Zdjęcie przedstawia marmurową rzeźbę młodej kobiety, która trzyma na kolanach ciało martwego mężczyzny. Kobieta ubrana jest w długą suknię, ma na głowie suknię. Patrzy na ciało mężczyzny. Mężczyzna jest nagi, przepasany jedynie w pasie kawałkiem materiału. W tle za rzeźbą znajduje się ściana z brązowego marmuru.
Opis punktów znajdujących się na ilustracji:
1. Arcydzieło Michała Anioła (1475–1564). Obraz przedstawia portret dojrzałego mężczyzny. Ma podłużną twarz z głębokimi zmarszczkami. Ma ciemne, krótkie włosy, brodę z wąsami oraz brązowe oczy.
^{Indeks górny Daniele da Volterra, Portret Michała Anioła (fragment), ok. 1544}
Jest to jedyna sygnowana praca tego artysty. Na szarfie znajdującej się na piersi Maryi widnieje napis „MICHAEL ANGELUS BONAROTUS FLORENT FACIBAT” (Uczynił to Florentczyk Michał Anioł Buonarroti). 24-letni rzeźbiarz wyrył go po tym, jak usłyszał, że jego wybitne dzieło przypisuje się innemu mistrzowi dłuta, a zarazem architektowi Cristoforo Solariemu. Praca nad rzeźbą trwała blisko dwa lata, kilka miesięcy przeznaczono na staranne wypolerowanie marmuru. Kiedy w 1499 roku Pietà została ukończona, wzbudziła powszechny zachwyt. Wśród jej największych admiratorów znalazł się malarz, architekt, pisarz, historyk, Giorgio Vasari. W Żywotach najsławniejszych malarzy rzeźbiarzy i architektów zanotował: „To z pewnością cud, że bezkształtny blok kamienia mógł zostać sprowadzony do doskonałości, którą natura ledwie jest w stanie stworzyć w ciele”. Dziś Pietę podziwiać można w Bazylice św. Piotra na Watykanie.
2. Pietà
(wł. miłosierdzie, współczucie, pobożność). Obraz przedstawia półnagie ciało Jezusa przepasane w pasie kawałkiem białego materiału. Ciało jest wychudzone, z rany na brzuchu sączy się krew. Głowa też jest w ranach. Ciało obejmuje Maryja. Jest to kobieta w niebieskiej, długiej sukni z białą chustą owiniętą szczelnie wokół głowy. Po lewej ciało Jezusa podtrzymuje mężczyzna w niebiesko-zielonej szacie. Po prawej stoi mężczyzna w czerwonej szacie z futrzanym szalem. Ma ręce złożone do modlitwy. Jest łysiejący. W tle stoi wysoki krzyż, dalej są wzniesienia i niebo z chmurami.
^{Indeks górny Rogier van der Weyden, Pietà, 1450}
Motyw ikonograficzny i temat w sztuce chrześcijańskiej (głównie w malarstwie i rzeźbie). Wyobrażenie Matki Bożej trzymającej na kolanach ciało zmarłego, zdjętego z krzyża syna. W niektórych ujęciach pojawiają się Jan Apostoł, Maria Magdalena, a czasem inne postacie. Pietà nie ma źródła literackiego, wyrosła z motywu opłakiwania i lamentacji nad zwłokami Chrystusa. Temat pojawił się na początku czternastego wieku w Niemczech, wkrótce rozprzestrzenił się na Francję i kraje północnej Europy. Przedstawienie odnosi się do współuczestnictwa Maryi w dziele zbawienia i odkupienia.
3. Arcydzieło sztuki renesansowej. Dzieło Michała Anioła odzwierciedla ideały dojrzałego renesansu (1490–1527), w szczególności zainteresowanie realistycznym, choć wyidealizowanym ujęciem ciała ludzkiego. Artysta nadał rzeźbie kształt piramidalny. Pomaga to widzowi w jej obserwacji, ale zapewnia też stabilność kompozycji, co artysta dodatkowo podkreślił ciężką draperią okrywającą monumentalną postać Maryi. Chociaż Pietà wydaje się naturalistyczna, to Dziewica jest w istocie znacznie większa od swego dorosłego syna. Michał Anioł zdecydował się na takie proporcje ze względu na wymogi perspektywy – masywne ciało rozłożone na kolanach mniejszej postaci zaburzyłoby pożądaną równowagę dzieła. Scena miała ukazywać jednocześnie agonię, powagę i heroiczną rezygnację.
4. Biały marmur z Carrary. Artysta osobiście wybrał blok białego marmuru w słynnych kamieniołomach w Carrarze. Pochodzący z Toskanii materiał uważa się za najszlachetniejszy na świecie, jest bowiem trwały, odporny na wietrzenie i ma duże walory dekoracyjne. Marmuru kararyjskiego używali najwięksi mistrzowie sztuki renesansu i baroku, m.in. Filippo Brunelleschi i Giovanni Lorenzo Bernini. Pietà Michała Anioła została dokładnie wypolerowana pumeksem. Wygładzenie powierzchni kamienia niemal dematerializuje rzeźbę, nadając jej mistycznego charakteru.
5. Twarz Madonny. Maryja jest młoda i dziewczęca, co spotkało się z krytyką widzów współczesnych Michałowi Aniołowi. Jej spokojna twarz wynurza się cienia bogato drapowanego welonu. W 1972 wskutek ataku niezrównoważonego psychicznie geologa z Węgier, Laszlo Totha Pietà została poważnie uszkodzona. Mężczyzna za pomocą młotka odłupał lewe ramię Madonny, odłamał jej nos i zniszczył twarz. Przy rekonstrukcji rzeźby posłużono się kopią z poznańskiego kościoła Matki Bożej Bolesnej, wykonaną na początku dwudziestego wieku we Włoszech i uznawaną za jedną z najlepszych replik renesansowego arcydzieła.
6. Doskonałe studium anatomii Realistycznie wymodelowane i wyidealizowane zwłoki Chrystusa okryte są jedynie perizonium – udrapowaną na biodrach wąską przepaską z płótna. To doskonałe studium anatomii przedstawia nagie, szczupłe, młodzieńcze ciało z delikatnie zaznaczonymi śladami męki. Artysta mistrzowsko odwzorował bezwładne mięśnie, ścięgna, a nawet linie papilarne na dłoniach. Dużo pracy poświęcił też na opracowanie „niebiańsko pięknej” spokojnej twarzy Chrystusa.