Ilustracja przedstawia różne przystosowania małża do życia w środowisku wodnym. 1. Małż zagrzebany w dnie z krótkim syfonem wystającym ponad powierzchnię mułu, 2. Małż głęboko zagrzebany w dnie. Długie syfony gatunków zagrzebanych w dennym mule to kolejne przystosowanie. Za pomocą syfonu wpustowego mogą zasysać wodę z cząstkami pokarmowymi, które odfiltrowują w jamie płaszczowej. Metabolity z wodą są następnie wyrzucane syfonem wypustowym. Silnie rozwinięte mięśnie umożliwiają wciąganie i wysuwanie syfonów. Dzięki temu nie muszą się przemieszczać w celu zdobycia pokarmu, pędząc wygodne, osiadłe życie., 3. Małż przytwierdzony do skały U wielu gatunków osiadłych na twardym dnie w nodze powstał dodatkowy element – jama bisiorowa z bisiorem. W jamie bisiorowej znajduje się ujście gruczołu produkującego lepką wydzielinę, tzw. bisior, przytwierdzający małżę do podłoża. Niektóre gatunki wynalazły dodatkowe zastosowanie bisioru – służy im on do przemieszczania się. Wyrzucają wtedy lepkie nici bisioru na dalszą odległość, a następnie podciągają się na nim jak na linie.