Ilustracja przedstawia sylwetkę człowieka z zaznaczonymi narządami wewnętrznymi. Przy poszczególnych narządach są opisy dotyczące odpowiadającym im hormonom tkankowym. Wskazano nos, ramię, płuca, żołądek, wątrobę, trzustkę, jelito, skórę powyżej biodra. Opisano: 1. Erytropoetyna (EPO). Jest syntetyzowana w nerkach (w ok. 90%) i w wątrobie. Pobudza namnażanie i różnicowanie się komórek szpiku kostnego oraz dojrzewanie zróżnicowanych komórek. W wyniku tego procesu powstają erytrocyty., 2. Gastryna. Jest wydzielana przez błonę śluzową żołądka i dwunastnicy. Zwiększa wydzielanie kwasu solnego i pepsyny, odpowiada za regenerację błony śluzowej żołądka, dwunastnicy i jelita grubego, stymuluje aktywność motoryczną przewodu pokarmowego., 3. Leptyna. Jest produkowana przez komórki tłuszczowe. Łączenie się leptyny z receptorami, które znajdują się w podwzgórzu, obniża ilość wytwarzanego peptydu Y, który jest stymulatorem apetytu., 4. Histamina. Jest magazynowana w komórkach tucznych w formie nieczynnej. Najwyższe stężenie histaminy występuje w płucach, skórze, błonie śluzowej nosa i żołądka. Rozszerza naczynia włosowate, kurczy mięśnie gładkie, pobudza wydzielanie niektórych gruczołów (między innymi wydzielanie soku żołądkowego). Jest mediatorem w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym, reguluje wydzielanie hormonów przedniego płata przysadki, pośredniczy w rozwoju stanów zapalnych i pobudzenia receptorów bólowych. Jest także jednym z mediatorów reakcji alergicznych., 5. Grelina. Jest syntetyzowana głównie w żołądku. Znana jest również jako hormon głodu. Jej funkcją jest pobudzanie apetytu., 6. Sekretyna. Jest wytwarzana przez błonę śluzową dwunastnicy i jelita cienkiego. Pobudza trzustkę do wydzielania soku trawiennego.