Czerwona Księga Gatunków Zagrożonych (The IUCN Red List of Threatened Species) jest to lista zagrożonych wyginięciem gatunków organizmów. Istnieje od tysiąc dziewięćset sześćdziesiątego trzeciego roku. Czerwona Księga określa dla poszczególnych gatunków organizmów następujące kategorie zagrożeń:
EX (ang. extinct) To gatunki całkowicie wymarłe, oznaczane znakiem †; istnieje całkowita pewność, że ostatni osobnik danego gatunku wymarł w skali globalnej. Gatunki wymarłe w skali globalnej albo poszczególnych państw zalicza się do kategorii RE, czyli regionalnie wymarłych. (ang. regionally extinct).
EW (ang. extinct in wild) To stworzenia, wymarłe w stanie dzikim. Co oznacza, że nie ma gatunków żyjących na wolności, a pojedyncze okazy lub populacje prawdopodobnie żyją jeszcze w hodowlach lub ogrodach zoologicznych.
CR (ang. critically endangered) To gatunki krytycznie zagrożone wymarciem w stanie dzikim. Należą do grupy gatunki żyjące na wolności najbardziej zagrożone wyginięciem.
EN (ang. endangered) To gatunki zagrożone wyginięciem. Dla gatunków z tej kategorii przypisuje się bardzo wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim w niedalekiej przyszłości.
VU (ang. vulnerable) To gatunki narażone na wyginięcie. Przypisuje się im wysokie ryzyko wymarcia w stanie dzikim. Mogą wymrzeć stosunkowo w niedalekiej przyszłości, ale nie tak szybko jak zagrożone.
NT (ang. near threatened) To gatunek bliski zagrożenia wymarciem. Obecnie nie może być jeszcze zaliczony do kategorii wyższego ryzyka, ale przewiduje się, że może to nastąpić niebawem.
LC (ang. least concern) To gatunek najniższego ryzyka, najmniejszej uwagi. Powszechnie występuje w stanie dzikim.
DD (ang. data deficient) - tą kategorią oznacza się gatunki, których stopień zagrożenia nie został jeszcze określony ze względu na niedokończone badania albo brak jest danych. Trudno określić ryzyko wymarcia. Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody odradza liberalnie stosowanie tej kategorii. W przypadku braku informacji o gatunku zaleca się odniesienie kryteriów oceny zagrożenia do zajmowanych przez niego siedlisk. Do czasu ustalenia statusu gatunków tej grupy nie należy ich traktować jako niezagrożonych.
NE (ang. not evaluated) - gatunek nie został jeszcze przypisany do żadnej kategorii ryzyka według kryteriów przyjętych przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. Są to gatunki nieoszacowane.
RPImlmoe5D0ot1
Na slajdzie numer jeden są trylobity pojawiły się z końcem kambru, a wymarły z końcem permu. Na slajdzie numer dwa wskazano, że sześćdziesiąt sześć milionów lat temu wymarły dinozaury. Dinozaury pojawiły się w triasie, około dwustu trzydziestu siedmiu lat temu. Stanowiły dominującą grupę kręgowców lądowych, od początku jury. To okres przypadający na dwieście jeden milionów lat temu. Przez sto trzydzieści pięć milionów lat, do końca kredy. Wymieranie kredowe doprowadziło do zniknięcia większości linii. Sześćdziesiąt sześć milionów lat temu. Slajd numer trzy otwiera okres czwartorzędu. Z opisów w starych kronikach i zachowanych drzeworytów wynika, że tur był podobny do przedstawicieli dużych ras bydła. W czternastym wieku tury występowały na Mazowszu, gdzie przywilej polowania na te zwierzęta należał jedynie do książąt. W tysiąc sześćset dwudziestym siódmym roku z przyczyn naturalnych zginęła ostatnia samica tura. Miała trzydzieści lat. Slajd numer cztery ukazuje syreny morskie, które osiągały około dziewięciu metrów długości i masę ciała do czterech ton. Ich pożywieniem były glony. Zostały odkryte i opisane w tysiąc siedemset czterdziestym pierwszym roku przez niemieckiego przyrodnika Georga Stellera. Stało się to podczas Wielkiej Ekspedycji Północnej na statku Święty Piotr, dowodzonej przez badacza Vitusa Beringa. Gatunek wyginął na skutek polowań i pozyskiwania smacznego mięsa, a także tłuszczu i skóry. Ostatnia sztuka została zabita w tysiąc siedemset sześćdziesiątym ósmym roku nieopodal Wyspy Beringa. Zaledwie dwadzieścia siedem lat wystarczyło, aby doprowadzić gatunek do wymarcia. Gatunek ten znany co najmniej od ósmego wieku, był obiektem polowań, które przybrały na sile w wiekach siedemnastym i osiemnastym. Na kolejnym ze slajdów jest ostatnia alka olbrzymia została zabita w tysiąc osiemset czterdziestym czwartym roku na Wyspie Eldey u południowo zachodnich wybrzeży Islandii. Na świecie znajduje się kilkadziesiąt wypchanych ptaków oraz repliki jaj. Można zobaczyć je w muzeach. Między innymi w Muzeum Przyrodniczym Uniwersytetu Wrocławskiego. Na szóstym slajdzie ukazano gatunek całkowicie wytępionego dzikiego konia, który zamieszkiwał leśne obszary Europy. W tysiąc dziewięćset trzydziestym szóstym roku profesor Uniwersytetu Poznańskiego, Tadeusz Vetulani, podjął się próby regeneracji tarpana leśnego w Puszczy Białowieskiej. Użył w tym celu koników polskich z okolic Biłgoraju. Prace trwały aż do śmierci profesora w tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym drugim roku. Na siódmym slajdzie jest sodówka nadmorska miała małą łodygę o wysokości do osiemdziesięciu centymetrów i mięsiste liście, wypukłe od spodu i płaskie od góry. Według Polskiej czerwonej księgi roślin z lat dwa tysiące jeden i dwa tysiące czternaście to kategoria zagrożenia to EX, wymarły. Na terenie dzisiejszej Polski rosła w dziewiętnastym wieku u ujścia Świny, Dziwny i koło Kołobrzegu. Na ósmym slajdzie jest kolejna z roślin. To czosnek sztywny, który osiągał wysokość do osiemdziesięciu centymetrów i miał równowąskie płaskie liście o szerokości od trzech do pięciu milimetrów. To relikt epoki lodowcowej. Jego jedyne stanowisko na terytorium współczesnej Polski znajdowało się na Ostrzycy. To Pogórze Kaczawskie. Obecnie w naszym kraju jest uznawany za gatunek wymarły. Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski z dwa tysiące szóstego roku to EX. Na dziewiątym slajdzie jest podejźrzon lancetowaty to drobna roślina osiągająca do dwudziestu pięciu centymetrów wysokości. Jej ostatnie zdjęcia pochodzą z tysiąc dziewięćset dziewięćdziesiątego drugiego roku. Jest to gatunek rośliny z rodziny nasięźrzałowatych. Kategoria zagrożenia w Polsce według Czerwonej listy roślin i grzybów Polski z dwa tysiące szóstego roku to EX, wymarły i zaginiony. Wpisany do Polskiej czerwonej księgi roślin. W Polsce było tylko jedno udokumentowane stanowisko. W Gorcach w roku tysiąc dziewięćset pięćdziesiątym. Na hali Turbacz na wysokości tysiąca dwustu dwudziestu metrów nad poziomem morza. Obecnie na terenie naszego kraju podejźrzon lancetowaty jest uważany za wymarły.
Polecenie 1
R1ZiUb3qY6rvM
Wyjaśnij, o czym mówią nam informacje pozyskane z badań nad skamieniałościami fauny pochodzącymi z dawnych epok. (Uzupełnij).