Na mapie politycznej świata zaznaczono dziewięć miejsc współczesnych konfliktów na świecie. Opisano: 1. Sierra Leone 1991–2001. Konflikt pomiędzy Zjednoczonym Frontem Rewolucyjnym (RUF) a rządem Sierra Leone. Konflikt rozpoczął się 23 marca 1991 roku, kiedy RUF rozpoczął działania zbrojne w celu obalenia prezydenta Josepha Saidu Momoha. Na przestrzeni 11 lat wojny doszło do wielu zbrodni przeciwko ludzkości, a kraj popadł w ruinę. Siły RUF zmuszały ludność do niewolniczej pracy w kopalniach diamentów w celu sfinansowania działań zbrojnych. W roku 1999 nastąpiła interwencja państw zachodnich w celu negocjacji RUF z rządem Sierra Leone. Interwencja zaowocowała podpisaniem porozumienia 27 marca 1999 r., dzięki któremu wiceprezydentem kraju został Fodaya Sankoha (przywódca RUF), przejął on kontrolę nad złożami diamentów w zamian za przerwanie walk. W roku 2000 nastąpiło wznowienie konfliktu, na skutek czego interweniował rząd Wielkiej Brytanii, wspierając rząd Ahmada Kabbaha. Podczas wspólnych działań ONZ, lotnictwa Gwinei oraz sił brytyjskich pokonano RUF, ogłaszając 18 stycznia 2002 roku koniec wojny. Zdjęcie przedstawia zniszczony budynek. W pobliżu budynku znajdują się czarnoskóre dzieci i dorośli. Podpis pod zdjęciem: Szkoła w Sierra Leone zniszczona przez RUF., 2. Etiopia i Erytrea 1998–2000. Konflikt narodził się po odzyskaniu przez Erytreę niepodległości, którą uzyskała w 1993 r. Mimo zakończenia walk stosunki pomiędzy Etiopią i Erytreą pozostawały nadal bardzo napięte. Konflikt rozpoczął się 6 maja 1998 r., kiedy armia Erytrei najechały miasto Badme. Walki eskalowały 13 maja 1998 r., gdy Etiopia zmobilizowała swoje wojska. Na skutek walk śmierć poniosło wielu cywilów. ONZ wydało oświadczenie, potępiając konflikt i nawołując do pokoju. W lutym 1999 r. Erytrea odmówiła podjęcia działań pokojowych, na skutek czego armia Etiopii podjęła zbrojne działania w mieście Badme, przełamując linie obrony Erytrei i dostając się 10 km w głąb terenu kontrolowanego przez wroga. Walki trwały do 23 maja 2000 r., kiedy to Erytrea wycofała swoje wojska. Władze Erytrei 25 maja zgodziły się na plan pokojowy, a Etiopia ogłosiła zwycięstwo w konflikcie. Na fragmencie mapy zaznaczono obszar na północ od Etiopii, nad Morzem Czerwonym. Zaznaczono na nim między innymi miejscowości: Asmara, Keren, Massaua, Kulul, Soira. Podpis pod zdjęciem: Miejsce konfliktu Etiopii i Erytrei. 3. Wybrzeże Kości Słoniowej 2011–2011. Konflikt określany jako II wojna domowa na Wybrzeżu Kości Słoniowej pomiędzy zwolennikami dwóch prezydentów, który rozpoczął się 24 lutego 2011 roku. Genezą konfliktu było zaprzysiężenie dwóch prezydentów w 2010 r. – Alassane’a Outtary’ego oraz Laurenta Gbagbo. 28 listopada 2010 r. po zakończeniu wyborów komisja ogłosiła zwycięzcę, którym był Ouattara, zaś 25 lutego Rada Konstytucyjna wskazała, iż zwycięzcą został Gbagbo. Obaj prezydenci przejęli władzę 4 grudnia oraz wybrali swoich premierów. Kraj podzielony na dwa obozy rządzące pogrążył się w kryzysie politycznym. Zwolennicy obu prezydentów doprowadzili do walk. Mimo nacisków na Gbagbo ze strony środowiska międzynarodowego, ten się nie ugiął. Podczas toczących się walk jednym z najkrwawszych wydarzeń była masakra w Duékoué, gdzie śmierć poniosło 1000 osób. W walki włączyło się ONZ oraz siły francuskie. Konflikt zakończył się 11 kwietnia 2011 r., kiedy odnaleziono i aresztowano Gbagbo. Na zdjęciu są zniszczone domy. Podpis pod zdjęciem: Zniszczenia w mieście Duékoué., 4. Zatoka Perska 2003–2003. Wojna pomiędzy władzami USA i Wielkiej Brytanii a Irakiem. Konflikt zbrojny rozpoczął się 20 marca 2003 r., kiedy to wojska USA, Wielkiej Brytanii, Australii oraz Polski rozpoczęły atak i okupację Iraku trwającą do 2005 r. Przyczyną działań wojennych była walka z terroryzmem, zlikwidowanie domniemanej broni jądrowej, łamanie praw człowieka oraz wsparcie opozycji. W trakcie wojny obalono partię rządzącą Baas i prezydenta Saddama Husajna. Zdjęcie przedstawia samochody opancerzone jadące drogą. Podpis pod zdjęciem: Wojska ONZ w Iraku., 5. Afganistan 2001– Wojna Paktu Północnoatlantyckiego (NATO) przeciwko talibom i rządowi Afganistanu. Konflikt rozpoczął się 7 października 2001 r. inwazją wojsk amerykańskich i NATO. Przyczyną wojny było udzielenie przez rząd Afganistanu wsparcia Al-Kaidzie podczas przygotowania zamachu z 11 września 2001 r. Wynikiem konfliktu było obalenie władzy talibów oraz utworzenie nowego rządu. Ważnym wydarzeniem w konflikcie było zabójstwo Osamy bin Ladena przez wojska USA w 2011 r., odpowiedzialnego za założenie Al-Kaidy. Zdjęcie przedstawia dwóch żołnierzy na opustoszałym terenie. W tle są dwa samochody opancerzone. Podpis pod zdjęciem: Patrol żołnierzy podczas misji w Afganistanie., 6. Meksyk 2006– „Wojny narkotykowe”; konflikt dotyczy handlu ludźmi i funkcjonowania karteli narkotykowych. Walki toczą się pomiędzy kartelami oraz rządem. Powodem konfliktu jest chęć przejęcia przez kartele szlaku narkotykowego do USA, natomiast rząd dąży do likwidacji karteli. Ofiary walk rocznie liczone są w tysiącach osób. Zdjęcie przedstawia mężczyznę w mundurze. Trzyma karabin. Stoi na drodze. Za mężczyzną stoi samochód. Podpis pod zdjęciem: Patrol policji federalnej w Meksyku., 7. Liberia 1989–2003. Wojna Liberyjczyków Zjednoczonych na rzecz Pojednania i Demokracji o władzę w państwie. Konflikt został zapoczątkowany w 1980 r. gdy Samuel K. Doe, jako przywódca przewrotu wojskowego, zabił urzędującego prezydenta i obalił rząd Williama Tolberta. Doe mianował się wówczas nowym prezydentem. Konflikt zaognił tarcia etniczne. Wybuch wojny domowej w 1989 r. doprowadził do zabicia i obalenia rządu Doe. Kraj na skutek siedmioletniego konfliktu bardzo ucierpiał. W roku 1997 prezydentem Liberii został Charles Taylor. Podczas jego rządów kraj stał się jednym z biedniejszych w Afryce. Skutkiem złych rządów prezydenta był wybuch drugiej wojny domowej w 1999 r., podczas której zostały nałożone sankcje na kraj. W 2003 r. Taylor został odsunięty od władzy i otrzymał azyl polityczny na terenie Nigerii. Konflikt oficjalnie zakończył się 18 sierpnia 2003 r. Zdjęcie prezentuje portret młodego, czarnoskórego mężczyzny. Ma gęste, krótkie włosy. Nosi okulary. Ubrany jest w garnitur. Podpis pod zdjęciem: Samuel Doe., 8. Ukraina 2014– Konflikt Ukrainy środkowej i zachodniej przeciwko ukraińskim prorosyjskim separatystom na wschodzie kraju. Nastąpiło siłowe włączenie Krymu do terytorium Rosji. Początek walk między rosyjskimi i ukraińskimi wojskami rozpoczął się w lutym 2014 r. Władze rosyjskie określają te tarcia jako powstanie prorosyjskich separatystów na terenie wschodniej Ukrainy, jednocześnie negując swoje zaangażowanie. Rząd Ukrainy konflikt przedstawia jako zbrojne wkroczenie wojsk rosyjskich na teren kraju. W roku 2015 przedstawiciele Ukrainy określili Rosję jako agresora, a separatystów – jako terrorystów. Walki na terenie wschodniej Ukrainy toczą się do dziś. Zdjęcie przedstawia żołnierzy siedzących na czołgu. Są uzbrojeni. Za nimi powiewa ukraińska niebiesko-żółta flaga. Podpis pod zdjęciem: Wojska ukraińskie na wschodzie kraju., 9. Kolumbia 1964–2016. Wojna domowa – konflikt pomiędzy siłami rządowymi a rebeliantami. Konflikt rozpoczął się w 1964 r., kiedy powstały Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii (FARC), kolejnym odziałem partyzanckim, który walczył w tym samym roku, była Armia Wyzwolenia Narodowego. W 1967 r. nastąpiło kolejne powstanie komunistycznej partii Ludowej Armii Wyzwolenia (EPL). W roku 1974 wybuchł kolejny konflikt z Ruchem 19 Kwietnia (M-19) chcącym dokonać przewrotu politycznego. W 1997 r. wybuchło powstanie Zjednoczonych Sił Samoobrony Kolumbii (AUC) przy wsparciu karteli narkotykowych. Koniec wojen domowych w Kolumbii nastąpił na początku 2017 r.

Ilustracja interaktywna przedstawia mapę świata z zaznaczonymi ośmioma miejscami. Opisano: 1. Sudan 2013–2014. Wojna domowa – konflikt pomiędzy plemionami Nuerów i Dinka, jedną z przyczyn jest zróżnicowanie religijne i etniczne. Walki rozpoczęły się 15 grudnia 2013 r., kiedy doszło do strzelaniny między plemionami i próby obalenia rządu. Dowódcą konfliktu był wiceprezydent Riek Machar. Próba zamachu stanu doprowadziła do otwartych walk plemiennych. W ciągu dwóch dni walk, według szacunków ONZ, śmierć poniosło 500 osób, a 800 zostało rannych. Otwarty konflikt trwał do 23 stycznia 2014 roku, kiedy to udało się doprowadzić do zawieszenia broni dzięki wsparciu międzynarodowych mediatorów z Międzyrządowej Organizacji ds. Rozwoju (IGAD). Na ilustracji zaznaczono kontury obszaru Sudanu. Na północnym-wschodzie w głąb kraju jest obszar zaznaczony kolorem zielonym. Podpis pod zdjęciem: Kolor zielony – tereny zamieszkiwane przez Nuerów w Sudanie., 2. Irak 2014–2017. Konflikt pomiędzy siłami rządowymi a ISIS i Kurdami, podłożem konfliktu były różnice religijne. Wojna domowa wybuchła w styczniu 2014 r., kiedy to dżihadyści rozpoczęli powstanie przeciwko szyickiemu rządowi prezydenta Nuriego al-Malikiego. W sierpniu 2014 r. doszło do wielu zbrodni o podłożu religijnym dokonanych na cywilach przez Państwo Islamskie. W wojnę domową w Iraku były zaangażowane również Stany Zjednoczone, Francja i Australia. Konflikt zakończył się 9 grudnia 2017 r. zwycięstwem sił rządowych i koalicyjnych. W wyniku wojny śmierć poniosło ok. 27 700 żołnierzy sił koalicyjnych oraz ok. 67 000 cywilów. Na zdjęciu jest samochód typu pick-up. Na tyle auta na stojaku jest karabin. Podpis pod zdjęciem: Wozy wykorzystywane przez rebeliantów ISIS w Iraku., 3. Osetia Południowa 2008–2008 Konflikt pomiędzy Gruzją a grupami separatystycznymi Osetii Południowej i Abchazji. Wojna wybuchła 7 sierpnia 2008 r. w wyniku konfliktu między Gruzinami i Osetyjczykami (w konflikt włączyła się Rosja, wspierając Osetyjczyków), zaś drugim podłożem wojny było dążenie Osetii Południowej i Abchazji do osiągnięcia niepodległości. 12 września 2008 r. doszło do podpisania porozumienia pokojowego. W wyniku konfliktu śmierć poniosło 175 żołnierzy i cywilów. Rezultatem wojny była przegrana wojsk gruzińskich oraz ogłoszenie niepodległości Osetii Południowej i Abchazji., 4. Czeczenia 1999–2009. Konflikt pomiędzy Rosją a separatystami czeczeńskimi określany jest jako II wojna czeczeńska. Konflikt rozpoczął się 11 października 1999 r. i do kwietnia 2000 r. był regularną wojną, zaś od kwietnia toczyły się walki partyzanckie. Partyzanci czeczeńscy dążyli do utworzenia od 2007 roku państwa wyznaniowego na obszarze Kaukazu Północnego. Organizacja separatystyczna została uznana na arenie międzynarodowej terrorystyczną. Koniec konfliktu nastąpił 15 kwietnia 2009 r. W jego wyniku obszar Czeczeni został ponownie zintegrowany z Rosją. Śmierć w konflikcie poniosło ok. 26 000 żołnierzy. Zdjęcie przedstawia samochód wojskowy z żołnierzami w pobliżu w terenie. Podpis pod zdjęciem: Wojska rosyjskie podczas konfliktu w Czeczeni., 5. Palestyna 1948– Konflikt na tle religijnym pomiędzy Izraelem a ludnością arabską, którego początkiem było powstanie państwa Izrael. Przyczyną tego konfliktu jest migracja ludności żydowskiej pod koniec XIX w. na teren Palestyny. W latach 1936–1939 miało miejsce powstanie arabskie mające na celu walkę z napływającą ludnością żydowską oraz władzą Wielkiej Brytanii na tym terenie. Po zakończeniu II wojny światowej oraz w trakcie jej trwania ludność żydowska, mimo zakazu od władz brytyjskich, nadal migrowała na te tereny. 14 maja 1948 r. proklamowano niepodległość Izraela na podstawie rezolucji Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 29 listopada 1947 r. Dzień po tym wydarzeniu wybuchła I wojna izraelsko-arabska pomiędzy grupą państw arabskich i Izraelem. W trakcie omawianego konfliktu dochodziło do wielu wojen, prześladowań na tle narodowościowym oraz aktów terrorystycznych. W roku 1964 powstała Organizacja Wyzwolenia Palestyny, która reprezentowała ten kraj. W 1993 r. doszło do porozumienia w Oslo pomiędzy Organizacją Wyzwolenia Palestyny i Izraelem, jednak kolejne konflikty wybuchają do dziś. Zdjęcie przedstawia trzech mężczyzn. Dwóch z nich podaje sobie dłonie. Trzeci stoi pomiędzy nimi nieco z tyłu. Mężczyzna po prawej stronie ma na głowie arafatkę i ubiór wojskowy. Dwa pozostali politycy ubrani są w garnitury. Podpis pod zdjęciem: Bill Clinton, Icchak Rabin i Jasir Arafat., 6. Indie – Pakistan 1947– Konflikt pomiędzy Indiami a Pakistanem o obszar Kaszmiru. Początkiem sporu był rozpad imperium brytyjskiego, w wyniku którego utworzyły się niepodległe Pakistan i Indie. W trakcie tworzenia się państw miały miejsce masowe migracje do islamskiego Pakistanu oraz hinduistycznych Indii. Dochodziło do pierwszych sporów, ponieważ Kaszmir był wówczas w 80% muzułmański. I wojna o Kaszmir wybuchła w 1947 r. pomiędzy Pakistanem i Indiami, została zakończona w 1948 r. po interwencji ONZ. Wynikiem konfliktu miało być przeprowadzenie plebiscytu, który finalnie się nie odbył. II wojna o Kaszmir wybuchła w 1965 r. Jej powodem była nieudana próba przeprowadzenia powstania na terenie Kaszmiru. Koniec wojny datuje się na 1965 r. w wyniku porozumienia z ONZ i podpisania deklaracji taszkienckiej o wycofaniu wojsk. Wojna indyjsko-pakistańska wybuchła w 1971 r. i zakończyła się zwycięstwem wojsk indyjskich w 1972 r., a jej skutkiem było powstanie niepodległego Bangladeszu. Na przestrzeni lat wystąpiło wiele mniejszych konfliktów pomiędzy wymienionymi państwami., 7. Somalia
1991– Wojna domowa – konflikt rodów somalijskich (Darod, Dir, Hawija Issak) i sprzeciw wobec władzy zwierzchniej. Genezą wybuchu wojny był upadek dyktatora Mohammeda Siada Barrego 26 stycznia 1991 r. Mimo zaangażowania ONZ, USA, Etiopii, Unii Afrykańskiej oraz nowych rządów nie udało się rozwiązać konfliktu do dziś. Od 2009 r. na terenie Somalii toczy się wojna domowa. Na zdjęciu jest samochód opancerzony z jadącymi żołnierzami. Z tyłu auta są litery UN. Teren jest surowy, pozbawiony roślinności. Podpis pod zdjęciem: Wojska międzynarodowe w Somalii w 1993 r., 8. Syria 2011– Wojna domowa – konflikt pomiędzy siłami rządowymi a opozycją i terrorystami z Państwa Islamskiego. Genezą wojny było powstanie przeciwko rządom Baszszara al-Asada na fali tzw. arabskiej wiosny. Wybuch konfliktu nastąpił po protestach 26 stycznia 2011 r. Jednym z najważniejszych wydarzeń podczas wojny domowej było wykorzystanie broni chemicznej 21 sierpnia 2013 r. przez jedną ze stron konfliktu. Śmierć poniosło wtedy kilkaset osób. Łącznie według różnych szacunków śmierć podczas konfliktu poniosło ok. 600 000 osób. Wojna domowa w Syrii trwa do dziś. Na zdjęciu są gruzy budynków. Podpis pod zdjęciem: Zniszczenia budynków podczas wojny w Syrii.