1888
Poezje Naturalistyczna poezja narracyjna
Czytaj więcej...W debiutanckim tomie utworów Kasprowicza prym wiedzie poezja opisowa skupiona na przenikliwym obrazie polskiej wsi. Cykl sonetów Z chałupy zawiera swoiste obrazki z życia prostych ludzi przeżywających swoje troski i konflikty.
, 1895
Miłość Zwrot do modernizmu
Czytaj więcej...Poemat Miłość wyznacza istotną cezurę w twórczości Kasprowicza – poeta zrywa z naturalistycznym obrazem świata, wyzbytym z pierwiastków metafizycznych. Ukazuje człowieka zjednoczonego z przyrodą, stojącego przed wielką tajemnicą wszechogarniającego uczucia.
, 1898
Krzak dzikiej róży Symbolizm i impresjonizm
Czytaj więcej...W tytułowym cyklu sonetów z tomu Krzak dzikiej róży artysta złączył ze sobą wpływy dwóch ważnych kierunków literatury końca wieku. Z symbolizmu zapożyczył dążenie do mówienia nie wprost, z impresjonizmu – zainteresowanie ulotnymi, zmysłowymi wrażeniami.
, 1901 - 1902
HymnyCzytaj więcej...Katastrofizm: Lata 1901–1902 przynoszą trzy zbiory hymnów Kasprowicza (Ginącemu Światu, Moja pieśń wieczorna, Salve regina), w których twórca przedstawił przerażający obraz upadku uniwersalnych wartości. Katastroficzny ton tych utworów wzbogaca prekursorska względem ekspresjonizmu poetyka wykorzystująca obrazy jaskrawe, silnie nacechowane emocjonalnie.
, 1906
O bohaterskim koniu i walącym się domu Krytyka społeczna
Czytaj więcej...Proza artystyczna O bohaterskim koniu i walącym się domu również poruszała tematykę kryzyzu cywilizacyjnego, lecz odnosiła się do niej z innej perspektywy. Kasprowicz zwrócił się do narracji realistycznej, posłużył się także kąśliwą ironią i satyrą w stosunku do współczesnego sobie społeczeństwa.
, 1907
Ballada o słoneczniku Folklorystyczne inspiracje
Czytaj więcej...Po okresie pełnym buntowniczego zapału kolejne utwory poety przyniosły uspokojenie oraz powrót do inspiracji folklorystycznych. Tym razem jednak artysta sięgnął po ludowe legendy, szukając w nich treści ogólnoludzkich, jak w Pieśni o Waligórze.
, 1911
Chwile , 1916
Księga ubogich Franciszkańska afirmacja świata
Czytaj więcej...Następujące po sobie tomy poezji Chwile i Księga ubogich przedstawiają pogodną i prostoduszną wizję rzeczywistości widzianej oczami człowieka dojrzałego, pogodzonego ze swoim losem. Kasprowicz w ostatnim etapie swojej twórczości skłaniał się ku duchowości franciszkańskiej zakładającej poszukiwanie obecności Boga w naturze, w drugim człowieku i w codziennych, zwyczajnych sytuacjach.
1888 Poezje Naturalistyczna poezja narracyjnaCzytaj więcej...W debiutanckim tomie utworów Kasprowicza prym wiedzie poezja opisowa skupiona na przenikliwym obrazie polskiej wsi. Cykl sonetów Z chałupy zawiera swoiste obrazki z życia prostych ludzi przeżywających swoje troski i konflikty.
, 1895 Miłość Zwrot do modernizmuCzytaj więcej...Poemat Miłość wyznacza istotną cezurę w twórczości Kasprowicza – poeta zrywa z naturalistycznym obrazem świata, wyzbytym z pierwiastków metafizycznych. Ukazuje człowieka zjednoczonego z przyrodą, stojącego przed wielką tajemnicą wszechogarniającego uczucia.
, 1898 Krzak dzikiej róży Symbolizm i impresjonizmCzytaj więcej...W tytułowym cyklu sonetów z tomu Krzak dzikiej róży artysta złączył ze sobą wpływy dwóch ważnych kierunków literatury końca wieku. Z symbolizmu zapożyczył dążenie do mówienia nie wprost, z impresjonizmu – zainteresowanie ulotnymi, zmysłowymi wrażeniami.
, 1901 - 1902 HymnyCzytaj więcej...Katastrofizm: Lata 1901–1902 przynoszą trzy zbiory hymnów Kasprowicza (Ginącemu Światu, Moja pieśń wieczorna, Salve regina), w których twórca przedstawił przerażający obraz upadku uniwersalnych wartości. Katastroficzny ton tych utworów wzbogaca prekursorska względem ekspresjonizmu poetyka wykorzystująca obrazy jaskrawe, silnie nacechowane emocjonalnie.
, 1906 O bohaterskim koniu i walącym się domu Krytyka społecznaCzytaj więcej...Proza artystyczna O bohaterskim koniu i walącym się domu również poruszała tematykę kryzyzu cywilizacyjnego, lecz odnosiła się do niej z innej perspektywy. Kasprowicz zwrócił się do narracji realistycznej, posłużył się także kąśliwą ironią i satyrą w stosunku do współczesnego sobie społeczeństwa.
, 1907 Ballada o słoneczniku Folklorystyczne inspiracjeCzytaj więcej...Po okresie pełnym buntowniczego zapału kolejne utwory poety przyniosły uspokojenie oraz powrót do inspiracji folklorystycznych. Tym razem jednak artysta sięgnął po ludowe legendy, szukając w nich treści ogólnoludzkich, jak w Pieśni o Waligórze.
, 1911 Chwile , 1916 Księga ubogich Franciszkańska afirmacja świataCzytaj więcej...Następujące po sobie tomy poezji Chwile i Księga ubogich przedstawiają pogodną i prostoduszną wizję rzeczywistości widzianej oczami człowieka dojrzałego, pogodzonego ze swoim losem. Kasprowicz w ostatnim etapie swojej twórczości skłaniał się ku duchowości franciszkańskiej zakładającej poszukiwanie obecności Boga w naturze, w drugim człowieku i w codziennych, zwyczajnych sytuacjach.