Oś czasu. 9.5.1950 Zdjęcie przedstawia starszego, łysego mężczyznę. Mężczyzna siedzi na fotelu i trzyma w ręku książkę. Deklaracja
Schumana Francuski Minister Spraw Zagranicznych Robert
Schuman przedstawia plan koordynacji produkcji stali i wydobycia węgla pod ponadnarodową kontrolą.
Umieszczenie produkcji węgla i stali pod wspólnym zarządzaniem zapewni natychmiastowe powstanie wspólnych fundamentów rozwoju gospodarczego, pierwszego etapu federacji europejskiej i zmieni los regionów, długo skazanych na wytwarzanie wojennego oręża, którego były najdłużej ofiarami. Solidarność produkcji, która się w ten sposób nawiąże, ukaże, że wszelka wojna między Francją a Niemcami jest nie tylko nie do pomyślenia, ale i fizycznie niemożliwa.
18.4.1951 Zdjęcie przedstawia siedzącego przy biurku dojrzałego mężczyznę, który podpisuje dokument. Za nim stoi grupa ludzi. Europejska Wspólnota Węgla i Stali Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia (Niderlandy) i Luksemburg podpisują w Paryżu traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Rozpoczyna się gospodarcza integracja kontynentu. 1.6.1955 - 3.6.1955 Zdjęcie przedstawia sześciu mężczyzn w garniturach, którzy stoją w rzędzie. Konferencja mesyńska Powodzenie projektu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali zachęciło państwa członkowskie do dalszej integracji. Podczas konferencji przedstawiciele państw EWWiS podjęli decyzję o utworzeniu specjalnego międzyrządowego komitetu pod przewodnictwem belgijskiego męża stanu
Paula-Henri Spaaka. Zadaniem komitetu było opracowanie raportu na temat możliwości utworzenia wspólnego rynku pomiędzy państwami EWWiS. Już wkrótce raport
Spaaka stał się podstawą sformułowania traktatów rzymskich. 25.3.1957 Ilustracja przedstawia plakat. Znajduje się na nim mapa Europy oraz trzymające się za ręce kobiety. Kobiety ubrane są w suknie w barwach flag państwowych. Pod każdą z kobiet znajduje się nazwa państwa. Są to: Luksemburg, Belgia, Francja, Włochy, Niemcy i Niderlandy. Europejska Wspólnota Gospodarcza, Euratom Na mocy podpisanych w Rzymie traktatów państwa zrzeszone w EWWiS utworzyły dwie kolejne wspólnoty. Celem Euratomu była poprawa standardów życia w państwach członkowskich przez współpracę w dziedzinie rozwoju technologii i przemysłu jądrowego.
Cele Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej obejmowały na mocy traktatu popieranie harmonijnego rozwoju działalności gospodarczej, stałego i zrównoważonego wzrostu, zwiększonej stabilności, przyspieszonego podwyższania poziomu życia oraz ściślejszych związków między państwami członkowskimi przez ustanowienie wspólnego rynku i stopniowe zbliżanie polityk gospodarczych tych państw.
Czytaj więcej...Aby to osiągnąć, państwa zobowiązały się m.in. dążyć do ustanowienia wspólnego rynku, uwspólnotowić politykę rolną i transportową, stworzyć Europejski Fundusz Społeczny oraz Europejski Bank Inwestycyjny. Traktat zawierał szczegółowe warunki i harmonogram realizacji zadań w tym zakresie. Wspólny rynek państw członkowskich miał być osiągnięty w trzech etapach w ciągu najbliższych 12 lat, czyli do końca 1969 roku.
1.7.1968 Zdjęcie przedstawia rogatkę. Unia celna Półtora roku wcześniej niż zakładano udaje się osiągnąć między członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej unię celną. W handlu wzajemnym przestają obowiązywać jakiekolwiek ograniczenia, a w handlu z państwami spoza ugrupowania wszystkie państwa członkowskie stosują jednakowe taryfy celne i zasady importu towarów. Szybko prowadzi to do zwielokrotnienia obrotów handlowych między państwami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, co przyczynia się do przyspieszenia wzrostu gospodarczego. 1.12.1969 - 2.12.1969 Ilustracja przedstawia skałę, wokół której rozpościera się morze. Na skale znajduje się ściśnięta grupa ludzi. Trzymają transparenty. Szczyt haski Koniec lat 60. przynosi pogorszenie sytuacji gospodarki światowej. Jednym z przejawów nadciągającego kryzysu ekonomicznego są coraz większe wahania kursów walut państw członkowskich EWG. Podczas spotkania szefów państw i rządów EWG w Hadze zapada decyzja o „dokończeniu, pogłębianiu i poszerzaniu” integracji – w odniesieniu do gospodarki oznacza to postanowienie o dążeniu do utworzenia między państwami członkowskimi trwałej formy współpracy w zakresie walutowym, jakim byłaby Europejska Unia Monetarna. 8.10.1970 Zdjęcie przedstawia dojrzałego mężczyznę w garniturze, który siedzi przy biurku. Mężczyzna jest uśmiechnięty. Podpisuje dokument. Raport Wernera Podczas szczytu w Hadze misję zbadania możliwości utworzenia unii gospodarczo-walutowej państw EWG powierzono komisji pod przewodnictwem ówczesnego premiera i ministra finansów Luksemburga –
Pierra Wernera. Niecały rok później komisja przedstawiła rezultaty swojej pracy – trzyetapowy plan stworzenia unii gospodarczo-walutowej do końca 1980 r. wraz ze szczegółowymi zaleceniami dla pierwszego etapu. Od razu rozpoczęto realizację założeń planu Wernera, jednak już wkrótce światowy kryzys walutowy uniemożliwił przejście do kolejnego etapu zakładanego na 1974 r. i plan nie został zrealizowany. 15.8.1971 Zdjęcie przedstawia wachlarz banknotów. Są to banknoty studolarowe. Szok
Nixona W celu ustabilizowania sytuacji w handlu międzynarodowym po II wojnie światowej kilkadziesiąt państw, w tym wszystkie państwa przyszłej EWG, na konferencji w
Bretton Woods zdecydowały o powiązaniu swoich walut narodowych sztywnym kursem z dolarem amerykańskim, a dolara ze złotem.
Czytaj więcej...Złoto stanowiło podstawę wiary w pieniądz, ponieważ miało realną, namacalną wartość, dlatego uczyniono je centrum systemu. Ten już wkrótce jednak okazał się niedoskonały – Stany Zjednoczone nie przejmowały się nadmiernie dyscypliną budżetową czy narastającą inflacją (a tym samym większą ilością papierowych dolarów przy niezmienionej ilości złota). W rezultacie na początku lat 70. szacowano, że gdyby wszyscy wymienili swoje dolary na złoto, wystarczyłoby go zaledwie dla 22% ludzi. Rozwiązanie, po jakie sięgnął ówczesny amerykański prezydent, było tyleż proste, co szokujące – Richard Nixon zawiesił po prostu wymienialność dolara amerykańskiego na złoto. Dla systemu z Bretton Woods oznaczało to koniec racji bytu. Ponieważ nie było już sensu wiązać swojej waluty z wartością dolara, równie dobrym rozwiązaniem było samodzielne jej kształtowanie. Wtedy też państwa EWG uznały, że stworzenie europejskiej waluty, konkurencyjnej względem dolara, może okazać się korzystne.
24.4.1972 Ilustracja przedstawia wykres w języku francuskim. Wąż w tunelu W celu zdyscyplinowania polityki walutowej sześciu państw członkowskich EWG wprowadzono specjalny system, nazywany „wężem w tunelu”. System ten zakładał ograniczenie dopuszczalnego przedziału wahań kursów walut państw członkowskich (wąż) do określonych wąskich ram (tunel) wobec dolara. Wkrótce jednak światowy kryzys ekonomiczny, osłabienie kursu dolara i różnice w polityce gospodarczej państw EWG spowodowały, że większość uczestników zrezygnowała z udziału w tym mechanizmie walutowym – do marca 1973 r. „wąż opuścił tunel”. 5.12.1978 Ilustracja przedstawia kobietę, która niesie niemowlę. Mówi coś w języku francuskim do dwóch, stojących obok mężczyzn. Europejski System Walutowy Państwa EWG powróciły do kwestii ograniczenia wahań kursów walutowych decyzją Rady Europejskiej powziętą z końcem roku 1978 na spotkaniu w Brukseli. Realizacja planu wprowadzenia Europejskiego Systemu Walutowego rozpoczęła się już w kolejnym roku. ESW opierał się na mechanizmie kursów walutowych (ERM), wspólnej walucie ECU (bezgotówkowej, skonstruowanej jako koszyk walut państw EWG) oraz mechanizmie interwencyjno-kredytowym banków centralnych państw członkowskich Wspólnoty. W ciągu kolejnej dekady dzięki ESW udało się w znacznym stopniu zredukować zmienność kursów walut. 17.2.1986 - 28.2.1986 Zdjęcie przedstawia dziennikarzy i operatów, którzy fotografują i nagrywają dokumenty leżące na stole. Jednolity Akt Europejski Celem Jednolitego Aktu Europejskiego było ustanowienie obszaru bez granic wewnętrznych, w obrębie którego możliwy byłby swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału (stworzenie wspólnego rynku). Zamiary te, określone w dokumencie w 282 kluczowych krokach, zostały sprawnie osiągnięte przez państwa członkowskie EWG w zakładanym przez JAE okresie, czyli do końca 1992 r. Wspólny rynek stał się rzeczywistością. 12.4.1989 Zdjęcie przedstawia starszego mężczyznę. Mężczyzna jest ubrany w garnitur, ma założone okulary. Raport Delorsa Jeszcze podczas wdrażania przewidzianego w JAE planu ustanowienia wspólnego rynku stało się jasne, że nie będzie możliwe pełne wykorzystanie jego potencjału, jeśli koszty transakcji finansowych związanych z wymianą waluty będą wciąż wysokie, a wahania kursów walut będą wciąż źródłem niepewności.
Czytaj więcej...Wielu ekonomistów mówiło o „niemożliwym trójkącie” – w długim okresie utrzymanie swobodnego przepływu kapitału, stabilności kursów walut i prowadzenie niezależnych polityk monetarnych przez państwa członkowskie jest niewykonalne. Kiedy koszty funkcjonowania kilku różnych walut i wahań kursowych w obszarze wspólnego rynku stały się zbyt uciążliwe, Francja i Włochy zaproponowały powierzenie szefowi Komisji Europejskiej – Jacquesowi Delorsowi – przygotowania planu integracji monetarnej. Przedstawiony w kwietniu 1989 r. raport zakładał utworzenie unii monetarnej w trzech etapach:
– wzmocnienie współpracy banków centralnych,
– utworzenie Europejskiego Systemu Banków Centralnych, stopniowe przekazanie ESBC kompetencji w dziedzinie polityki monetarnej,
– trwałe powiązanie kursów walutowych państw członkowskich, a następnie zastąpienie walut narodowych jedną wspólną walutą.
7.1990 Początki Unii Gospodarczo-Walutowej Pierwsza faza integracji monetarnej, zainicjowana w lipcu 1990 r., obejmowała zapewnienie swobody przepływu kapitału (zniesienie kontroli wymiany walut) oraz zwiększenie nakładów na eliminację dysproporcji rozwojowych między regionami państw członkowskich (Fundusze Strukturalne) i poprawę konwergencji gospodarek przez wielostronne monitorowanie polityki ekonomicznej poszczególnych państw członkowskich. 1.1.1994 Zdjęcie przedstawia wysoki wieżowiec. Przed nim stoi rzeźba w kształcie symbolu waluty euro. Europejski Instytut Walutowy Początek działalności Europejskiego Instytutu Walutowego rozpoczyna drugą fazę walutowej integracji państw członkowskich UE. Zadaniem EIW było prowadzenie przygotowań do utworzenia Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który zarządzać będzie wspólną walutą. 16.12.1995 Ilustracja przedstawia symbol waluty euro. Euro Na zwołanym z końcem roku szczycie Rady Europejskiej zapada decyzja, że nowa wspólna waluta będzie nosić nazwę euro i zostanie wprowadzona na początku 1999 r. Ustalono również chronologię działań koniecznych do podjęcia przed jej wprowadzeniem. 17.6.1997 Zdjęcie przedstawia grupę ludzi, która stoi na moście. Przed nimi jest grupa dziennikarzy z kamerami i aparatami. Za ludźmi znajduje się kanał, przy brzegu którego są zacumowane łodzie. Pakt Stabilności i Wzrostu Podczas szczytu Rady Europejskiej w Amsterdamie państwa członkowskie Unii Europejskiej podpisały porozumienie, którego celem było przyczynienie się do trwałego wzrostu gospodarczego przez usprawnienie zarządzania finansami publicznymi w państwach członkowskich.
Czytaj więcej...Państwa UE, które przyjęły wspólną walutę, zobowiązały się do systematycznego przedkładania i aktualizowania programów stabilności, a państwa członkowskie, które nie przyjęły jeszcze wspólnej waluty – programów konwergencji. Na podstawie tych dokumentów Komisja Europejska wraz z Radą ds. Gospodarczych i Finansowych (Ecofin) dokonuje oceny sytuacji gospodarczej państwa objętych paktem i wydaje stosowne zalecenia dotyczące dyscypliny finansów publicznych.
1.6.1998 Ilustracja przedstawia symbol waluty euro, wokół którego znajduje się dwanaście złotych gwiazdek na niebieskim tle. Europejski Bank Centralny Ważnym elementem integracji walutowej było utworzenie banku centralnego dla wspólnej waluty. Instytucja ta odpowiedzialna jest za emisję oraz ochronę siły nabywczej euro, a także za utrzymanie stabilności cen w strefie euro.
Siedziba EBC mieści się we Frankfurcie nad Menem. 1.1.1999 ERM II Uruchomienie udoskonalonego mechanizmu kursów walutowych rozpoczęło trzeci etap budowania UGW. Euro zastąpiło ECU w transakcjach bezgotówkowych między państwami zamierzającymi wejść do strefy wspólnej waluty. Ostatnia faza integracji walutowej obejmowała również powstanie Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który przejął obowiązki Europejskiego Instytutu Walutowego i odpowiedzialność za politykę walutową UE. 1.1.2002 Zdjęcie przedstawia banknoty i monety w walucie euro. Euro w obiegu W dwunastu państwach członkowskich UE rozpoczęło się stopniowe wycofywanie z obiegu walut narodowych i zastępowanie ich monetami i banknotami euro. Do Unii Gospodarczo-Walutowej przystąpiły wszystkie ówczesne państwa członkowskie z wyjątkiem Danii, Szwecji i Wielkiej Brytanii
Umieszczenie produkcji węgla i stali pod wspólnym zarządzaniem zapewni natychmiastowe powstanie wspólnych fundamentów rozwoju gospodarczego, pierwszego etapu federacji europejskiej i zmieni los regionów, długo skazanych na wytwarzanie wojennego oręża, którego były najdłużej ofiarami. Solidarność produkcji, która się w ten sposób nawiąże, ukaże, że wszelka wojna między Francją a Niemcami jest nie tylko nie do pomyślenia, ale i fizycznie niemożliwa.
18.4.1951 Zdjęcie przedstawia siedzącego przy biurku dojrzałego mężczyznę, który podpisuje dokument. Za nim stoi grupa ludzi. Europejska Wspólnota Węgla i Stali Francja, Niemcy, Włochy, Belgia, Holandia (Niderlandy) i Luksemburg podpisują w Paryżu traktat ustanawiający Europejską Wspólnotę Węgla i Stali. Rozpoczyna się gospodarcza integracja kontynentu. 1.6.1955 - 3.6.1955 Zdjęcie przedstawia sześciu mężczyzn w garniturach, którzy stoją w rzędzie. Konferencja mesyńska Powodzenie projektu Europejskiej Wspólnoty Węgla i Stali zachęciło państwa członkowskie do dalszej integracji. Podczas konferencji przedstawiciele państw EWWiS podjęli decyzję o utworzeniu specjalnego międzyrządowego komitetu pod przewodnictwem belgijskiego męża stanu Paula-Henri Spaaka. Zadaniem komitetu było opracowanie raportu na temat możliwości utworzenia wspólnego rynku pomiędzy państwami EWWiS. Już wkrótce raport Spaaka stał się podstawą sformułowania traktatów rzymskich. 25.3.1957 Ilustracja przedstawia plakat. Znajduje się na nim mapa Europy oraz trzymające się za ręce kobiety. Kobiety ubrane są w suknie w barwach flag państwowych. Pod każdą z kobiet znajduje się nazwa państwa. Są to: Luksemburg, Belgia, Francja, Włochy, Niemcy i Niderlandy. Europejska Wspólnota Gospodarcza, Euratom Na mocy podpisanych w Rzymie traktatów państwa zrzeszone w EWWiS utworzyły dwie kolejne wspólnoty. Celem Euratomu była poprawa standardów życia w państwach członkowskich przez współpracę w dziedzinie rozwoju technologii i przemysłu jądrowego.
Cele Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej obejmowały na mocy traktatu popieranie harmonijnego rozwoju działalności gospodarczej, stałego i zrównoważonego wzrostu, zwiększonej stabilności, przyspieszonego podwyższania poziomu życia oraz ściślejszych związków między państwami członkowskimi przez ustanowienie wspólnego rynku i stopniowe zbliżanie polityk gospodarczych tych państw.Czytaj więcej...Aby to osiągnąć, państwa zobowiązały się m.in. dążyć do ustanowienia wspólnego rynku, uwspólnotowić politykę rolną i transportową, stworzyć Europejski Fundusz Społeczny oraz Europejski Bank Inwestycyjny. Traktat zawierał szczegółowe warunki i harmonogram realizacji zadań w tym zakresie. Wspólny rynek państw członkowskich miał być osiągnięty w trzech etapach w ciągu najbliższych 12 lat, czyli do końca 1969 roku.
1.7.1968 Zdjęcie przedstawia rogatkę. Unia celna Półtora roku wcześniej niż zakładano udaje się osiągnąć między członkami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej unię celną. W handlu wzajemnym przestają obowiązywać jakiekolwiek ograniczenia, a w handlu z państwami spoza ugrupowania wszystkie państwa członkowskie stosują jednakowe taryfy celne i zasady importu towarów. Szybko prowadzi to do zwielokrotnienia obrotów handlowych między państwami Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej, co przyczynia się do przyspieszenia wzrostu gospodarczego. 1.12.1969 - 2.12.1969 Ilustracja przedstawia skałę, wokół której rozpościera się morze. Na skale znajduje się ściśnięta grupa ludzi. Trzymają transparenty. Szczyt haski Koniec lat 60. przynosi pogorszenie sytuacji gospodarki światowej. Jednym z przejawów nadciągającego kryzysu ekonomicznego są coraz większe wahania kursów walut państw członkowskich EWG. Podczas spotkania szefów państw i rządów EWG w Hadze zapada decyzja o „dokończeniu, pogłębianiu i poszerzaniu” integracji – w odniesieniu do gospodarki oznacza to postanowienie o dążeniu do utworzenia między państwami członkowskimi trwałej formy współpracy w zakresie walutowym, jakim byłaby Europejska Unia Monetarna. 8.10.1970 Zdjęcie przedstawia dojrzałego mężczyznę w garniturze, który siedzi przy biurku. Mężczyzna jest uśmiechnięty. Podpisuje dokument. Raport Wernera Podczas szczytu w Hadze misję zbadania możliwości utworzenia unii gospodarczo-walutowej państw EWG powierzono komisji pod przewodnictwem ówczesnego premiera i ministra finansów Luksemburga – Pierra Wernera. Niecały rok później komisja przedstawiła rezultaty swojej pracy – trzyetapowy plan stworzenia unii gospodarczo-walutowej do końca 1980 r. wraz ze szczegółowymi zaleceniami dla pierwszego etapu. Od razu rozpoczęto realizację założeń planu Wernera, jednak już wkrótce światowy kryzys walutowy uniemożliwił przejście do kolejnego etapu zakładanego na 1974 r. i plan nie został zrealizowany. 15.8.1971 Zdjęcie przedstawia wachlarz banknotów. Są to banknoty studolarowe. Szok Nixona W celu ustabilizowania sytuacji w handlu międzynarodowym po II wojnie światowej kilkadziesiąt państw, w tym wszystkie państwa przyszłej EWG, na konferencji w Bretton Woods zdecydowały o powiązaniu swoich walut narodowych sztywnym kursem z dolarem amerykańskim, a dolara ze złotem.Czytaj więcej...Złoto stanowiło podstawę wiary w pieniądz, ponieważ miało realną, namacalną wartość, dlatego uczyniono je centrum systemu. Ten już wkrótce jednak okazał się niedoskonały – Stany Zjednoczone nie przejmowały się nadmiernie dyscypliną budżetową czy narastającą inflacją (a tym samym większą ilością papierowych dolarów przy niezmienionej ilości złota). W rezultacie na początku lat 70. szacowano, że gdyby wszyscy wymienili swoje dolary na złoto, wystarczyłoby go zaledwie dla 22% ludzi. Rozwiązanie, po jakie sięgnął ówczesny amerykański prezydent, było tyleż proste, co szokujące – Richard Nixon zawiesił po prostu wymienialność dolara amerykańskiego na złoto. Dla systemu z Bretton Woods oznaczało to koniec racji bytu. Ponieważ nie było już sensu wiązać swojej waluty z wartością dolara, równie dobrym rozwiązaniem było samodzielne jej kształtowanie. Wtedy też państwa EWG uznały, że stworzenie europejskiej waluty, konkurencyjnej względem dolara, może okazać się korzystne.
24.4.1972 Ilustracja przedstawia wykres w języku francuskim. Wąż w tunelu W celu zdyscyplinowania polityki walutowej sześciu państw członkowskich EWG wprowadzono specjalny system, nazywany „wężem w tunelu”. System ten zakładał ograniczenie dopuszczalnego przedziału wahań kursów walut państw członkowskich (wąż) do określonych wąskich ram (tunel) wobec dolara. Wkrótce jednak światowy kryzys ekonomiczny, osłabienie kursu dolara i różnice w polityce gospodarczej państw EWG spowodowały, że większość uczestników zrezygnowała z udziału w tym mechanizmie walutowym – do marca 1973 r. „wąż opuścił tunel”. 5.12.1978 Ilustracja przedstawia kobietę, która niesie niemowlę. Mówi coś w języku francuskim do dwóch, stojących obok mężczyzn. Europejski System Walutowy Państwa EWG powróciły do kwestii ograniczenia wahań kursów walutowych decyzją Rady Europejskiej powziętą z końcem roku 1978 na spotkaniu w Brukseli. Realizacja planu wprowadzenia Europejskiego Systemu Walutowego rozpoczęła się już w kolejnym roku. ESW opierał się na mechanizmie kursów walutowych (ERM), wspólnej walucie ECU (bezgotówkowej, skonstruowanej jako koszyk walut państw EWG) oraz mechanizmie interwencyjno-kredytowym banków centralnych państw członkowskich Wspólnoty. W ciągu kolejnej dekady dzięki ESW udało się w znacznym stopniu zredukować zmienność kursów walut. 17.2.1986 - 28.2.1986 Zdjęcie przedstawia dziennikarzy i operatów, którzy fotografują i nagrywają dokumenty leżące na stole. Jednolity Akt Europejski Celem Jednolitego Aktu Europejskiego było ustanowienie obszaru bez granic wewnętrznych, w obrębie którego możliwy byłby swobodny przepływ towarów, usług, osób i kapitału (stworzenie wspólnego rynku). Zamiary te, określone w dokumencie w 282 kluczowych krokach, zostały sprawnie osiągnięte przez państwa członkowskie EWG w zakładanym przez JAE okresie, czyli do końca 1992 r. Wspólny rynek stał się rzeczywistością. 12.4.1989 Zdjęcie przedstawia starszego mężczyznę. Mężczyzna jest ubrany w garnitur, ma założone okulary. Raport Delorsa Jeszcze podczas wdrażania przewidzianego w JAE planu ustanowienia wspólnego rynku stało się jasne, że nie będzie możliwe pełne wykorzystanie jego potencjału, jeśli koszty transakcji finansowych związanych z wymianą waluty będą wciąż wysokie, a wahania kursów walut będą wciąż źródłem niepewności.Czytaj więcej...Wielu ekonomistów mówiło o „niemożliwym trójkącie” – w długim okresie utrzymanie swobodnego przepływu kapitału, stabilności kursów walut i prowadzenie niezależnych polityk monetarnych przez państwa członkowskie jest niewykonalne. Kiedy koszty funkcjonowania kilku różnych walut i wahań kursowych w obszarze wspólnego rynku stały się zbyt uciążliwe, Francja i Włochy zaproponowały powierzenie szefowi Komisji Europejskiej – Jacquesowi Delorsowi – przygotowania planu integracji monetarnej. Przedstawiony w kwietniu 1989 r. raport zakładał utworzenie unii monetarnej w trzech etapach:
– wzmocnienie współpracy banków centralnych,
– utworzenie Europejskiego Systemu Banków Centralnych, stopniowe przekazanie ESBC kompetencji w dziedzinie polityki monetarnej,
– trwałe powiązanie kursów walutowych państw członkowskich, a następnie zastąpienie walut narodowych jedną wspólną walutą.
7.1990 Początki Unii Gospodarczo-Walutowej Pierwsza faza integracji monetarnej, zainicjowana w lipcu 1990 r., obejmowała zapewnienie swobody przepływu kapitału (zniesienie kontroli wymiany walut) oraz zwiększenie nakładów na eliminację dysproporcji rozwojowych między regionami państw członkowskich (Fundusze Strukturalne) i poprawę konwergencji gospodarek przez wielostronne monitorowanie polityki ekonomicznej poszczególnych państw członkowskich. 1.1.1994 Zdjęcie przedstawia wysoki wieżowiec. Przed nim stoi rzeźba w kształcie symbolu waluty euro. Europejski Instytut Walutowy Początek działalności Europejskiego Instytutu Walutowego rozpoczyna drugą fazę walutowej integracji państw członkowskich UE. Zadaniem EIW było prowadzenie przygotowań do utworzenia Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który zarządzać będzie wspólną walutą. 16.12.1995 Ilustracja przedstawia symbol waluty euro. Euro Na zwołanym z końcem roku szczycie Rady Europejskiej zapada decyzja, że nowa wspólna waluta będzie nosić nazwę euro i zostanie wprowadzona na początku 1999 r. Ustalono również chronologię działań koniecznych do podjęcia przed jej wprowadzeniem. 17.6.1997 Zdjęcie przedstawia grupę ludzi, która stoi na moście. Przed nimi jest grupa dziennikarzy z kamerami i aparatami. Za ludźmi znajduje się kanał, przy brzegu którego są zacumowane łodzie. Pakt Stabilności i Wzrostu Podczas szczytu Rady Europejskiej w Amsterdamie państwa członkowskie Unii Europejskiej podpisały porozumienie, którego celem było przyczynienie się do trwałego wzrostu gospodarczego przez usprawnienie zarządzania finansami publicznymi w państwach członkowskich.Czytaj więcej...Państwa UE, które przyjęły wspólną walutę, zobowiązały się do systematycznego przedkładania i aktualizowania programów stabilności, a państwa członkowskie, które nie przyjęły jeszcze wspólnej waluty – programów konwergencji. Na podstawie tych dokumentów Komisja Europejska wraz z Radą ds. Gospodarczych i Finansowych (Ecofin) dokonuje oceny sytuacji gospodarczej państwa objętych paktem i wydaje stosowne zalecenia dotyczące dyscypliny finansów publicznych.
1.6.1998 Ilustracja przedstawia symbol waluty euro, wokół którego znajduje się dwanaście złotych gwiazdek na niebieskim tle. Europejski Bank Centralny Ważnym elementem integracji walutowej było utworzenie banku centralnego dla wspólnej waluty. Instytucja ta odpowiedzialna jest za emisję oraz ochronę siły nabywczej euro, a także za utrzymanie stabilności cen w strefie euro.
Siedziba EBC mieści się we Frankfurcie nad Menem. 1.1.1999 ERM II Uruchomienie udoskonalonego mechanizmu kursów walutowych rozpoczęło trzeci etap budowania UGW. Euro zastąpiło ECU w transakcjach bezgotówkowych między państwami zamierzającymi wejść do strefy wspólnej waluty. Ostatnia faza integracji walutowej obejmowała również powstanie Europejskiego Systemu Banków Centralnych, który przejął obowiązki Europejskiego Instytutu Walutowego i odpowiedzialność za politykę walutową UE. 1.1.2002 Zdjęcie przedstawia banknoty i monety w walucie euro. Euro w obiegu W dwunastu państwach członkowskich UE rozpoczęło się stopniowe wycofywanie z obiegu walut narodowych i zastępowanie ich monetami i banknotami euro. Do Unii Gospodarczo-Walutowej przystąpiły wszystkie ówczesne państwa członkowskie z wyjątkiem Danii, Szwecji i Wielkiej Brytanii