Mapa przedstawia Indie, Chiny i Japonię w 15 wieku. Zaznaczono na niej najdalszy zasięg sułtanatu Delhi, który rozciąga się w północnej części Półwyspu Indyjskiego u podnóża Himalajów. Zaznaczono także obszary we władaniu Mongołów i ziemie od nich zależne do 1525 roku. Należały do nich północne tereny Półwyspu Indyjskiego na granicy z Persją. Terytoria zdobyte przez Babura i jego syna Humajuna do 1556 roku pokrywały się z granicami sułtanatu Delhi. Obszary zdobyte i uzależnione przez Akbara do jego śmierci w 1605 roku znajdowały się z środkowej i wschodniej części Półwyspu Indyjskiego. A późniejsze zdobycze Mongołów do 18 wieku zajmowały zachodnią, południowo-zachodnią i południowo-wschodnią część Półwyspu Indyjskiego. Na mapie zaznaczono także terytorium Cesarstwa Chińskiego we władaniu dynastii Ming i jego lenna, do którego należał wschodni obszar współczesnych Chin rozciągający się od wybrzeży Oceanu Spokojnego do Laosu (na południu), aż do Mongolii na północy. Do obszarów zależnych od Chin należał Wietnam na południu. Zalążek państwa Mandżurów usytuowany był u brzegów Morza Japońskiego. Kierunki najazdów Mongołów i Tatarów w 16 wieku przebiegały z północy, z Mongolii, na południe przez pustynię Gobi, w kierunku Chin. Zaznaczono także obszary podbite prze Ode Nobunagę i Hideyoshiego do 1582: była to część wyspy Honsiu. Fragmenty wyspy Honsiu to obszary we władaniu rodów będących w opozycji do Hideyoshiego. Wyspa u wschodnich wybrzeży Chin na Oceanie Spokojnym była narażona na ataki japońskich piratów wako od połowy 16 wieku. Wojska japońskie natomiast atakowały od wyspy Honsiu na zachód w stronę wybrzeża Chin.