Ilustracja główna przedstawia schemat reakcji. Wzór pierwszej cząsteczki, 2-metylopentenu: zygzakowaty łańcuch główny łączy się z trzema grupami metylowymi. Strzałka - z opisem cząsteczka Cl, hv - do wzoru 2-chloro-2-metylopentanu: krótki, zygzakowaty łańcuch główny łączy się z trzema grupami metylowymi oraz z atomem chloru zaznaczonym kolorem zielonym. Strzałka z opisem - KOH, jedna cząsteczka wody - do wzoru 2-metylopentan-2-olu. Wzór jest następujący: krótki, zygzakowaty łańcuch główny łączy się z trzema grupami metylowymi oraz z grupą OH zaznaczoną kolorem czerwonym. Od 2-metylopentan-2-olu i 2-chloro-2-metylomentanu poprowadzono strzałki do wzoru 2-metylopent-2-enu: zbudowany jest z zygzakowatego, krótkiego łańcucha głównego połączonego z trzema grupami metylowymi. We wzorze jest jedno wiązanie podwójne. Przy strzałce biegnącej od 2-metylopentan-2-olu jest opis: tlenek glinu, ogrzewanie lub stężony kwas siarkowy, ogrzewanie. Przy strzałce biegnącej od 2-chloro-2-metylopropanu jest opis: NaOH, alkohol. Ilustrację opisano następującymi punktami: 1. 2-metylopentan. Wzór sumaryczny: C₆H₁₄. Model 3D związku: łańcuch główny tworzy pięć połączonych ze sobą szarych kulek. Skrajne kulki łączą się z trzema białymi kulkami. Przedostatnia szara kulka leżąca po prawej stronie wzoru łączy się w dół z szarą kulką połączoną z trzema białymi kulkami. Na górze łączy się z białą kulką. Dwie pozostałe szare kulki łączą się - każda z nich - z dwiema białymi kulkami., 2. Cl₂, hv. Produkt uboczny: HCl, 3. 2-chloro-2-metylopentan. Wzór sumaryczny: C₅H₁₁Cl. Model 3D związku: pięć połączonych ze sobą szarych kulek. Trzy z nich łączą się z trzema białymi kulkami. Jedna łączy się z dwiema białymi kulkami, a jedna szara kulka dodatkowo z zieloną kulką., 4. KOH, H₂O. Produkt uboczny: HCl, 5. 2-metylopentan-2-ol. Wzór sumaryczny: C₆H₁₄O. Model 3D związku: sześć połączonych ze sobą czarnych kulek. Trzy z nich łączą się z trzema białymi kulkami każda. Dwie czarne kulki łączą się z dwiema białymi - każda z nich. Jedna czarna kulka łączy się z czerwoną kulką, a ta z białą kulką., 6. NaOH, alkohol. Produkty uboczne: NaCl, H₂O, 7. Al₂O₃, ogrzewanie; lub stęż. H₂SO₄, ogrzewanie; Produkt uboczny: H₂O, 8. 2-metylopent-2-en. Wzór sumaryczny: C₆H₁₂. Model 3D związku: opis łańcucha od lewej strony - szara kulka łączy się z trzema białymi kulkami. Ta po prawej stronie łączy się z szarą kulką połączona z dwiema białymi kulkami. Następnie jest szara kulka, która na dole łączy się z białą kulką, a po prawej stronie wiązaniem podwójnym z kolejną szarą kulką. Ta szara kulka łączy się na dole po prawej stronie oraz u góry po prawej stronie z szarą kulką połączoną z trzema białymi kulkami.

Na ilustracji głównej jest równanie reakcji: sześcioczłonowy pierścień z trzema wiązaniami podwójnymi i wiązaniem pojedynczym po prawej stronie u góry połączonym z kolejnym wiązaniem pojedynczym - etylobenzen daje - pod wpływem katalizatora - cząsteczkę o wzorze: sześcioczłonowy pierścień z trzema wiązaniami podwójnymi i wiązaniem pojedynczym po prawej stronie u góry połączonym z wiązaniem podwójnym. To etenylobenzen. Drugim produktem jest cząsteczka wodoru. Opisano: 1. Produkcja etenylobenzenu. Procesy odwodornienia (dehydrogenacji) są szeroko stosowane w produkcji związków aromatycznych w przemyśle petrochemicznym. Takie procesy są wysoce endotermiczne i wymagają temperatur sięgających do 500°C i wyższych. Jedną z reakcji odwodornienia, stosowaną na skalę przemysłową jest produkcja etenylobenzenu przez odwodornienie etylobenzenu. Na ilustracji jest model model 3D styrenu. To sześcioczłonowy pierścień zbudowany z czarnych kulek. Każda z pięciu czarnych kulek łączy się z białą kulką. Jedna kulka leżąca w pierścieniu na dole po prawej stronie łączy się z kolejną czarną kulką połączoną z białą kulką. Ta czarna kulka łączy się z czarną kulką połączoną z dwiema białymi kulkami., 2. Katalizator. Katalizatory odwodornienia są oparte głównie na tlenku żelaza(III) (Fe₂O₃), którego działanie jest wspomagane za pomocą tlenku potasu (K₂O) lub węglanu potasu (K₂CO₃). Na ilustracji jest pewna ilość czerwonego proszku. Fe₂O_{3., 3. Tlenek chromu(III). Alkany takie jak pentan i 
2-metylobutan można przekształcić w pent-1-en i 2-metylobut-1-en, stosując jako katalizator tlenek chromu(III) (Cr2O3). Reakcję prowadzi się w temperaturze 500°C. Na zdjęciu jest pewna ilość ciemnozielonego proszku. Cr2O3., 4. Odwodornienie oksydacyjne. Obecnie badania koncentrują się na opracowywaniu alternatyw odwodornienia alkanów, takich jak odwodornienie oksydacyjne (ODH) z dwóch powodów: niepożądane reakcje zachodzą w wysokiej temperaturze i prowadzą do koksowania i dezaktywacji katalizatora, co sprawia, że nieunikniona jest jego częsta regeneracja; podczas procesu zużywa się duża ilość ciepła, dlatego wymagane są wysokie temperatury reakcji. Synteza krótkołańcuchowych olefin poprzez egzotermiczne selektywne utlenianie etanu i propanu jest w rzeczywistości uważana za potencjalną alternatywę dla tradycyjnej, wysoce energochłonnej pirolizy surowców węglowodorowych. $2 {\mathrm{C}}_2{\mathrm{H}}_6 + {\mathrm{O}}_2 \to 2 {\mathrm{C}}_2{\mathrm{H}}_4 + 2 {\mathrm{H}}_2\mathrm{O}$.}.