Na politycznej mapie świata opisano sześć miejsc. Opis: 1. Zdjęcie przedstawia wojskowy samolot lecący nad terenem zielonym. Samolot rozpyla pestycydy. To Wietnam. Misja defoliacyjna. W latach 1961–1971, podczas wojny wietnamskiej, wojsko USA rozpyliło 5 milionów galonów pestycydów na obszarze ponad 0,6 mln ha na południu Wietnamu. Armia amerykańska używała herbicydów tęczowych w celu niszczenia lasów i pól uprawnych. Operacja miała dwa cele: doprowadzenie do zrzucenia liści przez drzewa w celu uniemożliwienia ukrycia się partyzantów na danym terenie; spowodowanie zniszczenia upraw w celu doprowadzenia do braków żywności u wroga. Szacuje się, że pestycydy dotknęły w większym bądź mniejszym stopniu 14–44% powierzchni zalesionej Wietnamu. Największe szkody odnotowano w lasach namorzynowych. Zniszczenie ekosystemów leśnych skutkowało olbrzymią utratą bioróżnorodności (zwłaszcza ptaków i ssaków). Od lat 90. XX w. Wietnam – przy wsparciu międzynarodowym – poczynił znaczne działania na rzecz odbudowy lesistości kraju. Do 2011 r. Forest Trends wykazał, że zasięg drzewostanu w Wietnamie zbliżył się do poziomu sprzed wojny, a oenzetowskie FAO konsekwentnie wymieniało lasy Wietnamu jako umiarkowanie rozrastające się w latach 1990–2015., 2. Zdjęcie przedstawia widok z lotu ptaka na pewien obszar. Po lewej stronie rośnie las, w jego pobliżu jest jezioro. Po prawej stronie jeziora jest rzeka. Woda w rzece ma brązowy kolor. Na terenach przez siebie kontrolowanych Rebelianci Rewolucyjnej Sił Zbrojnych Kolumbii (FARC) prowadzili w latach 1964–2016 nielegalne wydobycie złota, aby finansować działalność zbrojną. FARC zatrudniało górników, którzy pozyskiwali i oczyszczali złoto metodą chałupniczą wykorzystującą rtęć. Ta z kolei stanowi poważne zagrożenie dla środowiska. Rtęć jest wykorzystywana do tworzenia amalgamatu. Drobinki złota miesza się z rtęcią w zawiesinie wodnej. Następnie pocierając, ręcznie formuje się małe kulki. Nadmiar rtęci jest wyciskany za pomocą chusteczek. Tak uformowane bryłki amalgamatu są podgrzewane, aby odparować resztki rtęci. Czynności te są wykonywane bez zabezpieczeń. Efektem wydobycia złota jest zanieczyszczenie rzek i ziemi rtęcią (zwłaszcza w dorzeczu <span lang="es”>Quito). Doszło do silnego wylesiania. Występowanie aluwialnych złóż złota pokrywa się z lasami. W czasie wydobycia surowca „zrywa się” pokrywę leśną, ale także wycina drzewostan pod osady dla górników. Po złożeniu broni w 2016 r., część byłych partyzantów FARC jeszcze bardziej wyspecjalizowała się w nielegalnym wydobyciu złota, kontynuując tym samym szkodzenie środowisku., 3. Zdjęcie przedstawia dwie osoby płynące wąską łódką. Woda w rzece jest zielonobrązowa. Rzekę porastają częściowo wysokie trawy. Na początku lat 90. XX w., w odpowiedzi na powstanie szyickie w południowym Iraku, wojska Saddama Husajna osuszyły mokradła mezopotamskie – największy kompleks mokradeł na Bliskim Wschodzie, położony u zbiegu rzek Tygrys i Eufrat. Tamtejsza roślinność została zniszczona napalmem. System kanałów i zapór zbudowanych na rozkaz dyktatora zamknął dopływ wody do 9 tysięcy kilometrów kwadratowych mokradeł i zamienił krainę bagien, trzcinowisk, ptactwa i ryb w pokrytą solną skorupą pustynię i półpustynię (utrata ponad 90% mokradeł). W 2003 r., gdy amerykańskie wojska obaliły Saddama, pierwotni mieszkańcy mokradeł – Arabowie Błotni (Madanowie) – zaczęli wracać na utracone tereny i razem z inżynierami wspomaganymi przez ONZ przystąpili do kopania przepustów w saddamowskich groblach i zaporach. Przywrócenie stanu początkowego zajmie jeszcze wiele lat, ale dotychczasowe wyniki są bardzo obiecujące. Woda z rzek znów popłynęła na wysuszone obszary., 4. Zdjęcie przedstawia teren porośnięty gęstym lasem. W oddali jest szczyt w kształcie stożka. Trwająca od połowy lat 90. XX wieku seria krwawych konfliktów zbrojnych w wschodniej części Demokratycznej Republice Konga (zwłaszcza w latach 1998–2003) doprowadziła do spadku populacji dzikich zwierząt, które były źródłem mięsa dla bojowników, walczących o przetrwanie cywilów i handlarzy. Ciężar wojny odczuły zarówno mniejsze zwierzęta, takie jak antylopy, małe małpy czy gryzonie, ale także większe, takie jak duże małpy i leśne słonie. Powstałe obozy dla uchodźców i przesiedleńców wewnętrznych lokalizowano na terenach mocno zalesionych i teoretycznie chronionych prawem. Skutkowało to deforestacją. Drewno wykorzystywano do celów energetycznych. Nowo przybyli rolnicy, chcąc pozyskać kolejne tereny pod uprawy, zniszczyli znaczne połacie lasów deszczowych i ułatwili tym samym dostęp do chronionych gatunków zwierząt kłusownikom. Lokalne grupy zbrojne pobierają opłaty od miejscowej ludności za ochronę zabronionych działań na terenie parku narodowego, takich jak nielegalne połowy, czy produkcja i przemyt węgla drzewnego na terenach cennych przyrodniczo (w tym w znajdującym się na liście UNESCO PN Wirunga słynącym z goryli górskich). Często dochodzi do morderstw pracowników parków narodowych, co dodatkowo obniża zdolność reagowania państwa na szkodliwą działalność środowiskową. Parki narodowe w strefie konfliktów stanowią obszary nielegalnego wydobycia surowców mineralnych. W proceder ten – skutkujący wylesianiem i zanieczyszczeniem środowiska – zamieszane są lokalne grupy zbrojne i korporacje transnarodowe., 5. Zdjęcie przedstawia małą łódź motorową na otwartym morzu. Wojna domowa w Somalii z 1991 r. skutkuje do dzisiaj nadmiernym odłowem ryb morskich. Somalijczycy w trakcie konfliktu zaczęli pozyskiwać ogromne ilości ryb, aby zaspokoić potrzeby cywilów. Ignorując międzynarodowe protokoły, doprowadzono tym samym do zubożenia bioróżnorodności gatunkowej morza.