroba spowodowana niedoborem magnezu. Występuje w postaci podklinicznej lub klinicznej. Początkowymi objawami są apatia, zmniejszenie apetytu, a przez to wydajności mlecznej. Pojawia się drżenie mięśni, może pojawić się biegunka. Przy ostrym przebiegu choroby zwierzęta przewracają się na bok, wyginają głowę, mają silne skurcze, a po kilku godzinach następuje śmierć.
Zdjęcie przedstawia krowę dotknięta tężyczką pastwiskową.

Dziewiąte zdjęcie. Tężec.
Tężec to typowe zakażenie przyranne wywołane przez bakterie. Początkowym objawem jest przyjęcie przez zwierzę postawy kozła gimnastycznego. Pojawia się wzdęcie, nasada ogona jest odstawiona. Zdarza się również szczękościsk, wypadanie trzeciej powieki i utrata możliwości stania, jedzenia czy picia.
Zdjęcie przedstawia zwierzę dotknięte tężcem, widoczny odstawiony ogon.

Dziesiąte zdjęcie. Wścieklizna.
Wirusowa choroba zakaźna atakująca centralny układ nerwowy. Charakteryzuje się niestrawnością i zmniejszonym łaknieniem, wzdęciem, zaparciem lub biegunką, drgawkami mięśni, ślinotokiem, ryczeniem, nienaturalnym ułożeniem głowy i ogona, chwiejnością i porażeniem kończyn tylnych.
Zdjęcie przedstawia krowę chorą na wściekliznę.

Jedenaste zdjecie. Nagana.
Choroba przenoszona przez muchy tse‑tse, występuje głównie w Afryce. Główne objawy to gorączka, sztywność nóg, zmiany w wątrobie i rdzeniu kręgowym. Zwierzęta dotknięte chorobą popadają w anemię, pogarsza się ich kondycja fizyczna, dochodzi do wycieńczenia i w końcu do śmierci.
Zdjęcie przedstawia skrajnie wychudzone krowy.

Dwunaste zdjęcie. Porażenie poporodowe.
To ostre zaburzenie przemiany wapnia, występujące w pierwszych dniach po porodzie. Inaczej nazywane gorączką mleczną lub poporodową. Początkowe objawy mogą być niezauważalne: drgawki włókien mięśniowych, osłabione przeżuwanie. Następnie pojawia się chwiejny chód oraz zaleganie z porażeniem wiotkim mięśni. W ostatnim etapie choroby zwierzę leży, często ma wzdęty żwacz.
Zdjęcie przedstawia krowę z porażeniem poporodowym.