Mutarotacja D-fruktozy. Cukry występują głównie w formie pierścieniowej, co powoduje powstanie nowego centrum chiralnego i co za tym idzie dwóch diastereoizomerycznych odmian formy pierścieniowej – anomerów α i β. W roztworze cukru ustala się stan równowagi pomiędzy formami α, β i łańcuchową, która jest stanem pośrednim w procesie przemiany jednego anomeru w drugi. Ilustracja przedstawia kilka wzorów D-fruktozy - jeden wzór w projekcji Fischera i cztery wzory w projekcji Hawortha. Tło wzorów stanową owoce. Opisano: 1. Na ilustracji jest wzór fruktozy: składa się z sześciu atomów węgla tworzących pionowy łańcuch główny, na górze wzoru i na dole są grupy ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Drugi atom węgla łączy się wiązaniem podwójnym z atomem tlenu. Trzeci atom węgla po lewej stronie łączy się z grupą OH, po prawej stronie z atomem wodoru. Czwarty i piąty atom węgla łączy się po lewej stronie z atomem wodoru, a po prawej z grupą OH. Opis: Fruktoza jest 6-węglowym polihydroksyketonem, który należy do grupy heksoz, ze względu na sześć atomów węgla, i do ketoz (ketoheksoz) ze względu na grupę ketonową., 2. W projekcji Hawortha. Opis: Fruktoza w postaci krystalicznej ma postać sześcioczłonowego pierścienia (fruktopiranozy), a częściowo także postać pięcioczłonowego pierścienia (fruktofuranozy). Anomery α i β odpowiednich form pierścieniowych można przekształcić w siebie w roztworze wodnym. Pozostają w równowadze ze sobą. W temperaturze 20 stopni Celsjusza 76% D-fruktozy rozpuszczonej w wodzie występuje w postaci β-piranozy, 4% w postaci α-furanozy i 20% w postaci β-furanozy. 2.1. Na ilustracji jest wzór α-D-fruktofuranozy. Zbudowany jest z pięcioczłonowego pierścienia. W skład wzoru wchodzi sześć atomów węgla, dwa atomy pierwszy i szósty występują w grupie ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Po prawej stronie pierścienia wspomniana grupa łączy się w dół z drugim atomem węgla, ten z kolei w dół łączy się z grupą OH., 2.2. Na ilustracji jest wzór β-D-fruktofuranozy. Zbudowany jest z pięcioczłonowego pierścienia. W skład wzoru wchodzi sześć atomów węgla. Dwa atomy: pierwszy i szósty występują w grupie ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Po prawej stronie pierścienia wspomniana grupa łączy się w górę z drugim atomem węgla, ten z kolei w górę łączy się z grupą OH., 2.3. Na ilustracji jest wzór α-D- fruktopiranozy. Zbudowany jest z sześcioczłonowego pierścienia. W skład wzoru wchodzi między innymi jedna grupa ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Po prawej stronie pierścienia wspomniana grupa łączy się w dół z drugim atomem węgla, ten z kolei w dół łączy się z grupą OH., 2.4. Na ilustracji jest wzór β-D- fruktopiranozy. Zbudowany jest z sześcioczłonowego pierścienia. W skład wzoru wchodzi między innymi jedna grupa ${\mathrm{C}\mathrm{H}}_2\mathrm{O}\mathrm{H}$. Po prawej stronie pierścienia wspomniana grupa łączy się w górę z drugim atomem węgla, ten z kolei w górę łączy się z grupą OH.

Mutarotacja D-fruktozy Cukry występują głównie w formie pierścieniowej, co powoduje powstanie nowego centrum chiralnego i co za tym idzie dwóch diastereoizomerycznych odmian formy pierścieniowej – anomerów α i β. W roztworze cukru ustala się stan równowagi pomiędzy formami α, β i łańcuchową, która jest stanem pośrednim w procesie przemiany jednego anomeru w drugi. Ilustracja przedstawia mutarotację D-fruktozy. Na grafice przedstawione jest pięć wzorów. Jeden łańcuchowy i cztery z projecji Hawortha. Wzór D- fruktory zapisany w formie łańcuchowej jest formą pośrednią pomiędzy formami $\mathrm{\alpha }$ i $\mathrm{\beta }$. Dlatego odchodzące podwójne strzałki mają przeciwny kierunek. Takie podwójne strzałki skierowane są do rzędu górnego i rzędu dolnego wzorów z projecji Hawortha. Pomiędzy wzorami górnymi występuję podwójne strzałki skierowane w przeciwną stronę. Pomiędzy wzorami dolnego rzędu, również są podwójne strzałki skierowane w przeciwną stronę. Mówią one o możliwości przemienienia diastereoizomeru $\mathrm{\alpha }$ w $\mathrm{\beta }$ oraz diasteroizomeru $\mathrm{\beta }$ w $\mathrm{\alpha }$. Przejście z formy łańcuchowej do formy cyklicznej $\mathrm{\alpha }$ przechodząc przez formę pośrednią. Forma łańcuchowa D-fruktozy. Pionowy wzór. Grupa ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$ na górnym i dolnym końcu. Grupa estrowa zaznaczona pod górną grupą ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$. Dwie strzałki o przeciwnych kierunkach. Niedomknięty wzór projekcji Hawortha. Koniec górny wzoru łańcuchowego przeniesiony z grupą estrową na prawy koniec niedomknięcia, dolny koniec wzoru łańcuchowego na lewą stronę niedomknięcia. Lewa strona: Z piątego atomu węgla ochodzi linia zakończona grupą OH, oraz linia zakończona grupą ${\mathrm{HOH}}_2\mathrm{C}$. Od grupy OH odchodzi strzałka skierowana na atom węgla grupy estrowej. Prawa strona: grupa estrowa. Od węgla grupy estrowej odchodzi linia końcu której jest ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$. Od podwójnego wiązania grupy estrowej odchodzi strzałka wskazująca na tlen grupy estrowej. Dwie strzałki o przeciwnych kierunkach. Domknięty wzór projekcji Hawortha. Uległo połączenie grupy OH z grupą estrową. W efekcie z grupy OH pozostał tlen. Tlen połączony jest z węglem byłej grupy estrowej. Grupa estrowa uległa przekształceniu w grupę OH. Przejście z formy łańcuchowej do formy cyklicznej $\mathrm{\beta }$. Forma łańcuchowa D-fruktozy. Pionowy wzór. Grupa ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$ na górnym i dolnym końcu. Grupa estrowa zaznaczona pod górną grupą ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$. Dwie strzałki o przeciwnych kierunkach. Niedomknięty wzór projekcji Hawortha. Koniec górny wzoru łańcuchowego przeniesiony z grupą estrową na prawy koniec niedomknięcia, dolny koniec wzoru łańcuchowego na lewą stronę niedomknięcia. Lewa strona: koniec niedomknięcia z grupą ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$. Grupa ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$ zapisana jest ${\mathrm{HOH}}_2\mathrm{C}$ nad C. Od C odchodzi linia na której końcu jest OH. Od grupy OH odchodzi strzałka skierowana na atom węgla grupy estrowej. Prawa strona: grupa estrowa. Od węgla grupy estrowej odchodzi linia na której końcu jest ${\mathrm{CH}}_2\mathrm{OH}$. Od podwójnego wiązania grupy estrowej odchodzi strzałka wskazująca na tlen grupy estrowej. Dwie strzałki o przeciwnych kierunkach. Domknięty wzór projekcji Hawortha. Uległo połączenie grupy OH z grupą estrową. W efekcie z grupy OH pozostał tlen. Tlen połączony jest z węglem byłej grupy estrowej. Grupa estrowa uległa przekształceniu w grupę OH. Z ${\mathrm{HOH}}_2\mathrm{C}$ nad C powstała grupa ${\mathrm{CH}}_2$.