Ilustracja przedstawia panoramę Konstantynopola z lotu ptaka od strony Bosforu. Opis: 1. Wielki Pałac. Plik audio: „Obrzędowe serce miasta znajdowało się na krótkim, wschodnim krańcu cyplu. Na południu tego obszaru był Wielki Pałac. […] Wnętrze kompleksu zawierało salę audiencyjną, biesiadną, pomieszczenia dla personelu i straży oraz prywatne pokoje dla rodziny cesarskiej, ogrody i pola do ćwiczeń ze wschodnim bokiem biegnące w dół do wybrzeża morskiego. […] Przy zachodniej ścianie pałacu było kathisma – »cesarska loża«, w której cesarz wraz z rodziną i urzędnikami mógł ukazywać się swym poddanym w czasie ceremonii. Stała ponad hipodromem […]”. Ilustracja przedstawia plac z fontanną otoczony z czterech stron kolumnami. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 2. Hipodrom. Plik audio: „Dorównywał Circus Maximus w Rzymie. Budowla ta, mając 480 metrów długości i 120 metrów szerokości, służyła jak główne miejsce rozrywki w Konstantynopolu, gdzie wyścigi rydwanów i sztuki cyrkowe wystawiano dla 100 tys. widzów”. Rycina przedstawia ruiny po ogromnym hipodromie znajdującym się w centrum miasta. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 3. Forum Konstantyna (Augusteion). Plik audio: „W centrum tego rytualnego obszaru znajdował się Augusteion, duży otwarty plac, który służył za ekwiwalent Forum w Rzymie. Wzdłuż jego boku była kuria senatorska, na jej północno-wschodnim rogu bazylika sądowa, a wzdłuż jego zachodniego boku publiczne thermae, czyli łaźnia – z tych budowli pozostały jedynie ślady fundamentów”. Ilustracja przedstawia szczyt kolumny, na której umieszczony jest pomnik mężczyzny siedzącego na koniu. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 4. Hagia Sophia. Plik audio: „Gdy Konstantyn przybył na poświęcenie miasta, dopiero co położono fundamenty (ok. 326 r.) pod świątynię Hagia Sophia, którą poświęcono Bogu jako »Święta Mądrość« Boga; lecz ta bazylika wreszcie nie zostanie skończona i formalnie poświęcona aż do panowania jego syna Konstancjusza II (360 r.). Konstantyński kościół został zniszczony przez ogień w 404 r. i odbudowany wzdłuż jego pierwotnych linii przez Teodozjusza II (ok. 415 r.). Tę drugą Hagię Sophię niemal całkiem zniszczyło powstanie Nika w 532 r., a później na nowo ją zaprojektował i zbudował w jej obecnej formie późniejszy bizantyjski cesarz Justynian”. opis alternatywny lic. CC BY-SA 3.0, Radomil talk, Wikimedia Commons. Zdjęcie i ilustracja przedstawia budynek Hagii Sophii. To monumentalny budynek zwieńczony ogromną kopułą. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 5. Hagia Eirene. Plik audio: „Umiejscowiona zaraz na północ od Hagii Sophii na akropolu [część greckiego miasta-państwa położona na wzgórzu] starego Byzantionu znajduje się Hagia Eirene (kościół Świętego Pokoju). W tym miejscu istniał „dom kościoła” i Konstantyn zastąpił go dużą bazyliką upamiętniającą pokój, który przyniosło cesarstwu i Kościołowi jego zwycięstwo nad Licyniuszem. Wybudowano ją przed końcem jego panowania i służyła jako katedra dla biskupa i miasta, zanim ukończono Hagię Sophię. Justynian zrekonstruował ten kościół dwa wieki później i dodał centralną kopułę nad jej bazylikowym planem […]”. Zdjęcie przedstawia Hagię Eirenę. To duży budynek kościelny z jedną kopułą o surowym wyglądzie. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 6. Hagioi Apostoloi. Plik audio: „Wzdłuż górnego odcinka alei Mese wewnątrz muru Konstantyn nakazał budowę kościoła Hagioi Apostoloi (Świętych Apostołów) na szczycie czwartego i najwyższego wzgórza w mieście. Planował, aby jego ciało spoczęło w pięknym sarkofagu z porfiru w centrum tego kościoła wśród symbolicznych grobów apostołów Chrystusa, jego Zbawiciela”. Ilustracja przedstawia Hagioi Apostoloi. To duży budynek kościelny z wieloma kopułami, bardzo bogato zdobiony z zewnątrz. Domena publiczna, Wikimedia Commons. 7. Mury miejskie. Plik audio: „Przebieg nowych murów miejskich, dostosowanych maksymalnie do konfiguracji terenu, miał wytyczyć sam Konstantyn Wielki. Umocnienia wzniesione przez tego władcę wyznaczały granice miasta przez około osiemdziesiąt lat i ratowały jego mieszkańców m.in. przed zwycięskimi siłami Wizygotów w 378 r. Przekazy źródłowe poświadczają, że pewne fragmenty murów z czasów Konstantyna Wielkiego przetrwały przynajmniej do połowy VIII stulecia. Niestety nic nie wiadomo na temat wyglądu murów konstantyńskich. […] nowe fortyfikacje stolicy wzniesiono w latach 405–413. […] Obwód wewnętrznego muru był broniony przez 96 wież, rozstawionych w średnich odstępach 55 m jedna od drugiej. Miały one zróżnicowany kształt – 74 wzniesiono na planie kwadratu, 14 ośmiokąta, 5 sześciokąta, 2 siedmiokąta i 1 pięciokąta. Wysokość tych wież dochodziła do 18–20 m”. Zdjęcie przedstawia masywne mury obronne otaczające Konstantyn Wielki. Są one bardzo wysokie, z miejscami przygotowanymi do obrony miasta. lic. CC BY-SA 3.0, Bigdaddy1204, Wikimedia Commons.