Wróć do informacji o e-podręczniku Wydrukuj Pobierz materiał do PDF Pobierz materiał do EPUB Pobierz materiał do MOBI Zaloguj się, aby dodać do ulubionych Zaloguj się, aby skopiować i edytować materiał Zaloguj się, aby udostępnić materiał Zaloguj się, aby dodać całą stronę do teczki
Polecenie 1
Zapoznaj się z opisem galerii interaktywnej i porównaj przedstawione w niej opisy rzeźby Rodina przedstawiające kobiety z ich obrazem, jaki wyłania się z twórczości Kazimierza Przerwy‑Tetmajera.
Zapoznaj się z opisem galerii interaktywnej i porównaj przedstawione w niej opisy rzeźby Rodina przedstawiające kobiety z ich obrazem, jaki wyłania się z twórczości Kazimierza Przerwy‑Tetmajera.
RNW7ZG9IW9Yjc
(Uzupełnij).
R1OxeLpmRrRO91
Fotografia interaktywna przedstawia marmurową rzeźbę wyobrażającą młodą kobietę. Jest naga. Postać pochyla się do przodu. Kobieta ma długie, lekko falujące włosy. Opadają do przodu. Postać ukazuje lewy profil. Oczy kobiety są głęboko osadzone, nos niewielki, a ucho małe. Kobieta opiera głowę o prawą rękę. Postać ukazuje wygięte plecy. Pod skórą wyraźnie zarysowuje się kręgosłup. Kobieta jest szczupła i wiotka. Opis punktów znajdujących się na zdjęciu: 1. Auguste Rodin, Pocałunek Fotografia przedstawia rzeźbę wyobrażającą dwoje młodych ludzi. Są to nagie osoby zastygłe w namiętnym pocałunku. Mężczyzna ma krótkie, lekko falujące włosy. Kobieta obejmuje jego szyję lewą ręką. Jej włosy są krótkie. Kobieta jest szczupła i wiotka. Jej piersi są niewielkie. Mężczyzna jest szczupły, umięśniony. Postać opiera prawą dłoń o biodro kobiety.Licencja: domena publiczna

Para podczas pocałunku. Dwa ciała namiętnie przytulają się do siebie, a ich poza całkowicie podporządkowana jest pocałunkowi. Oboje są nadzy, a mimo to nasz wzrok skupia się głównie na ich twarzach. Dzieło emanuje erotyzmem. Rzeźba ma charakter liryczny: wyczuwa się nastrój intymności, rozmarzenia, harmonii ze światem. Rodin pozostawia surowe fragmenty marmuru (wł. non finito) – postaci pozostają zespojone z tworzywem, z którego się wyłaniają., 2. Auguste Rodin, Uciekająca miłość Fotografia przedstawia rzeźbę wyobrażającą pełną emocji scenę rozdzielania kobiety i mężczyzny. Postaci są nagie. Mężczyzna wyciąga ramiona ku uciekającej kobiecie. Postać wychyla głowę do tyłu. Ukazany jest tylko nos i podbródek mężczyzny. Kobieta unosi ręce. Lewą dłonią mierzwi swoje gęste włosy. Ma niewielkie oczy i lekko zadarty nos. Ma niewielkie piersi. Licencja: CC BY-NC-SA 4.0, autor: Tylwyth Eldar, Wikimedia Commons

Niewielka rzeźba odlana w brązie przedstawia dramatyczną scenę: dwie postacie rozdzielane niewidoczną siłą. Mężczyzna próbuje pochwycić wysuwającą mu się z ramion kobietę. W utrwalonej w marmurze sytuacji wyczuwa się ogromne napięcie, próbę oddania trudnych do nazwania emocji – rozpaczy, bólu, świadomości kresu., 3. Auguste Rodin, Ewa przy skale Fotografia przedstawia rzeźbę wyobrażającą nagą kobietę. Postać stoi, lekko pochylając głowę. Jej włosy są falujące. Kobieta chowa twarz w ramionach. Jej ręce zasłaniają piersi. Brzuch kobiety jest płaski. Postać ugina lewą nogę. Licencja: domena publiczna

Rzeźba przedstawia postać nagiej postaci kobiety z lekko pochyloną głową. Stojąc w kontrapoście, ramionami próbuje ona objąć swoje ciało, jakby się przed czymś broniła lub czegoś wstydziła. Biblijna Ewa staje przed nami w pozie skruchy, wiecznym geście pokory i żalu – to ucieleśnienie samotności, a równocześnie pramatki przynoszącej na ziemię pierwszy grzech., 4. Auguste Rodin, KatedraFotografia przedstawia rzeźbę wyobrażającą dwie kobiece dłonie. Ich szczupłe palce są lekko rozwarte i stykają się ze sobą. Paznokcie są krótkie. Rzeźba jest gładka.Licencja: domena publiczna

Jedna z najbardziej znanych rzeźbiarskich kompozycji Rodina: dwie stykające się dłonie – delikatne, a równocześnie niezwykle zmysłowe. Układ rąk, a szczególnie samych palców przypomina gotyckie sklepienie naznaczone liniami żeber. Rzeźba oddaje spokój, harmonię i niemalże mistyczne uniesienie, którego można doznać w kontakcie z bóstwem w świątyni, ale też w intymnym kontakcie z najbliższą osobą., 5. Auguste Rodin, Kupid I PsycheZdjęcie przedstawia marmurową rzeźbę wyobrażającą obejmującą się parę kochanków. Kobieta i mężczyzna są nadzy. Obejmują się ramionami. Ich nogi są ugięte i splecione. Twarz kobiety jest zasłonięta. Mężczyzna całuje jej szyję, zamykając oczy.Licencja: domena publiczna

Kupidyn (Amor), bóg miłości i Psyche, jego ukochana to mitologiczna para w miłosnym uścisku. Dwie postaci wyłaniają się z marmurowego bloku. Rodin stworzył z ich ciał miłosny ornament – splecione nogi, ręce, ciała wygięte w ekstazie. Rzeźba emanuje erotyzmem., 6. Auguste Rodin, Brama piekła (fragment) Fotografia przedstawia płaskorzeźbę wyobrażającą mężczyznę trzymającego w ramionach kobietę w czułym uścisku. Mężczyzna ukazuje lewy półprofil. Jego brwi są zmarszczone, oczy głęboko osadzone, nos prosty, a usta otwarte. Mężczyzna zbliża usta do ust kobiety, zamierzając pocałować ją. Mężczyzna prawą dłonią obejmuje głowę kobiety. Ma ona cienkie brwi, przymknięte oczy i otwarte usta. Mężczyzna lewą dłonią dotyka dłoni kobiety. Kobieta ma niewielkie piersi. Jest szczupła. Mężczyzna jest umięśniony.Licencja: domena publiczna

Relief przedstawia postać mężczyzny trzymającego w ramionach kobietę w miłosnym uniesieniu. Artysta utrwalił moment czułości tuż przed pocałunkiem. Scena przesycona jest erotyką i namiętnością. Relief jest fragmentem Bramy piekiła – kolosalnej rzeźby z podwójnymi drzwiami, przedstawiającej narrację z Piekła Dantego., 7. Auguste Rodin, Muza Zdjęcie przedstawia pomnik wyobrażający kobietę w wieku trudnym do określenia. Postać pochyla głowę, ukazując lewy półprofil. Czoło kobiety jest wysokie, oczy głęboko osadzone, a nos prosty. Postać jest pozbawiona rąk. Kobieta ma niewielkie piersi. Ugina lewą nogę, lekko ją odwodząc na wysokości kolana. Staw skokowy i pięta są skierowane do środka. W tle stoi okazały budynek z wysokimi oknami. Licencja: CC BY-SA 4.0. Autor: Wowo2008, Wikimedia Commons

Postać kobieca wyłaniająca się z kamiennego postumentu jak Nike z Samotraki pozbawiona jest ramion. Ma charakterystycznie uniesioną i wygiętą lewą nogę, drobne piersi, lekko pochyloną głowę. Wydaje się idealnie zespolona z otaczającą ją naturą i jej pięknem.
Auguste Rodin, Danaida
Źródło: Michael Casey, dostępny w internecie: Flickr, licencja: CC BY-SA 2.0.
Polecenie 2
Auguste Rodin torował drogę nowym kierunkom w rzeźbie. W wybranym przez ciebie jednym dziele artysty określ elementy symbolizmu lub impresjonizmu.
Auguste Rodin torował drogę nowym kierunkom w rzeźbie. W wybranym przez ciebie jednym dziele artysty określ elementy symbolizmu lub impresjonizmu.
R7HqrwYVpoPxx
(Uzupełnij).

Słownik

kontrapost
kontrapost

(wł. contrapposto ‘przeciwieństwo’, ‘kontrast’) – zasada kompozycji, polegająca na ustawieniu postaci ludzkiej tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze i na zrównoważeniu tej postawy lekkim wygięciem tułowia i ramienia w stronę odwrotną; kontrapost, stosowany w reliefach egipskich, przyjął się w pełni w klasycznej rzeźbie greckiej; występował też w rzeźbie gotyckiej i nowożytnej

impresjonizm w poezji i sztuce
impresjonizm w poezji i sztuce

(łac. impressio – odbicie, wrażenie) – kierunek w malarstwie powstały w II połowie XIX wieku; impresjonizm przejawiał się w indywidualnym podejściu do utrwalanego tematu, próbie pochwycenia na płótnie chwili zależnej od światła i warunków atmosferycznych, co miało zasadniczy wpływ na operowanie kolorem; wrażeniowy odbiór rzeczywistości, próba uchwycenia ruchu, ulotnych wrażeń oraz subiektywizm odczuć znalazły też swoje reminiscencje w innych dziedzinach sztuki: muzyce, tańcu, a także w literaturze. Do głównych przedstawicieli należeli m.in. Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley, Edgar Degas

symbolizm
symbolizm

(gr. sýmbolon – znak umowny) prąd artystyczny w literaturze, malarstwie i muzyce zapoczątkowany w drugiej połowie XIX wieku, dążył do wyrażenia środkami artystycznymi ogólnoludzkich problemów psychologicznych, treści metafizycznych. W literaturze stał w opozycji do myśli filozoficznej pozytywizmu. Symboliści podejmowali filozoficzne zagadnienia absolutu i nieskończoności, interesowali się stanami podświadomości, snu czy halucynacji, nawiązywali do motywów mitycznych. Podstawowym środkiem ekspresji symbolizmu stał się symbol i personifikacja. Odrębność języka symbolistów polegała na aluzyjności, wieloznaczności, muzycznym kształtowaniu wypowiedzi, podkreślaniu jej walorów brzmieniowych