Przeczytaj uważnie opis powstawania dźwięków mowy i przyjrzyj się rysunkowi budowy narządów mowy. Zwróć uwagę na to, ile części aparatu mowy bierze udział w powstawaniu dźwięku.

Aby powstały dźwięki mowy, potrzebny jest sprawny układ oddechowy. Zanim coś powiesz, musisz nabrać powietrza. Podczas wdechu wiązadła głosowe są szeroko rozsunięte i nie wydają żadnego dźwięku. W fazie wydechu strumień powietrza jest pompowany przez tchawicę do umieszczonych w krtani, zbliżonych do siebie strun (wiązadeł głosowych), które zaczynają drgać – jak struny w gitarze. Następnie powietrze wpada do jamy gardłowej. Zaraz za językiem, nad krtanią znajduje się ruchoma chrząstka – klapka bezpieczeństwa, która chroni tchawicę (i płuca) przed wpadnięciem pokarmu lub płynu. Kiedy mówisz i jesz jednocześnie, chrząstka może nie zdążyć zasłonić tchawicy i wtedy się krztusisz.
Z jamy gardłowej, w zależności od pozycji języczka, powietrze wędruje do jamy ustnej albo do jamy ustnej i nosowej. W jamie ustnej znajduje się wiele miejsc artykulacji, które uczestniczą w powstawaniu dźwięków. Są to kolejno: język i podniebienie, dziąsła, zęby i wargi.
Każdy człowiek ma specyficzną barwę głosu, którą łatwo odróżnić. Kobiety i dzieci mają zazwyczaj głos wyższy, a mężczyźni niższy.

Przyjrzyj się w lusterku swoim narządom mowy. Nazwij te, które możesz zobaczyć.