Ilustracja przedstawia starszą kobietę siedzącą na krześle i czytającą książkę. Kobieta jest ubrana w białą koszulę i długą szatę z kapturem, który ma na głowie. Oznaczone są na ilustracji punkty: 1. Groteska. Starość jest tematem poruszanym w literaturze i sztukach plastycznych znacznie rzadziej niż młodość. W malarstwie epok dawnych wizerunki starych ludzi występowały w dwóch wariantach: przedstawiano ich symbolicznie jako uosobienie mądrości bądź groteskowo i komicznie, eksponując brzydotę.
1_{Quentin Massys, Brzydka księżniczka, ok. 1513, Obraz przedstawia kobiecą postać w średniowiecznym stroju i czepcu na głowie. Postać nie ma jednak kobiecej twarzy, ale twarz starszego mężczyzny, z odstającymi uszami. domena publiczna.}, 2. Łzy. Kiedy mówimy o starości w literaturze, na myśl przychodzą wiersze Anny Świrszczyńskiej, w których obraz starości nie napawa lękiem. Akcent pada w nich na piękno tego okresu życia, które jest inne od uroku młodości. Anna Świrszczyńska przedstawia starość jako proces biologiczny i nakreśla związane z nim role społeczne oraz stereotypy. Poetka pisze o starości z czułością i zrozumieniem, nie stroniąc od trudnych tematów, takich jak dotykające osób starszych poczucie osamotnienia i próby radzenia sobie z nim:

Anna Świrszczyńska
Łzy

Stara kobieta płacze,
utula się w płakaniu,
jak ptak w gnieździe.
Osuwa się
w głębokość płaczu.
Zanurzona z głową
w ciemne zanurzenie.
Łzy biegną po jej twarzy
jak małe, ciepłe zwierzątka.
Głaszczą starą twarz,
litują się.

Ostatnia rozkosz
łez.
_{Anna Świrszczyńska, Łzy, [w:] tejże, Wybór wierszy, Warszawa 1980, s. 146.}3_{Nicolaes Maes, Stara kobieta drzemie, 1656, Obraz przedstawia starą kobietę w długiej sukni i chuście na głowie. Kobieta siedzi, trzyma na kolanach otwartą książkę. Podpiera głowę lewą dłonią. Zdaje się być drzemać. Domena publiczna.}, 3. O starości Starość w poezji Świrszczyńskiej ukazywana jest również przez pryzmat społecznego wykluczenia, jakiego doznają ludzie starsi w świecie zdominowanym przez młodość:

Anna Świrszczyńska
Spojrzenia

Młodzi chłopcy spojrzeli przechodząc
na starą kobietę.

I w okamgnieniu
rozdeptali ją jak robaka
spojrzeniami.
_{za: Czesław Miłosz, Jakiegoż to gościa mieliśmy. O Annie Świrszczyńskiej, Kraków 2012, s. 96.}4_{Edgar Degas, Żebrząca kobieta, 1857, domena publiczna.}, 4. Śmieszność i tabu. Wiersze Świrszczyńskiej pokazują wykluczające oddziaływanie stereotypu, zgodnie z którym starość nie jest czasem na miłość:

Anna Świrszczyńska
Stara kobieta

Jej uroda
jest jak Atlantyda
Zostanie dopiero odkryta.

O jej miłosnych pragnieniach
pisało tysiące humorystów.
Najgenialniejsi z nich
weszli do lektur szkolnych.

Jedynie jej kochanie z diabłem
miało powagę
ognia stosu.
I mieściło się w człowieczej wyobraźni
jak stos.

Ludzkość stworzyła dla niej
najbardziej obelżywe słowa świata.
_{w: Czesław Miłosz, Jakiegoż to gościa mieliśmy. O Annie Świrszczyńskiej, Znak, Kraków 2012, s. 99.}5_{Matthias Stom, Stara kobieta ze świecą, po 1640 roku. Obraz przedstawia prawy profil starszej kobiety. Kobieta siedzi wsparta o ścianę. Trzyma w prawej ręce laskę. Obok niej leży nadgryziony kawałek chleba. Kobieta ubrana jest w skromny strój, na głowie ma zawiązaną kraciastą chustę. Domena publiczna.}, 5. Starość to też… Świrszczyńska nie poprzestaje na analizie istniejących barier ograniczających możliwości życiowych wyborów osób starszych. Przekracza je, wskazując ścieżkę emancypacji od uprzedzeń i stereotypów:

Anna Świrszczyńska
Biegam po plaży

Biegam po plaży.
Ludzie się dziwią.
– Siwa baba i biega.

Biegam po plaży
z bezczelną miną.
Ludzie się śmieją.
– Siwa i bezczelna.
Aprobują.
_{Anna Świrszczyńska, Biegam po plaży, [w:] tejże, Cierpienie i radość, Warszawa 1985, s. 73.}6_{Ivana Kobilca, Kobieta pijąca kawę, 1888. Obraz przedstawia starą kobietę w czarnej sukni i czepcu na głowie. Kobieta trzyma w lewej dłoni spodek, w prawej dłoni filiżankę. Domena publiczna.}