Nazwa Zgromadzenie Narodowe odpowiada temu zebraniu delegatów tak iż tego powodu, że zgromadzenie to składa się z przedstawicieli całego prawie narodu, których mandaty zostały zweryfikowane — jak również i dlatego, że przedstawicielstwo to stanowi jedną i nierozerwalną całość, a żaden z deputowanych, jakiegokolwiek stanu czy klasy, nie ma prawa występować i działać pojedynczo […].

Tłum […] zmusił do wydania sobie armat gwardii francuskiej i sztandarów miasta; zdobyto wszystkie składy broni, a broń rozdano; każdy obywatel nazwał siebie żołnierzem ojczyzny i przyczepił kokardę do czapki.
Więzienia forteczne zostały otwarte i wszyscy więźniowie z wyjątkiem kryminalnych wypuszczeni na wolność […].
Na placu Grève zgromadziły się tłumy uzbrojonych obywateli. Masy obeszły wszystkie klasztory, całe znalezione zboże wyniesiono na rynek zbożowy.

Zwrócono się o spieszną pomoc do dzielnic Paryża. Obywatele uzbrajali się; tłumnie przybiegła ludność z przedmieścia Saint-Antoine […]. Ogień wzmagał się z każdą chwilą […]. Już rozbito łańcuchy pierwszego mostu zwodzonego; most spadł; tłum przedostał się na pierwsze podwórze fortecy; znaleziono tam pierwsze ofiary starcia; widok ich podwoił odwagę; lud rozpoczął prawidłowe oblężenie. Trzeba było zdobyć drugi most i przedostać się do środka fortecy.
Daremnie grzmiały armaty forteczne […] wściekłość tłumu dosięgła szczytu […]. Jedni zdobywają posterunki straży, inni włażą na wieże; przy oklaskach i entuzjastycznych okrzykach ogromnego tłumu zawieszają oni święty sztandar ojczyzny […].

Bastylia wzięta przez mieszczan i żołnierzy bez wodza, bez żadnego oficera! Ten sam gwardzista, który pierwszy skoczył do szturmu, ściga hr. de Launay’a, chwyta go za włosy i bierze do niewoli. Jeńca prowadzą do ratusza, bijąc po drodze. Nieprzytomnego od uderzeń dobijają na placu de la Grève, a rzeźnik obcina mu głowę, która zatknięta została na ostrzu piki.

5. Znosi się dziesięciny wszelkiego rodzaju i należności zastępujące je […], pod tym warunkiem jednak, aby uzyskane zostały w jakikolwiek inny sposób środki na pokrycie wydatków związanych z kultem boskim, z utrzymaniem kapłanów, z udzieleniem pomocy biednym, z restauracją kościołów i prezbiteriów oraz na utrzymanie seminariów, szkół, kolegiów, szpitali, gmin i innych instytucji, na utrzymanie których były one obecnie pobierane. Dopóki nie zostaną one zabezpieczone, a dawni właściciele nie otrzymają odszkodowania, Zgromadzenie Narodowe nakazuje, aby wspomniane daniny nadal były pobierane według obowiązujących praw i przyjętym sposobem. Co się zaś tyczy innych dziesięcin, bez względu na ich rodzaj, będą one podlegać wykupowi w sposób ustalony przez Zgromadzenie, do chwili jednak wydania odpowiednich zarządzeń Zgromadzenie Narodowe nakazuje dalsze ich pobieranie.
6. Wszystkie wieczyste renty gruntowe, pobierane w naturze czy w pieniądzach, będą mogły być wykupywane […].

Rozdział III. Uposażenie duchowieństwa
1. Duchowni, wykonujący pierwsze i najważniejsze funkcje w społeczeństwie – obowiązani są stale przebywać w miejscu służby, do której powołało ich zaufanie ludu. Będą oni wynagradzani przez naród.

Mówię o scenach tragicznych, które prawie zawsze towarzyszyły powstaniom.
Jaki by nie był strach, który ich opanował, a który staraliby się przekazać innym ludziom, oto kilka refleksji, które przyczynią się do uspokojenia umysłów rozsądnych, mądrych.
Przede wszystkim lud powstaje tylko wtedy, gdy jest doprowadzony przez tyranię do rozpaczy. Ileż nie wycierpi on zła zanim się zemści! A jego zemsta jest z reguły słuszna, chociaż nie zawsze zdaje on sobie sprawę z jej skutków, gdy przeciwnie ucisk, który lud znosi, ma jedyne źródło w żądzach kryminalnych jego tyranów.
Z kolei czyż można robić porównanie między niewielką ilością ofiar, które lud zabija dla sprawiedliwości w powstaniu, a niezliczonym tłumem poddanych, których despotyzm doprowadza do nędzy lub których poświęca swojej wściekłości, chciwości, sławie i kaprysom? Czym jest kilka kropel krwi, które gmin przelał w obecnej rewolucji dla odzyskania wolności, przy strumieniach, które zostały rozlane przez Tyberiusza, Nerona, Kaligulę, Karacallę, Commodusa; przy strumieniach, które szaleństwo Karola IX rozlało, przy strumieniach krwi ludu rozlanych przez godną kary ambicję Ludwika XIV? Czym jest tych kilka domów obrabowanych tylko w jednym dniu przez pospólstwo, przy sprzeniewierzeniach, które cały naród doświadczył w ciągu piętnastu wieków pod trzema dynastiami naszych królów? Czym jest tych kilka zrujnowanych jednostek przy jednym miliardzie (?) ludzi ogołoconych przez dzierżawców podatków, przez wyzyskiwaczy, marnotrawców publicznych?
Odłóżmy na bok wszelkie uprzedzenia i popatrzmy.
Filozofia przygotowała, rozpoczęła, faworyzowała obecną rewolucję, to jest niezaprzeczalne; lecz pisma nie wystarczają, potrzeba czynów; czemu więc zawdzięczamy wolność, jeśli nie rozruchom, buntom ludowym?
To zbuntowany lud zebrany w Palais-Royal spowodował odmowę posłuszeństwa w armii i przekształcenia 200 tys. ludzi w obywateli, których władza uczyniła współtowarzyszami, a których chciała uczynić mordercami.
To zbuntowany lud zebrany na Champs-Élysées wywołał powstanie całego narodu; to on zburzył Bastylię, utrzymał Zgromadzenie Narodowe, udaremnił spisek, ostrzegł „brzuch” Parysa, przeszkodził by ogień nie zmienił go w popiół, a jego mieszkańcy nie zostali utopieni we własnej krwi.
To bunt, który wybuchł w halach [tzn. wymarsz przekupek do Wersalu – 5/6 października 1789 r.] na Marché Neuf [Nowym Rynku] udaremnił drugie sprzysiężenie i przeszkodził w ucieczce rodzinie królewskiej, zapobiegł też wojnie domowej, która byłaby pewnym tego następstwem.
— Śledźcie prace Zgromadzenia Narodowego, a zauważycie, że przystępuje ono do działania tylko w następstwie jakiegoś buntu ludowego, a w czasach spokoju i bezpieczeństwa ta fakcja [prawica] ohydna nigdy nie omieszka wystąpić, aby nałożyć pęta konstytucji, albo wprowadzić zgubne ustawy.

Przywódcy i podżegacze, którzy sprowokowali te zebrania, zorganizowali je lub im przewodniczyli, zostaną wezwani przed trybunał policji na śledztwo na podstawie oświadczenia prokuratora komuny, a każdy z nich zostanie skazany na 500 liwrów grzywny oraz będzie zawieszony na okres jednego roku w prawach czynnego obywatela i pozbawiony prawa udziału w zgromadzeniach podstawowych.
Władzom administracyjnym i miejskim zabrania się pod groźbą ukarania ich funkcjonariuszy […] zatrudniać, przyjmować albo zezwalać na przyjmowanie do robót publicznych tych przedsiębiorców, robotników i czeladników, którzy organizowali wyżej wymienione zebrania lub podpisywali ich uchwały, chyba że stawią się oni dobrowolnie przed trybunałem policji, odwołując je lub im zaprzeczając.
6. Gdyby powyższe obrady i uchwały, podpisane ogłoszenia i okólniki zawierały groźby pod adresem przedsiębiorców, rzemieślników i wyrobników, którzy by przyszli z innych terenów, aby zastąpić ich w pracy, lub też pod adresem tych, którzy pracowaliby za niższe wynagrodzenie, wszyscy podżegacze, sprawcy i podpisani pod takimi aktami lub pismami zostaną skazani na grzywnę 1000 liwrów i karę trzech miesięcy więzienia.