Ilustracja interaktywna przedstawia wnętrze pomieszczenia. Stoi tu dwoje młodych ludzi. Jesteśmy świadkami ceremonii składania przez nich przysięgi małżeńskiej. Po lewej stronie stoi mężczyzna. Ukazuje owalną twarz w całości, ale lewy profil jest ocieniony. Postać ma cienkie brwi, małe oczy, prosty nos. wąskie usta i dołek na podbródku. Na głowie ma ciemny, głęboki kapelusz z dużym rondem. Jest obrany w ciemne, obszerne i długie szaty. Unosi prawą rękę. Lewą kieruje ku kobiecie. Kobieta ukazuje lewy profil. Ma owalną twarz. Jej czoło jest wysokie, brwi jasne i cienkie, oczy, nos i usta małe. Postać ma zarumienione policzki. Włosy kobiety są okryte wyszywaną, białą chustką. Kobieta jest ubrana w obszerną, gęsto pofałdowaną, długą suknię z wysokim stanem. Lewą dłoń kładzie na wystającym, prawdopodobnie ciążowym brzuchu. Po prawej stronie, za jej plecami stoi łoże pod baldachimem. W tle, na ścianie wisi okrągłe i wypukłe lustro w drewnianej, „ząbkowanej” ramie. Lustro odbija wizerunki świadków uroczystości, w tym autora obrazu. Nad lustrem umieszczony jest jego podpis. Po lewej stronie, za plecami mężczyzny jest umieszczone otwarte okno. Pod nim stoi stół. Na parapecie i na blacie stołu leżą mandarynki. Nad parą małżonków wisi ozdobny żyrandol z płonącą świecą. Na pierwszym planie, na podłodze stoi mały pies z długą sierścią. Po lewej stronie stoją patynki, czyli drewniane ochraniacze na buty. Opis punktów znajdujących się na ilustracji: 1. Giovanni Arnolfini 1^{Jan van Eyck, Portret Giovanniego di Nicolao Arnolfiniego, około 1435 (domena publiczna)}
Mężczyzna był włoskim kupcem, pochodzącym z miasta Lukka, w Toskanii. Rodzina Arnolfinich była bogata i wpływowa, zaangażowana w politykę i handel niedużego miasta. Lukka podobnie jak Florencja specjalizowała się w tkaniu wartościowych tknin.
Jan van Eyck namalował również jego drugi portret.

. Obraz przedstawia mężczyznę w sile wieku. Postać ukazuje lewy półprofil. Jego twarz jest owalna. Postać ma cienkie brwi, głęboko osadzone, zwężone oczy, prosty, długi nos. wąskie usta i dołek na podbródku. Na głowie ma zawiązany turban. Jest obrany w ciemne, obszerne i długie szaty obszyte futrem. W prawej dłoni trzyma czółno tkackie. 2. Costanza Trenta Arnolfini ożenił się w 1426 roku z pochodzącą z tego samego miasta Costanzą Trentą. Według informacji zawartych w liście od jej matki, kobieta zmarła w 1433 roku. Portret może więc mieć charakter pamiątkowy, namalowany rok po jej śmierci., 3. Lustro 2^{Jan van Eyck, Portret małżonków Arnolfinich (detal), około 1435}
W sztuce średniowiecznej lustro symbolizuje przede wszystkim czystość. Wypukłe zwierciadło jest również środkiem artystycznym służącym rozszerzeniu przestrzeni obrazu i ukazaniu widoku z innej perspektywy. Dzięki niemu dowiadujemy się o dwóch innych osobach uczestniczących w scenie - prawdopodobnie świadkach (w tych czasach zawarcie małżeństwa nie wymagało obecności kapłana). Ilustracja przedstawia fragment obrazu. Jest to zbliżenie okrągłego i wypukłego lustra w drewnianej ramie. Zewnętrzne brzegi ramy mają dziesięć okrągłych wrębów i tyle samo płaskich zębów. W każdym zębie umieszczono okrągłą miniaturę przedstawiającą scenę związaną ze Zmartwychwstaniem Chrystusa. W lustrze ukazane jest odbicie wizerunków uczestników (tył postaci) i świadków uroczystości (niewyraźny przód postaci), w tym autora obrazu. Obok lustra wisi na ścianie bursztynowy różaniec ozdobiony chwostami. 4. Inskrypcja 2^{Jan van Eyck, Portret małżonków Arnolfinich (detal), około 1435}
Inskrypcja na ścianie nad lustrem głosi: Johannes de eyck fuit hic / 1434 - (Jan van Eyck był tutaj / 1434). Ilustracja przedstawia fragment obrazu. Jest to zbliżenie ściany. Ukazany jest na nim ozdobny napis w języku niderlandzkim. 5. Owoce 2 ^{Lucas Cranach Starszy, Upadek ludzi (detal), około 1530}
Na parapecie i stole leżą owoce, które symbolizują niewinność i czystość, jaka istniała w raju przed grzechem pierworodnym. Obraz przedstawia ogród. Pośrodku rośnie drzewo pełne owoców. Obok niego stoi dwoje młodych, nagich ludzi. Mężczyzna stoi po lewej stronie obrazu. Postać ukazuje prawy profil. Ma ciemne włosy i zarost na twarzy. Lewą dłonią poprawia fryzurę. W prawej trzyma przy ustach jabłko. Na przeciw niego stoi kobieta. Ukazuje lewy profil. Ma długie, jasne i falujące włosy. Lewą rękę wyciąga ku mężczyźnie. W prawej, opuszczonej ręce trzyma jabłko. Zza drzewa wychyla się młoda postać trzymająca jabłko w wysuniętej ku nim prawej dłoni. Lewą ręką przytrzymuje się pnia drzewa. Zamiast nóg ma wężowy ogon, którym oplata pień drzewa. Wokół owocują inne drzewa i krzewy. W głębi obrazu para ptaków wzlatuje ku niebu. 6. Pies 2^{Jan van Eyck, Portret małżonków Arnolfinich (detal), około 1435}
Pies jest symbolem wierności. W tym przypadku wierności małżeńskiej. Może być postrzegany jako symbol pożądania, oznaczający pragnienie do posiadania dziecka.
Wiele bogatych, dobrze sytuowanych kobiet miało małe psy do towarzystwa, odzwierciedlające bogactwo i status społeczny. Często były też prezentem od męża dla żony.
W średniowieczu wizerunki psów były często rzeźbione na nagrobkach, żeby reprezentować feudalną lojalność lub wierność małżeńską zmarłego. Ilustracja przedstawia fragment obrazu. Jest to zbliżenie małego psa. Zwierzę stoi i patrzy na nas. Ma długie, lekko falujące futro i mały pyszczek. W tle ukazana jest drewniana podłoga, stopy bohaterów obrazu i fragment dywanu. 7. Patynki 2^{Patynki znalezione na terenie miasta Gorinchem (Holandia), datowane na 1400-1500 rok (CC BY-SA 2.0, foto: Martin Veen)}
Skórzana górna część była zwykle zrobiona z dwóch trójkątnych kawałków zszytych ze sobą, od dołu przynitowana do drewnianego podnóżka żelaznymi gwoździami. W połączeniu ze patynkami buty zużywały się wolniej i były lepiej chronione przed błotnistymi uliczkami.
Patynki (widoczne są na pierwszym planie, a także w tle, przy ławie) stanowią odniesienie do Starego Testamentu: (...) Zdejm sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą (Wj 3, 4-5). Oznacza to, że zwykłe mieszkanie zostało uświęcone przez dokonujący się w jego wnętrzu sakrament. Fotografia przedstawia patynkę. Jej górną część stanowią dwa kawałki skóry zszyte ze sobą. Mają one kształt trójkąta. Skóra w wielu miejscach jest poprzecierana. Wzdłuż brzegów ukazane są ozdobne nacięcia. Trójkąty są przybite do drewnianej podstawki, która ma podwójny obcas. 8. Zapalona świeca 2 ^{Gerrit Dou, Wieczorna szkoła, około 1655/57}
Świeca jest zapalona, pomimo tego, że za oknem jest jasno, a w pokoju widno. Stąd wniosek, że świeca nie pełni tutaj funkcji praktycznej, a jest symbolem obecności Boga. Obraz przedstawia wnętrze ciemnego pomieszczenia. Pośrodku stoi stół. Na blacie stoi pojedynczy świecznik z zapaloną świecą. Wokół stołu siedzą lub stoją cztery osoby. Po lewej stronie siedzi mężczyzna w sile wieku. Ukazuje prawy profil. Ma owalną twarz, wysokie czoło i zarost na twarzy. Jego głowę okrywa beret. Jest ubrany w długie, obszerne szaty. Mężczyzna temperuje ołówek, używając do tego małego noża. Po przeciwnej stronie stołu stoi dziewczynka. Postać ukazuje lewy profil. Dziewczynka ma owalną twarz, jasne brwi i duże oczy. Jej włosy są proste, półdługie. Jest ubrana w sukienkę z kołnierzykiem. Przysuwa do płomienia drugą świecę, aby ją zapalić. Po jej lewej stronie siedzi chłopiec. Dziecko ukazuje lewy profil. Ma jasne, krótkie włosy. Pochyla się nad tabliczką do pisania. U szczytu stołu siedzi druga dziewczynka. Ukazuje lewy profil. Jej głowę okrywa bawełniany czepek. Jest ubrana w sukienkę. Pochyla się nad otwartą książką.