Mapa przedstawia zamorskie ekspansje Portugalczyków. Do obszarów okrytych przez Portugalczyków należało wschodnie wybrzeże Ameryki południowej, południowy Madagaskar, prawie całe południowe, wschodnie i zachodnie wybrzeże Afryki, zachodnie wybrzeże Indii, wybrzeże dzisiejszego Bangladeszu, wybrzeże północno-wschodniego Omanu, obszar wokół cieśniny Ormuz, Sumatrę, Jawę, półwysep malajski i północną część Celebesu. Vasco da Gama wypływając z Portugalii opłynął Afrykę od południa dotarł do zachodnich Indii, a następnie wrócił do Portugalii. Wokół równika przebiegał tak zwany równikowy pas ciszy. Portugalia i Hiszpania podzieliły świat w traktacie w Tordesillas. Hiszpanii przypadła zachodnia Grenlandia, Ameryka Północna, Ameryka Południowa z wyjątkiem wschodniej części, wschodnia Australia, Nowa Zelandia, cała Oceania, Japonia i wschodnia Syberia. Cała reszta świata przypadła Portugalii. Zamorska ekspansja Portugalczyków: Warto pamiętać, że z perspektywy wielu nie-Europejczyków odkrycia geograficzne oznaczały przybycie najeźdźców z nieznanych im kontynentów. Wiązało się to często z brutalnym zniewoleniem, wyzyskiem i trwającą przez wiele stuleci dominacją polityczną i gospodarczą Europejczyków nad ludnością rdzenną. Dlatego we współczesnych tekstach krytycznych, np. brazylijskich, zawierających perspektywę ludności rdzennej zamieszkującej ziemie, do których docierali m.in. żeglarze portugalscy, zjawisko odkryć geograficznych opisuje się neutralnym określeniem „wielkie podróże morskie”, „podróże w poszukiwaniu nowych dróg handlowych”, „podróże w celu ekspansji terytorialnej” lub „europejska ekspansja morska”. W tekstach tych zamiast określenia „żeglarz odkrył nowy ląd” używa się bardziej neutralnego opisu „żeglarz, jako pierwszy Europejczyk/Portugalczyk, dopłynął do tego lądu”.