Zdjęcie przedstawiające pozyskiwanie chromu za pomocą aluminotermii. Reakcja zachodzi w specjalnym tyglu z uchwytem umieszczonym na dwóch cegłach stojących na większym tyglu. Z małego tygla wydostaje się jasny płomień, z którego ulatuje biały, gęsty dym. Wokół płomieni można zaobserwować liczne iskry. Opisano: 1. Aluminotermia Proces metalurgiczny mający na celu produkcję metali poprzez redukcję ich tlenków sproszkowanym lub zgranulowanym glinem, zwany jest aluminotermią. Używane w tej metodzie reagenty tworzą mieszaninę termitową, która reagując prowadzi do wydzielenia dużych ilości ciepła (temperatura dochodzi do 3000 K)., 2. Otrzymywanie czystego chromu Oddzielenie żelaza z rudy (żelazochrom) przebiega w dwóch etapach:
Atom chromu w chromicie ulega utlenieniu do chromianów (${{\mathrm{CrO}}_4}^{2-}$, atom chromu = +VI s.u.) poprzez ogrzewanie rudy w obecności powietrza z mieszaniną ${\mathrm{CaCO}}_3$ i ${\mathrm{Na}}_2{\mathrm{CO}}_3$. Z żelaza powstaje nierozpuszczalny w wodzie ${\mathrm{Fe}}_2{\mathrm{O}}_3$. Za pomocą kwasu siarkowego(VI), chromian zostaje przekształcony w dichromian (${\mathrm{Cr}}_2{{{\mathrm{O}}_7}^{2-}}_{}$). Reakcja przebiega w podwyższonej temperaturze.Powstały w ten sposób dichromian redukuje się za pomocą węgla do ${\mathrm{Cr}}_2{\mathrm{O}}_3$. Tlenek chromu(III) redukowany jest kolejno do chromu metalicznego, za pomocą aluminotermii., 3. Zachodzące reakcje: ${\mathrm{Na}}_2{\mathrm{Cr}}_2{\mathrm{O}}_7+2 \mathrm{C}\to {\mathrm{Cr}}_2{\mathrm{O}}_3+{\mathrm{Na}}_2{\mathrm{CO}}_3+\mathrm{CO}$

${\mathrm{Cr}}_2{\mathrm{O}}_3+2 \mathrm{Al}\to {\mathrm{Al}}_2{\mathrm{O}}_3+2 \mathrm{Cr}$, 4. Fotografia przedstawia chrom wyprodukowany metodą aluminotermii. Zdjęcie przedstawiające chrom wyprodukowany metodą aluminotermii. Jest to nieduża, połyskująca, szara bryłka.

Zdjęcie przedstawiające fragment motocyklu, w którym wykorzystano chromowane części, jest to między innymi rura wydechowa. 1. Chromowanie Chromowanie wykonywane metodami elektrolitycznymi, służy jako metoda naprawy i zabezpieczania materiałów przed korozją.

Chromem można pokrywać przedmioty stalowe, miedziane, mosiężne. Powłoki dekoracyjno-ochronne powinny stanowić cienką warstwę od 0,25 do 2,5 µm, która powinna być szczelna (ochrona mechaniczna). Czas nakładania cienkich powłok wynosi kilka minut. W jednej wannie chromuje się jednocześnie kilka części. Gęstość prądu używanego w tym procesie nie jest duża (8–12 $\frac{\mathrm{A}}{{\mathrm{dm}}^2}$), co pozwala na stosowanie źródła prądu stałego o stosunkowo małej mocy. Składnikami elektrolitu są: bezwodnik kwasu chromowego (${\mathrm{CrO}}_3$) i kwas siarkowy(VI) (${\mathrm{H}}_2{\mathrm{SO}}_4$).

Bezwodnik kwasu chromowego(VI), w połączeniu z wodą tworzy kwasy chromowe(VI) (${\mathrm{H}}_2{\mathrm{CrO}}_4$ i ${\mathrm{H}}_2{\mathrm{Cr}}_2{\mathrm{O}}_7$)., 2. Właściwości powłok chromowych Powłoki chromowe tracą połysk i barwę dopiero pod wpływem wysokiej temperatury (400–500°C), przez dłuższy czas zachowują odporność na działanie korozji. Wykazują się one dużą twardością oraz dobrą przyczepnością. Wykorzystuje się je do regeneracji części, których powierzchnia jest twarda, mało ścieralna i odporna na korozję., 3. Przykłady zastosowań powłok chromowych: części samochodowe: felgi, zderzaki, listwy, lusterka lub nawet cały samochód części motocykla: zbiorniki, ramy, błotniki, osłony, lagi lub cały motocykl wyposażenie domu: meble, sprzęt AGD/RTV, lampy, klamki, itp. kamieniarstwo: figurki betonowe, ogrodzenia, rury chromowane do syfonów i inne rury w mieszkaniu.