Schemat przedstawia rodziny językowe świata – taki napis widnieje w centrum ilustracji: dookoła niego znajdują się prostokąty z opisanymi grubą czcionką głównymi rodzinami językowymi, a na brzegu schematu prostokąty z rzadko występującymi rodzinami językowymi. W ośmiu głównych, centralnie ułożonych prostokątach występują napisy: azjatycka (wietnamska); inne (papuaski, eskimo-alueckie); kam-tajska (tajski); chińsko – tybetańska (chiński, tybetański, birmański); kaukaska (gruziński, czeczeński, abchaski); indoeuropejska; nilosaharyjska (masajski); drwaidyjska (tamilski). Na prostokątach usytuowanych na obrzeżu schematu znajdują wyszczególnione inne rodziny językowe: austronezyjska (malijski, malgaski, indonezyjski); języki Indian (keczua, ajmara); języki izolowane o nieustalonym pochodzeniu (japoński, koreański, baskijski); ałtajska (turecki, turkmeński, kirgiski, mongolski, kazachski, uzbecki, tatarski); uralska (węgierski, fiński, estoński, karealski, lapoński nieniecki) ; semito – chamicka (arabski, hebrajski); kogo – kordofańskie (suahili, zulu); miao – yao (miao – jao).

Mapa przedstawia informacje na temat rodzin językowych świata. Wymieniono kolejno języki oraz miejsca ich występowania: języki afroazjatyckie – najbardziej wysunięta na wschód część Rosji; języki autochtoniczne Ameryk (różne rodziny) – wschodnia część Kanady oraz zachodnia i środkowa część Ameryki łacińskiej; języki australijskie – środkowa i północna Australia; języki austroazjatyckie – Wietnam, Laos, Kambodża; języki austronezyjskie – Indonezja; język baskijski (izolowany) – granica Hiszpanii i Francji; języki kaukaskie – Armenia; języki drawidyjskie – południe Indii; języki eskimo‑aleuckie – północ Kanady; języki indoeuropejskie – większość Ameryki Północnej, Południowej, Europa, część Azji, Bliski Wschód, połowa Australii; języki japońskie – japonia; język khoisan – Namibia; język koreański (izolowany) – Korea Północna i Południowa; języki mongolskie – Mongolia; języki na‑dene – północ Kanady; języki nigero‑kongijskie – środkowa i południowa Afryka; języki nilo‑saharyjskie – Wietnam; języki paleosyberyjskie (różne rodziny) – północna i wschodnia część Afryki; języki papuaskie – Papua, Nowa Gwinea; języki chińsko‑tybetańskie (sino‑tybetańskie) – część Chin; języki dajskie (taj‑kadaj) – Tajlandia; języki tungusko‑mandżurskie – część Rosji; języki turkijskie – Turcja; języki uralskie – północ Rosji, Finlandia.