Ilustracja interaktywna
Słownik
(wł. contrapposto ‘przeciwieństwo’, ‘kontrast’) – zasada kompozycji, polegająca na ustawieniu postaci ludzkiej tak, aby ciężar ciała spoczywał na jednej nodze i na zrównoważeniu tej postawy lekkim wygięciem tułowia i ramienia w stronę odwrotną; kontrapost, stosowany w reliefach egipskich, przyjął się w pełni w klasycznej rzeźbie greckiej; występował też w rzeźbie gotyckiej i nowożytnej
(łac. impressio – odbicie, wrażenie) – kierunek w malarstwie powstały w II połowie XIX wieku; impresjonizm przejawiał się w indywidualnym podejściu do utrwalanego tematu, próbie pochwycenia na płótnie chwili zależnej od światła i warunków atmosferycznych, co miało zasadniczy wpływ na operowanie kolorem; wrażeniowy odbiór rzeczywistości, próba uchwycenia ruchu, ulotnych wrażeń oraz subiektywizm odczuć znalazły też swoje reminiscencje w innych dziedzinach sztuki: muzyce, tańcu, a także w literaturze. Do głównych przedstawicieli należeli m.in. Claude Monet, Auguste Renoir, Alfred Sisley, Edgar Degas
(gr. sýmbolon – znak umowny) prąd artystyczny w literaturze, malarstwie i muzyce zapoczątkowany w drugiej połowie XIX wieku, dążył do wyrażenia środkami artystycznymi ogólnoludzkich problemów psychologicznych, treści metafizycznych. W literaturze stał w opozycji do myśli filozoficznej pozytywizmu. Symboliści podejmowali filozoficzne zagadnienia absolutu i nieskończoności, interesowali się stanami podświadomości, snu czy halucynacji, nawiązywali do motywów mitycznych. Podstawowym środkiem ekspresji symbolizmu stał się symbol i personifikacja. Odrębność języka symbolistów polegała na aluzyjności, wieloznaczności, muzycznym kształtowaniu wypowiedzi, podkreślaniu jej walorów brzmieniowych