Ilustracja interaktywna Ilustracja przedstawiająca oś, na której zaznaczono wartości stałej dysocjacji kwasu ${\text{K}}_{\mathrm{a}}$. Od lewej jeden, ${\text{10}}^{-2}$, dalej ${\text{10}}^{-4}$, ${\text{10}}^{-6}$, ${\text{10}}^{-8}$, ${\text{10}}^{-10}$, ${\text{10}}^{-12}$, ${\text{10}}^{-14}$. Kolejne informacje zostały zawarte w interaktywnych punktach. Po ich naciśnięciu pojawia się treść. 1. Moc kwasu Moc kwasu definiuje się jako jego zdolność do dysocjacji na jon oksoniowy (${\text{H}}_3{\text{O}}^{+}$) i odpowiedni anion.

Ujemny logarytm dziesiętny ze stałej dysocjacji kwasu ($K_{\text{a}}$), w określonych warunkach opisuje się go jako miara mocy kwasu i jest oznaczany skrótem $\text{p}{K}_{\text{a}}$.

$\text{p}{K}_{\text{a}}=-\text{log}\left[{\mathrm{K}}_{\text{a}}\right]$
gdzie $K_{\text{a}}$ to stała dysocjacji kwasu.

Kiedy $\text{p}{K}_{\text{a}}$ jest mniejsze, to moc kwasu jest większa.

Miary $\text{p}{K}_{\text{a}}$ kwasu nie należy używać jako wartości określającej moc kwasów stężonych i bezwodnych, ponieważ zaprzestaje ona ukazywać prawdziwą moc kwasu. Miary $\text{p}{K}_{\text{a}}$ należy wykorzystywać w przypadku roztworów rozcieńczonych. Do określenia wartości dla roztworów stężonych używa się funkcji kwasowości Hammetta, dzięki której można ustalić, że stężony kwas siarkowy($\text{VI}$) jest silniejszy od kwasów: solnego i azotowego($\text{V}$), mimo że $\text{p}{K}_{\text{a}}$ w roztworze rozcieńczonym przedstawia sytuację odwrotną., 2. Kwas chlorowodorowy Dla przykładu, rozpatrzmy przypadek kwasu chlorowodorowego ($\text{HCl}$).

Wartość $\text{p}{K}_{\text{a}}$ dla $\text{HCl}$ w wodzie wynosi $-7$. Jak to zostało obliczone?

Rozcieńczanie kwasu chlorowodorowego w wodzie przebiega według reakcji:
$\text{HCl}+{\text{H}}_2\text{O}\rightleftarrows {\text{H}}_3{\text{O}}^{+}+{\text{Cl}}^{-}$
Wzór na stałą dysocjacji kwasu chlorowodorowego zapisuje się następująco:
$K_{\text{a}}=\frac{\left[{\text{H}}_3{\text{O}}^{+}\right]\left[{\text{Cl}}^{-}\right]}{\left[\text{HCl}\right]}\simeq {10}^7$
A $\text{p}{K}_{\text{a}}$ to nic innego, jak ujemny logarytm dziesiętny z $K_{\text{a}}$. Czyli $\text{p}{K}_{\text{a}}$ kwasu chlorowodorowego obliczono, używając odpowiedniego wzoru:
$\text{p}{K}_{\text{a}}=-\text{log}\left[{10}^7\right]$, 3. ${\text{HNO}}_3$ $K_{\text{a}}=\mathrm{2,75}·{10}^1$, 4. ${\text{HClO}}_2$ $K_{\text{a}}=\mathrm{1,1}·{10}^{-2}$, 5. $\text{HF}$ $K_{\text{a}}=\mathrm{6,3}·{10}^{-4}$, 6. ${\text{C}}_6{\text{H}}_5\text{N}{\left({\text{CH}}_3\right)}_2$ $K_{\text{a}}=\mathrm{1,4}·{10}^{-6}$, 7. $\text{HClO}$ $K_{\text{a}}=\mathrm{5,0}·{10}^{-8}$, 8. ${\text{H}}_3{\text{BO}}_3$ $K_{\text{a}}=\mathrm{5,8}·{10}^{-10}$, 9. ${{\text{HAsO}}_4}^{2-}$ $K_{\text{a}}=\mathrm{3,95}·{10}^{-12}$, 10. ${\text{H}}_2\text{O}$ $K_{\text{a}}=1·{10}^{-14}$, 11. Mocne kwasy Każdy kwas o wartości $K_{\text{a}}$, mniejszej niż $1$, jest klasyfikowany jako mocny.

Do takich zaliczane są np. $\text{HCl}$, $\text{HBr}$, $\text{HI}$, ${\text{H}}_2{\text{SO}}_4$, ${\text{HClO}}_4$, ${\text{HNO}}_3$ oraz inne kwasy o wysokich wartościach stałej dysocjacji., 12. Słabe kwasy Do kwasów słabych zaliczają się np. $\text{HF}$, ${\text{HNO}}_2$, ${\text{H}}_2{\text{SO}}_3$, ${\text{H}}_2{\text{CO}}_3$.