Mapa przedstawia rozmieszczenie ludności według języka i narodowości w drugiej Rzeczpospolitej. Obszary z przewagą języka ukraińskiego to tereny Przemyśla, Lwowa, Stanisławowa, Tarnopolu, Równego, Łucka, Kowela. Obszary z przewagą języka białoruskiego to tereny Brześcia nad Bugiem, Pińska, Klecka, Nowogródka, Białegostoku. Obszary z przewagą języka niemieckiego to tereny Bydgoszczy, Katowic, Łodzi. Obszary z przewagą języka litewskiego to Wilno. Obszary z przewagą języka polskiego obejmowały tereny Poznania, Kalisza, Płocka, Warszawy, Łomży, Lublina, Chełma, Zamościa, Kielc, Częstochowy, Krakowa. Miasta ze znacznym udziałem ludności żydowskiej to Płock Warszawa, Łódź, Kalisz, Częstochowa, Kielce, Lublin, Chełm, Zamość, Przemyśl, Lwów, Stanisławów, Tarnopol, Równe, Łuck, Kowel, Brześć nad Bugiem, Pińsk, Kleck, Nowogródek, Wilno, Białystok, Łomża.

Obszary z przewagą języka:

ukraińskiego: Do najliczniejszych mniejszości narodowych w II RP należeli Ukraińcy, Żydzi, Białorusini i Niemcy. Ukraińcom nie udało się po I wojnie światowej wywalczyć państwa narodowego. Stanowili oni ogółem 16% liczby mieszkańców II Rzeczypospolitej, ale w województwach wołyńskim i stanisławowskim niemal 70% ludności.

białoruskiego: Białorusini stanowili 5% ludności II RP, ale w województwie nowogródzkim prawie 40% mieszkańców, ponad 20% w wileńskim, 16% w białostockim i kilka procent w poleskim. Prawosławni Białorusini i Ukraińcy najczęściej mieli pochodzenie chłopskie. Wielu było niezadowolonych ze swojej sytuacji i wstępowało do partii komunistycznych – Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi i Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy – lub skłaniało się ku organizacjom prawicowym, np. Ukraińskiej Organizacji Wojskowej.

niemieckiego: Niemcy stanowili 4% ludności II RP. Znaczna część Niemców, zwykle wyznania ewangelickiego, mieszkała w miastach. Wielu Niemców mieszkających w Polsce manifestowało wrogość wobec Polaków. Wśród tej mniejszości coraz większe wpływy zyskiwał ruch hitlerowski.

miasta ze znacznym udziałem ludności żydowskiej: Ośrodki miejskie zasiedlali również Żydzi, którzy pracowali głównie w zawodach nierolniczych, związanych z handlem lub drobną wytwórczością, ale także zostawali pracownikami umysłowymi. Udział Żydów w ogólnej liczbie mieszkańców ocenia się na 10%. Ich sytuacja w II RP systematycznie pogarszała się z powodu wzrastającego antysemityzmu. W dobie kryzysu gospodarczego ugrupowania prawicowe z niezadowoleniem podkreślały fakt, że Żydzi przeważają w bankowości, handlu i przemyśle oraz w wolnych zawodach. Prawica postulowała wprowadzenie numerus clausus w tych dziedzinach i na uczelniach kształcących w tych kierunkach oraz zachęcała do bojkotu sklepów żydowskich. Dochodziło do wystąpień antysemickich, w których brały udział zarówno bojówki endeckie, jak i osoby niezrzeszone w żadnych organizacjach. Takich aktów dopuszczała się także ludność ukraińska na Kresach Wschodnich. W latach 30. na znaczeniu traciły umiarkowane ugrupowania żydowskie na rzecz syjonistów, których w zasadzie popierał rząd sanacyjny. Lewica syjonistyczna sympatyzowała z komunistami, a inne żydowskie formacje lewicowe, m.in. Bund, dążyły do wprowadzenia w Polsce przemian socjalistycznych oraz do autonomii Żydów.