Ilustracja przedstawia mapę Afryki. Wyróżniono innym kolorem kilka krajów w północnej części kontynentu: Opisane są: 1. Maroko “W Maroku lokalne Stronnictwo Niepodległości - Istiqlal, skupiające wykształcone elity, wspierane przez sułtana Muhammada V, od 1943 r. domagało się niepodległości dla swojego kraju. Paryż jednak zlekceważył te żądania (...). Rząd francuski zakazał działalności Istiqlalu, a w 1953 r. sułtan na dwa lata musiał opuścić kraj. Pacyfikacja rozruchów w Maroku w 1955 r. przyniosła śmierć tysiącom osób nieeuropejskiego pochodzenia, ale wysoki koszt represji w stosunku do ruchu niepodległościowego, który nie uległ osłabieniu, zmusił Francuzów do ustępstw. Sułtan powrócił triumfalnie do Maroka, które uzyskało niepodległość (...). Po śmierci Muhammada, jego syn, Hasan II, rządzący niemal do końca XX w., w 1962 r. wprowadził konstytucję, gwarantującą podstawowe swobody demokratyczne”. Źródło: J. Tyszkiewicz, E. Czapiewski, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2010.s. 629-630, 2. Tunezja “Wobec klęski w Indochinach i coraz bardziej napiętej sytuacji w Algierii, a także w celu zapobieżenia przejęciu inicjatywy przez bardziej radykalnie nastawione siły narodowe, rząd w Paryżu podjął negocjacje z uwolnionym z więzienia Burgibą, [przywódcą Tunezyjczyków w walce o niepodległość]. Po uzyskaniu niepodległości w marcu 1956 r. przez Tunezję, został on premierem, a następnie prezydentem nowego kraju”. Źródło: J. Tyszkiewicz, E. Czapiewski, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2010.s. 629-630, 3. Algieria “Francja wykazywała (...) determinację w odzyskaniu bezpośredniej kontroli nad swoimi koloniami w Maghrebie - Algierem, Tunisem i Marokiem, w których mieszkały duże grupy ludności francuskiej, zwanej kolonami (...). Szczególnie liczne, ponad milionowe, skupisko znajdowało się w Algierze (...), który z prawnego punktu widzenia był departamentem francuskim, natomiast pozostałe dwie kolonie pozostawały pod protektoratem Paryża”. Źródło: J. Tyszkiewicz, E. Czapiewski, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2010.s. 629-630