Ilustracja interaktywna dotyczy dwunastu czynników pozaprzyrodniczych. Ilustracja przedstawia rozległe pole uprawne o zachodzie słońca. Opisano: 1. Polityka państwa. Sposób, w jaki władze państwa kształtują rolnictwo w kraju, jakie określają priorytety, jakie środki przeznaczają na rolnictwo, w jaki sposób wspierają produkcję rolniczą, 2. Polityka unijna. Możliwości wspierania sektora rolniczego za pomocą środków i programów instytucji europejskich, 3. Demografia. Zjawiska demograficzne kształtujące liczbę ludności, inaczej kształtuje się politykę rolną w państwach, w których zachodzi eksplozja demograficzna, a inaczej w tych, w których obserwuje się regres demograficzny, 4. Tradycje rolnicze. Dotychczasowe, nawet kilkusetletnie doświadczenia kraju w zakresie rozwoju rolnictwa, istnienie pewnych wzorców pracy i konsumpcji produktów rolnych, 5. Poziom agrotechniki. Dostępność i umiejętność wykorzystania środków wspierających produkcję rolniczą, stopień zmechanizowania prac rolnych, 6. Trendy żywnościowe. Tradycje żywieniowe w danym kraju; w niektórych społeczeństwach tradycyjnie spożywa się więcej określonych produktów rolnych (na przykład mięsa lub ryb); ponadto kształtowanie się pewnej mody na określone produkty również wpływa na kształt rolnictwa, np. ograniczanie spożywania mięsa, 7. Zagraniczna wymiana handlowa. Sytuacja, w której produkty rolne danego kraju stanowią przedmiot wymiany handlowej; możliwość sprzedaży produktów (czyli pojawienie się zapotrzebowania na produkty w innym kraju) kształtuje produkcję rodzimą; niektóre kraje specjalizują się w produkcji określonych dóbr na arenie międzynarodowej, co pozwala na specjalizację i rozwijanie danego rodzaju produkcji w kraju, 8. Formy własności ziemi. Tereny wykorzystywane do produkcji rolniczej mogą należeć do skarbu państwa lub być własnością prywatną; wpływa to na kształtowanie polityki rolnej w kraju, 9. Struktura wielkości gospodarstw rolnych. Udział poszczególnych typów wielkości gospodarstw rolnych kształtuje wielkość produkcji oraz efektywność rolnictwa, a także możliwość mechanizacji czy stosowania określonej agrotechniki, 10. Zasoby siły roboczej. Dostępność pracowników w sektorze rolniczym warunkuje możliwość utrzymania produkcji rolnej; dostępność ta jest uwarunkowana poziomem rozwoju społeczno-gospodarczego i ma związek z odchodzeniem od zawodów rolniczych i migracjami ludności z obszarów wiejskich do miast, 11. Kształcenie rolnicze. Funkcjonowanie instytucji edukacyjnych różnego szczebla kształtujących pracowników sektora rolniczego; zależą one zarówno od polityki rolnej, jak również od polityki edukacyjnej kraju, 12. Klęski, epidemie. Okresy, w których drastycznie rośnie zapotrzebowanie na określone produkty rolne w kraju dotkniętym klęską (zwiększenia produkcji na własne potrzeby), ale także możliwość zwiększenia produkcji rolnej na potrzeby innego kraju dotkniętego klęską.