Ilustracja interaktywna. Zdjęcie przedstawia dwie twarze — mężczyzny i kobiety — które są znajdują się naprzeciwko siebie. Opisane elementy ilustracji: 1. Koncepcja poznania Husserla przenosi spojrzenie poznającego podmiotu z transcendentnych przedmiotów na immanentną świadomość. Mimo to poznanie ma być obiektywne i ejdetyczne (ma dotyczyć istoty rzeczy). Husserl stara się to zagwarantować na dwa sposoby., 2. Po pierwsze, poprzez unieważnienie kontekstu poznania (redukcja fenomenologiczna). Opisujący świadomość podmiot ma być czystym, nieuprzedzonym i niezaangażowanym obserwatorem., 3. Po drugie, przedmiot obserwacji – istota rzeczy – choć ustanawiany jest przez świadomość, to zarazem dotyczy przedmiotów (intencjonalność), umożliwia bowiem zjawienie się w świadomości jakiegokolwiek przedmiotu. Obiektywność poznania nie zależy więc od rzeczywistego, empirycznego istnienia przedmiotu. Polega na opisie apriorycznego aktu świadomości, który sprawia, że zjawienie się pewnego przedmiotu (np. człowieka) we właściwej sobie postaci (jako człowieka właśnie) może w ogóle mieć miejsce., 4. W ten sposób poznanie zostaje oczyszczone z przypadkowości, cechującej według Husserla poznanie empiryczne, i staje się bezpośrednim wglądem w istotę zjawiających się przedmiotów. Tę istotę rzeczy Husserl rozumie jednak nie po platońsku (zakładając, że istnieje ona niezależnie od świadomości), lecz w duchu idealizmu transcendentalnego – jako sens, który świadomość tym przedmiotom nadaje., 5. Przedmiotem poznania fenomenologii okazuje się zatem sens przedmiotów zjawiających się w świadomości. Sens nie może być czymś empirycznym, przypadkowym, jednostkowym. Jest raczej czymś ejdetycznym i ogólnym. Obiektywny opis sensu – sposobu zjawiania się przedmiotów – wymaga nieuprzedzonego, czystego opisu świadomości. Aby być fenomenologiem, trzeba wypracować specyficzne, „oczyszczone” nastawienie – umieć spojrzeć na swoje świadome przeżycia jako przykłady „noezy” i „noematu”.