Ilustracja interaktywna ukazuje zielonego węża. Opis. 1. Tylne brzegi tarcz pokrywających ciało węży odstają, co pomaga im w pełzaniu (brzegi tarczek zahaczają o nierówności powierzchni, po której wąż się przemieszcza)., 2. Połączenia pomiędzy tarczkami nie są skostniałe, co warunkuje stosunkowo dużą sprawność w poruszaniu się., 3. Gdy naskórek pokrywający skórę węży staje się zbyt ciasny, aby pomieścić ciało, ulega wymianie podczas procesu zwanego linieniem. Zdjęcie ukazuje zrzucony przez węża naskórek. Ma postać cienkiej skóry._{Indeks dolny Wylinka. Źródło: Martina Lindnera, WikimediaCommons, Licencja: CC BY-SA 4.0}

Ilustracja interaktywna przedstawia zdjęcie krokodyla australijskiego (Crocodylus johnsoni). Ciało krokodyla jest masywne. Gad ma wydłużony, spłaszczony pysk. Widoczne są zęby. Na grzbiecie ma wypustki przypominające kolce. Jego ciało pokrywają tarcze rogowe. Mają postać ułożonych rzędami zrogowaciałych wybrzuszeń. Krokodyl leży częściowo w błocie. Opis. 1. Ciało krokodyli pokryte jest niezachodzącymi na siebie kostnymi tarczami, które układają się w regularne rzędy i wzory., 2. Tarcze na grzbiecie i na brzuchu są poprzecznie uszeregowane, a ogonowe ułożone na kształt obręczy., 3. Liczne tarczki wzmocnione są dodatkowo płytkami kostnymi, zwanymi też osteodermami, które są tej samej wielkości i tego samego kształtu co powierzchowne, rosnące ponad nimi tarczki.